اختلال نا هماهنگی حرکتی در کودکان چگونه مشاهده میشود؟
.کودکانی که اختلال ناهماهنگی حرکتی دارند درانجام تکالیفی که نیازمند ماهیچه های ظریف و درشت هستند؛ مثل انداختن و گرفتن توپ، گرفتن مداد در دست یا بستن دکمه لباس مشکل دارند. کودکانی که مبتلا به این اختلال هستند اغلب در دیگر حوز ه های تکاملی، رشد طبیعی دارند. با وجود این، این اختلال ممکن است منجر به مشکلات تحصیلی برای کودکان شود و علت این مشکل هماهنگی حرکتی است که در آنها رشد پیدا نکرده است. آنها ممکن است از بازی کردن در زمین بازی امتناع کنند. این اجتناب می تواند منجر به تعارضات یا طرد همسالان شود. همچنین، کودکانی که نمی توانند مداد را به خوبی در دست بگیرند یا نقاشی کنند ممکن است از ادامه دادن فعالیت های هنری امتناع کنند در حالیکه هوش طبیعی دارند.نشانه های اختلال هماهنگی حرکتی از کودکی به کودکی دیگر بسیار متفاوت است. ویژگی های کلی این است که با در نظر گرفتن سن و بهره هوشی کودک، یک یا بیش از یکی از مهارت های حرکتی اورشد غیرعادی دارد. در برخی از کودکان این نقایص با ناتوانی در بستن بند کفش و گرفتن توپ نمایان می شود، در حالیکه در دیگر کودکان با ناتوانی درکشیدن خطوط و نقاشی کردن مشخص می شود.برخی محققان بر این باورند که انواع فرعی اختلال هماهنگی حرکتی وجود دارد. هرچند که در مورد چگونگی تعریف این انواع فرعی اختلاف نظر وجود دارد، آنها می توانند قالب مفیدی برای طبقه بندی نشانه ها ارایه دهند. شش گروه کلی علایم وجود دارد: عدم ثبات کلی و لرزش خفیف، کشیدگی ماهیچه ای که زیر سطح نرمال است، کشیدگی ماهیچه ای که به طور مداوم بالاتر از حد نرمال است، ناتوانی در حرکت آرام؛ به دلیل مشکل در کنار هم قرار دادن تمام اجزای یک حرکت و ناتوانی در تولید علایم نوشتاری.
کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی حرکتی در انجام تکالیفی که نیازمند هماهنگی چشم و دست است با مشکل مواجه می شوند و مشکلات ادراک دیداری که به رشد ماهیچه های چشم مربوط است.کودکان ممکن است که یک یا بیش از یکی از این مشکلات حرکتی را داشته باشند. اختلال هماهنگی حرکتی معمولا زمانی آشکار می شود که کودکان مراحل رشد فیزیکی را به صورت طبیعی و مانند دیگر همسالان طی نمی کنند. برخی کودکان مبتلا به این اختلال، مهارت های حرکتی درشت مثل راه رفتن، دویدن و بالا رفتن، را تا مدت ها پس از آنکه همسالان آنها این مراحل را طی کرد ه اند نیزیاد نمیگیرند. کودکان دیگر در مهارت های ظریف حرکتی مثل بستن بند کفش، بستن یا باز کردن زیپ یا بستن دکمه مشکل دارند. برخی هم در استفاده ازظروف فلزی به مشکل بر می خورند. در دیگر کودکان،اختلال تا زمانی که آنها مجبور به نوشتن در مدرسه هستند خود را نشان نمی دهد. تعدادی از کودکان به نظر اصطلاحا دست و پا چلفتی می رسند که به در ودیوار می خورند و چیزها را می اندازند. هیچ دلیل شناخته شده ای برای اختلال هماهنگی حرکتی وجود ندارد. با وجود این، تئوری های مختلفی در مورد علل احتمالی وجود دارد. برخی تئوری ها،اختلال را به علل بیولوژیکی مثل مشکلات پیش از زایمان همچون سوء تغذیه جنین نسبت می دهند.تصور می شود که کم وزنی هنگام تولد یا تولد پیش از موعد هم از علل این اختلال باشند، اما هیچ دلیل قاطعی برای این تئوری ها وجود ندارد. برآورده می شود که شش درصد کودکان پنج تا 11ساله به اختلال هماهنگی حرکتی مبتلا هستند. میزان این اختلال در دخترها و پسرها یکسان است هرچند که احتمال بیشتری دارد که در پسرها بیش تر به چشم می آید. به نظر می رسد که اختلالات هماهنگی حرکتی و گفتار و زبان به هم مرتبط باشند، هرچند که مشخص نیست که چرا چنین است.
اختلال هماهنگی حرکتی اغلب زمانی تشخیص داده می شود که والدین یا مربیان کودک متوجه می شونداو در مهارت های حرکتی از همسالان خود عقب است؛ در مهد یا مدرسه مشکلات یادگیری دارد؛یا به صورت مداوم به علت زمین خوردن یا دیگراتفاقات ناشی از ناپختگی حرکتی زخمی می شود. دربیشتر موارد در ابتدا متخصص آزمایش هایی را انجام می دهد تا مشخص شود مشکلی که در هماهنگی حرکتی اختلال ایجاد کرده به دلیل اختلالات سیستم عصبی نیست. علاوه بر آزمایش پزشکی، متخصص یادگیری یا روانشناس کودک باید او را ارزیابی کند تا انواع دیگر ناتوانی یادگیری مشخص شوند.
از آنجایی که این اختلال در کودکان مختلف نموده ای متفاوتی دارد، انواع اختلال حرکتی که منجر به تشخیص اختلال هماهنگی حرکتی می شوند مبهم هستند. هسته ی تشخیص بر مبنای ناپختگی حرکتی کودک است. برای دستیابی به این تشخیص هماهنگی حرکتی کودک باید با سایر کودکانی که از نظر سنی و هوشی مشابه کودک هستند مقایسه شود.
تمایز بین کودکی که اختلال هماهنگی حرکتی دارد و کودکی که برخی مواقع ناپختگی حرکتی نشان می دهد دشوار است. برای تشخیص درست باید کودک پیامدهای منفی بسیاری را به دلیل ناپختگی خود تجربه کرده باشد. پیامدهای منفی را می توان در فعالیت های بازی یا دیگر فعالیت های روزانه دید.
همچنین، این اختلال نمی تواند در نتیجه ی صدمه ی پزشکی مثل دیستروفی عضلانی باشد و یا اینکه نمی تواند مستقیما به علت عقب ماندگی ذهنی باشد. همچنین کودک باید بهره هوشی بالاتر از 70 داشته باشد.
گردآورنده : سارا گودرزی
سلام با تشکر از مطلب بسیار جالب شما .
راجع به مطلب فوق آیا مقاله انگلیسی هم در دسترس دارید؟