ارتباط مادر و پسر
بسیاری از این فرزندان مشکلساز شده است… به خصوص این مشکل در خانوادههای تک والدی مشاهده میشود که فرزند ناچار است با والد جنس مخالف خود (یعنی پدر با دختر یا مادر با پسر) زندگی کند. این تفاوت جنسی باعث میشود که والد، دغدغهها و مشکلات خاص فرزند خود را به درستی نتواند درک کند. روی سخن ما در این یادداشت به مادران و پسرانی است که در اثر طلاق و یا مرگ پدر خانواده، ناچارند تنها با یکدیگر زندگی کنند؛ لذا به شما مادر گرامی راهکارهایی ارائه می دهیم تا زندگی سرشار از شادی برای خود و فرزندتان ترتیب دهید:
بسیاری از مادران میپرسند: «آیا پدر اهمیت زیادی دارد و مادر نمیتواند همه چیز را به عهده بگیرد؟»
پسرهایی که پدردر کنارشان نیست، بیشتر دچار خشونت میشوند، صدمه میبینند، دچار مشکلات رفتاری میشوند و ضعف تحصیلی پیدا می کنند.
تحقیقات اخیر هرچه بیشتر بر اهمیت نقش پدران بر زندگی پسران تاکید دارد. آمارهای جدید نشان داده پسرهایی که پدر در کنارشان نیست، بیشتر دچار خشونت میشوند، صدمه میبینند، دچار مشکلات رفتاری میشوند و ضعف تحصیلی پیدا می کنند.
خانوادههای بدون پدر، معمولاً مشکلات اقتصادی بسیار بیشتری دارند و فرزندان این خانواده بیشتردر معرض مشکلات اجتماعی- اقتصادی قرار میگیرند. بنابراین با توجه به اینکه گاه تنها زندگی کردن مادران با پسران اجتناب ناپذیر است، باید به فکر چاره بود تا این مشکلات را به حداقل برسانیم لذا در ادامه به این مطالب توجه کنید:
– گام اول
مهمترین مسالهای که شما مادران باید به آن توجه داشته باشید این است که شما باید سعی کنید دورههای رشد و بلوغ را به همراه پسرتان، با یکدیگر طی کنید و شما نیز با او (پسرتان) مشکلات و سختیها را تجربه کنید. انعطافپذیری شما، یک کلید اساسی در رابطه شما با پسرتان است. شاید در ابتدای امر ریاست زندگی پسرتان کاملا در دستان شما باشد، اما با گذر زمان و قرار گرفتن فرزندتان در دوران بلوغ، مسئولیت شما بیشتر میشود وشاید دیگر شما نتوانید مانند گذشته خواسته های خود را به فرزندتان دیکته کنید؛ به این ترتیب هدف اصلی شما باید این باشد که دوست و محرم راز پسرتان باشید.
ارتباط مادر و پسر
– گام دوم
تعیین حد و مرزها، از مباحث بسیار مهم در تربیت پسران نوجوان است. همه پسران نوجوان از این محدودیتها بیزارند و در برابر آنها مقاومت میکنند. هر چند زمانیکه با مردان جوان صحبت میکنیم آنها عنوان میکنند که «زمانیکه به دوران نوجوانی خود برگشته و به آن فکر میکنیم میبینیم که حد و حدودهایی که والدین برای ما تعیین میکردند نشان دهنده علاقه و توجه آنها به ما بود».
بنابراین نگران نباشید که این مرزگذاریها باعث فاصله افتادن شما از پسرتان شود، بلکه در شیوههای تربیتی خود واقعبین و با ثبات باشید و نگران رابطهتان نباشید.
– گام سوم
همیشه به احساسات پسر خود حساس بوده و به آن توجه کنید. پسران به سختی و بسیار مشکل سر صحبت را با والدین خود باز میکنند. شما به عنوان یک مادر باید بتوانید روشهای جدید و بدیعی را برای آغاز کردن صحبت با پسرتان ایجاد کنید. صبور باشید و برای شروع رابطه با او طعنه نزنید. علاوه بر این همیشه به پسرتان بگویید که به او افتخار میکنید و او را دوست دارید. بنابراین همواره سعی کنید از پسرتان حمایت کرده و به خاطر رفتارهای مطلوبش، او را مورد تشویق قرار دهید. به خاطر داشته باشید که این مساله گام بزرگی در تربیت پسران است.
برای اینکه پسر شما در آینده بتواند نقش یک مرد واقعی را ایفا کنند نیازمند همانندسازی با الگوهای مردانه است.
– گام چهارم
به عنوان یک مادر تنها، این بسیار مهم است که پسر نوجوانتان را برای داشتن رابطه با اعضای دیگر فامیل (به خصوص مردانی مانند پدربزرگ، دایی، پسرخالهها و پسرداییها، عمو و…) تشویق کنید. برای اینکه پسر شما در آینده بتواند نقش یک مرد واقعی را ایفا کنند نیازمند همانندسازی با الگوهای مردانه است. لذا در صورت امکان فرزند پسر شما باید در تماس منظم با پدر خود باشد و در غیر این صورت (اگر پدر معتاد یا لاابالی بوده و نتواند نقش یک الگوی مناسب را بر عهده بگیرد و یا اصلاً حضور نداشته باشد) شما به عنوان یک مادر وظیفه دارید که الگوهای مناسب را به فرزند پسر خود معرفی کنید.
ارتباط مادر و پسر
– گام پنجم
سعی کنید از موضع بالاتر (رئیس مابانه) با نوجوان خود صحبت نکنید. هر چند که بسیار مهم است که شما دائماً با نوجوان خود رابطه داشته، با او صحبت کنید و حرفهای او را بشنوید؛ اما ناتوانی شما در برقراری یک رابطه موفق و توام با صمیمیت، بدتر باعث فاصله افتادن شما دو نفر از یکدیگر میشود. اگر بیش از حد رفتاری خشک و رسمی با پسرنوجوانتان داشته باشید، دیر یا زود منتظر باشید که پسرتان به این نتیجه برسد که «او نمیتواند مرا مجبور به انجام آن کار کند». این تفکر به مرحله عمل میرسد و دیر یا زود، پسر سعی خواهد کرد که با لاف زدن یا ترساندن- هر چند به روشهای ظریف- بر شما غلبه پیدا کند. این زمان، وقت آموزش مهمی است. نگران نباشید و نترسید بلکه سعی کنید الگوهای رفتاریتان را اصلاح کرده و حتماً از کمک یک مشاور بهره بگیرید.
مراقب باشید، اگر مادری تنها با یک پسر هستید، برخوردهای خیلی تند و جدی نداشته باشید. آرامش خود را بدست آورید و سپس به صورت منطقی به آن موضوع بپردازید.
اگر پسر شما دارای پدری معقول و منطقی است، حتی اگر از همسرتان جدا شدهاید، باید بدانید که نیاز است در این شرایط پدر نیز وارد ماجرا شود. شرایطی فراهم آورید که پدر و پسر هر چه بیشتر به هم نزدیک شوند. فراموش نکنید که حتی اگر شما از همسرتان جدا شده اید ولی او هنوز پدر فرزندتان است و شما برای تربیت پسرتان نیازمند کمک و مساعدت ایشان هستید.
منبع:تبیان
ویرایش و تلخیص:آکاایران
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
