اهمیت قصه گویی برای کودکان در تربیت آنها
قصه بهترین وسیله برای فهم بزرگ ترین آثار ادبی و هنری است . لوئیس مک نیس ، نویسندۀ انگلیسی می گوید :« قصه های واقعی همیشه برای من معنای بسیاری داشته اند . حتی وقتی دبیرستان می رفتم و اعتراف به آن باعث رسوایی ام می شد. من از مطالعۀ داستان های عامیانه مثل قصه های هانس کریستین اندرسن ، اسطوره ها و داستان های ملل اروپای شمالی ، آلیس در سرزمین عجایب و کودکان آب شروع کردم و دوازده ساله بودم که با مطالعۀ شهبانوی سرزمین پریان گامی به سوی پیشرفت برداشتم .» قصه ها بر خلاف شکل های دیگر ادبیات ، کودک را در راه کشف هویت و معنای زندگی خویش هدایت می کند . قصه به کودک می آموزد برای ادامۀ تکامل شخصیت فردی چه تجربه هایی ضروری اند . قصه به کودک قول می دهد اگر شجاع باشد و در راه این تلاش ِ طاقت فرسا و مهیب قدم بردارد ، نیروهای خیر اندیش و نیکوکار به کمکش می آیند و موفقیت او حتمی خواهد بود. قصه ها به کسانی که بز دل و تنگ نظرند و کوشش نمی کنند هویت خویش را بیابند ، اخطار می کنند که ناچار خواهند شد به یک زندگی ملال آور و یکنواخت قناعت کنند . البته اگر به سرنوشت بدتری دچار نشوند. اسطوره ها ، داستان های مذهبی و قصه ها، نیروی تخیل کودک را تغذیه و تقویت می کنند . این گونه داستان ها به مهم ترین پرسش های کودک پاسخ می دهند و عامل مؤ ثر و مهمی در تربیت اجتماعی آن ها هستند.دریغ که این داستان ها از کودکان امروز گرفته شده است و به صورت ابتر ، در فیلم ها و سریال ها نشان داده می شوند و امکان پرورش تخیل را از کودکان می گیرند .ادبیات به شیوه های گوناگون باعث رشد عاطفی کودکان می شود . داستان های علمی – تخیلی ، آن ها را به تأمل و اندیشه در بارۀ آینده وا می دارد. داستان های واقع گرای کودکان را نسبت به شناخت انسان امرزی و رابطه اش با محیط زیست کنجکاو می کند . کودک به کمک ادبیات با شیوه های برخورد انسان ها و دشواری های زندگی خود آشنا می شود و از شخصیت های داستان ها می آموزد چگونه گرفتاری های مشابه را رفع و احساس دیگران را درک کند. با الهام از همین تجربه هاست که کودکان به نوشتن یا بازگو کردن قصه هایی ساخته و پرداختۀ ذهن خود یا اجرای نمایش بر انگیخته می شوند. جورج شانون می گوید :« انسان در دوران کودکی به ارزش های ادبیات دست می یابد و تأثیر عمیق آن در بزرگسالی پدیدار می شود.» خواندن و آشنایی با ادبیات بر کودکان اثرات متفاوتی دارد، چنان که جون گلیزر می گوید :« ادبیات در رشد عاطفی کودکان سهیم می شود . سهم ادبیات در بروز احساسات و عواطف و به دست دادن تصویری از این احساس ها و شناسایی آن است.» کودکان نسبت به آن چه می خوانند واکنش نشان می دهند.واکنش های کودکان نسبت به ادبیات از پیدایش و پیشرفت عوامل متفاوتی تأثیر می پذیرد و رشد و پرورش زبانی ، شناختی ، اجتماعی و اخلاقی در کودکان بر شیوۀ برداشت آن ها از یک داستان تأثیر می گذارد.
گردآورنده : سارا گودرزی