اهمیت بازی در رشد اجتمای و شخصیت کودکان
بازي و رشد اجتماعي : بازي براي کودک معادل مطالعه بزرگسالان ، وسيله‌اي براي بيان احساسات کودکان و کشف روابط و ارضاي آنان ، انواع بازي و اسباب بازي ، واژه‌ها و کلمات و جمله‌هاي کودکان است. کودکان معمولا ميان دو تا سه سالگي بازي با ديگران را آغاز مي‌کنند. اما اگر استعداد ذاتي و علاقه اجتماعي آنان رشد نيافته باشد، با ديگران سازگار نخواهند شد و علاقه‌اي به حفظ روابط اجتماعي و شرکت در بازي کودکان نخواهند داشت. کودک از طريق بازي و همانند سازي و تقليد از رفتارهاي بزرگسالان نه تنها رفتارهاي اجتماعي را تمرين مي‌کند، بلکه باز فرصتي است براي اصلاح و گسترش شيوه‌هاي رفتاري کودکان ، بخصوص رفتار اجتماعي آنان است. از اين طريق کودک شهامت داخل شدن در اجتماع را کسب مي‌کند و فرا مي‌گيرد که چگونه مي‌توان در اجتماع زيست و مسئوليت پذيرفت. همچنين روشهاي مختلف مبارزه با مشکلات و پيدا کردن راه حل همان مشکلات را مي‌آموزد.
بازي و رشد شخصيت : بازي در شخصيت سازي و رشد کودک تاثير فراوان دارد. بازي وسيله کسب تجربه‌هاي پرارزشي است که کودکان در خلال آن از جهت احساسي ، اجتماعي و رواني رشد مي‌کنند. الگوهاي رفتاري آنان در بازي شکل مي‌گيرد. اين الگوها در سراسر عمر کودک سرمشقي مفيد براي او خواهد شد. کودک به مدد بازي الگوهاي بيشمار و درهم پيچيده و ظريف زندگي آدمي را در مي‌يابد. آن را تجربه و تمرين مي‌کند و رابطه ميان اين الگوها را مي‌سنجد، تا آنها را فراگيرد. از آن جهت که ناگزير است در سنين بزرگسالي با آنها روبرو شود و در جامعه آدميان زيست کند.
بازي و رشد جسمي : بازي به عنوان وسيله‌اي مطمئن براي رشد کودکان ، عضلات را نيرومند مي‌کند، استخوانها را محکم و استوار مي‌نمايد، و بالاخره باعث تقويت حواس پنجگانه بويژه حس بساواي و حس بينايي مي‌شود.
گردآورنده : سارا گودرزی
