کودکان در اوایل زندگی چه تصویری از خود در ذهن دارند؟
به فکر و احساس و قضاوتی را که فرد از خودش دارد ، تصویر از خود گفته می شود.کودک اول هیچ تصویری جز ناتوانی و نا دانی ونیازمندی از خود ندارد . تصویری که او برای خودش می سازد برگرفته از تصویری است که ما به او می دهیم .هر چه کودک بیشتر از توانمدی های خود استفاده کند تصویرش از خودش بهتر خواهد شد . حمایت و تشویق در کودکی می تواند نقش موثری در تصویر فرد از خودش داشته باشد .
در واقع تمام تلاش والدین باید این باشد که کودک احساس کند عضو مهم و ارزشمندی در خانواده است زیرا که برای رشد روانی قضاوتی مهمتر و عاملی قطعی تر از ارزیابی ای که او از خودش به عمل می آورد وجود ندارد .
کودک از حدود 12 ماهگی به مرحله خود مختاری و آزادی می رسد . او باید احساس کند در جهان نقشی دارد و در چهار چوبی که والدین برای او تعریف می کنند می تواند نقش خودش را ایفا کند .
کودک باید به این نتیجه برسد که فردی متفاوت با دیگران اما همچنان در ارتباط با دیگران است . در عین حالی که کودک احساس آزادی و خودمختاری می کند ولی قدرت تمییز و تشخیص درستی از نادرستی را ندارد و به هیچ وجه به پیامد کاری که انجام می دهد اعتنایی ندارد و درست شبیه اتومبیلی که حرکت میکند ولی ترمز و فرمانی ندارد و این پدر و مادر هستند که باید تا زمانی که کودک به آن مرحله از تفکر نرسیده نقش ترمز و فرمان او را بازی کنند البته با این توضیح که به عزت نفس و اعتماد به نفس کودک آسیبی وارد نکنند . کودک در اوایل دوران نوپایی از روش آزمون و خطا استفاده می کنند و اگر بیشتر کارها به شکست منجر شود به این نتیجه می رسد که در این دنیا هیچ کاره است و نمیتواند کاری را از پیش ببرد در نتیجه خود را به دست سرنوشت سپرده و دست از تلاش بر خواهد داشت .حال این پدر و مادر آگاه هستند که می توانند او را در موقعیتی قرار دهند که او بتواند بیشتر کارها را به نتیجه برساند و او را به این نتیجه خواهند رساند که با تلاش می تواند در دنیا منشا اثر بود و در آن تغییر و تحول ایجاد کند .
گردآورنده : سارا گودرزی
