منابع بدرفتاری کودکان در حالی که والدین گاهی اوقات متقاعد شده اند که کودکان فقط برای اذیت و ناراحت کردن والدین خود بدرفتاری می‌کنند، اما خود کودکان هرگز چنین انگیزه زشتی را ندارند. اغلب، رفتارهای کودکان فقط برای بازیگوشی و حس کنجکاوی که مقتضی سن آنان است، بروز می کند. اما در دنیای استانداردهای اجتماعی بالا همراه با توجهات ویژه به ظاهر است، برای ما سخت است که چاره ای از آن رفتارهای کودکانه را تحمل کنیم حتی اگر آن رفتارها «عادی» باشند. اما، بدرفتاری واقعی بستگی به عوامل مختلف و گوناگون دارد. در بسیاری از موارد، در واقع بدرفتاری از برخورد ضعیف تربیتی ما ناشی می شود، مخصوصاً هنگامی که نتوانیم هدایت و محدودیت های ثابتی را فراهم کنیم. برای مثال، اگر برای اولین بار ببینیم که کودک خردسال ما بشقاب ماکارونی را روی سر خود خالی می کند، از خنده ریسه برویم. درست از که ما می خندیم چون این صحنه خیلی خنده‌آور است، اما کودک ما از کجا بداند که خنده ما نباید معیاری برای او باشد تا در آینده رفتاری مشابه آن را انتخاب کند؟ به همین ترتیب ممکن است یک کودک در مورد اینکه چه کاری خوب و چه کاری بد است، پیام های مختلفی از افراد مختلف دریافت کند. رفتاری که از دید پدر مناسب است شاید از دید مادر مناسب نباشد. البته اختلاف نظرهای مختلفی وجود دارد در مورد اینکه چه کار خوب است و چه کار بد. اما والدین تنها زمانی می توانند به بالاترین درجه موفقیت در اجرای مراحل تربیت کردن برسند که به مدت طولانی در کنار هم باشند. بنابراین والدین باید در مورد اینکه چه چیز مجاز است و چه چیز مجار نیست به توافق برسند. البته قبل از اینکه اختلاف نظرها در بدرفتاری کودکشان جلوه کند. همچنین ممکن است یک تربیت سطحی بی انگیزه منشأ بدرفتاری باشد. بدون نظارت دقیق و نزدیک والدین یک بدرفتاری کودک ممکن است منجر به ایجاد بدرفتاری های دیگر شود. به علت اینکه هیچ عکس العمل ناخوشایندی از والدین بی توجه به چشم نمی خورد. برخی از بدرفتاری ها می تواند ناشی از تغییرات بیولوژیکی کودک باشد، مانند فقدان توجه و اختلال بیش فعالی. اختلالات مشخص شخصیتی که در کودکی نضج گرفته و در بزرگسالی تثبیت می شود نیز باعث بروز بدرفتاری می شوند؛ حتی گاهی اوقات بدرفتاری ها تشدید نیز می شوند. البته لحظاتی نیز وجود دارد که بدرفتاری مستقیماً تقصیر هیچ کس نیست، بلکه نشان دهنده علایمی از تغییرات ناخواسته، برنامه‌ریزی نشده و نامطلوب در محیط خانوادگی است. در حقیقت این مسأله معمولاً طبیعی تلقی می شود چرا که درصد بدرفتاری کودکان هنگامی که والدین طلاق گرفته اند، فوت یکی از والدین، فقر مفرط، آزار و اذیت دیدن و… بیشتر خواهد بود. منبع: والدین خردمند، تألیف: استر یودر استراهان، والای دیکسون، برتون بنکس، ترجمه: ساسان طرزی و لیدا طرزی، انتشارات آوای نور، 1391
گردآورنده: فریبا نقدی
