نظرات مخالف و موافق در مورد تسریع در ارتقای کودکان تیز هوش
با وجود این تحقیقات، هنوز گروه قابل توجهی با تسریع در ارتقا مخالفت می کنند. بررسی نتایج مطالعات نشان می دهد که جنبه های مثبت تسریع، در صورتی که با توجه به اصول علمی انجام گیرد، زیاد است. ولی به هر حال، دلایل مخالفان و پاسخ هایی را که به آن ها داده شده است، می توان در دو قسمت خلاصه کرد:
1.روش تسریع موجب پیدایش عدم تجانس سنی در گروه می شود و این امر احتمالاً سبب منطبق نشدن کودک با محیط می شود. این عقیده تا حدی مردود است، زیرا وابستگی به یک گروه، فقط به سن بستگی ندارد. عوامل دیگری نظیر اختلاف در رشد جسمی، بلوغ، انگیزه و علاقه، سطح اقتصادی و اجتماعی خانواده، هوش و هدف های زندگی، تشکیل گروه را، منحصراً بر اساس سن، انکار می کند.
2.تسریع در ارتقا سبب می شود که کودک بعضی از مهارت ها را کسب نکند. این استدلال نیز از طرف موافقان تسریع رد شده است. به اعتقاد آنان، مهارت به سن ارتباط ندارد. بلکه روش تدریس در هر کلاس است که کسب مهارت را امکان پذیر می کند.
توجه به این نکتة اساسی ضروری است که حتی موافقان تسریع در ارتقا معتقدند که این کار دقیق باید بر اساس احوال و موازین علمی استوار باشد و تسریع بی مطالعه ممکن است ضرر های جسمی و عاطفی فراوانی برای کودک داشته باشد.
یکی دیگر از روش های تسریع این است که در کلاس های بالاتر مدارس ابتدایی، مواد درسی را، مانند دبیرستان، معلمان متفاوت تدریس کنند. بدین ترتیب، امکان تقسیم دانش آموزان به سه گروه ضعیف، متوسط و با استعداد به وجود می آید. مزیت این روش آن است که اولاًمعلمانی که در یک رشته، مثلاً ریاضیات یا علوم اجتماعی، تبحر پیدا کرده اند با روش های بهتری می توانند تدریس کنند؛ ثانیاً این روش امکان تقسیم بندی را سهل تر و در نتیجه وسیلة ارتقای سریع را فراهم می کند.
گردآورنده : سارا گودرزی
