محبت و توجه کودکان را لوس نمیکند
عشق با ارزش ترین سرمایه والدین است که کودکان نیز با شدتی حیرت آور، ظرفیت نامحدودی برای عشق ورزیدن دارند و جذب کننده عشق نیز هستند. احساس دوست داشتنی بودن یا نبودن از طرف والدین بر کل زندگی بچه ها تأثیر دارد و چگونگی آموختن، رشد و پرورش او را تعیین می کند. تربیت فرزندان همواره یکی از اولویت های اصلی والدین است. کودک همانند یک نهال تازه شکفته در اختیار دو باغبانی است که به قدر همت و دانش خود قادر خواهند بود از ثمره پرورش این نهال طی سالیان متمادی لذت ببرند. واقعیت این است که امروز بیش از هر زمان دیگری نقش پدر و به ویژه مادر در شکل گیری شخصیت کودک آشکار شده است.
در سال هاي پيش از دبستان کودکان به احساس طرد شدن يا ناکامي بسيار حساس هستند و اين موضوعات را سياه يا سفيد مي بينند و بسياري از مواقع پيچيدگي احساسات خود را درک نمي کنند. بعضی از پدر و مادرها فرزندان‌شان را دوست دارند، اما این عشق و محبت را طوری نشان می‌دهند که انگار دوستی و محبت‌شان فقط به دلیل یکی از ویژگی‌های شخصیتی کودک است.
مثلاً ممکن است کودک فکر کند، مادرش او را دوست دارد چون همیشه دختر منظم و مرتبی است یا شاید تصور کند چون از نظر درسی وضع خوبی دارد، مورد توجه والدینش قرار می گیرد. پدر و مادرها هم معمولا متوجه نمی شوند که با این کارشان، چه شرایط نامناسبی برای کودک ایجاد می شود و چقدر حس بدی در او به وجود می آید.
این در حالی است که متخصصان و کارشناسان این حوزه بارها تاکید کرده اند که عشق و محبت والدین باید بی قید و شرط باشد.
کودک باید احساس کند پدر و مادرش او را دوست دارند، همان طور که هست و همان طور که رفتار می کند البته پدر و مادر باید ویژگی های خاص و منحصربه فرد کودک را نیز به او یادآوری کنند و نشان دهند که متوجه خصوصیات خاص و مثبتش هستند. عشق بی قید و شرط باعث ایجاد عزت نفس و اعتماد به نفس دایمی و خود ارزشمندی و خود باوری در کودک می شود. کودکانی که محبت واقعی می بینند حس نیرومندی از امنیت دارند و کمتر محتاج محبت هستند. در واقع سالم ترین افراد کسانی هستند که عشق خود را به راحتی به دیگران ابراز می کنند زیرا با عشق و محبت صریح و بی قید و شرط والدین خود بزرگ شده اند.
عشق مشروط باعث ترس از دست دادن رابطه یا بی تفاوتی می شود. کودکانی که با عشق مشروط و یا به شیوه های مدرسه های قدیمی یعنی «جدی تر بودن» رشد می کنند احساس نا امنی می کنند و هیچ جایی را برای یافتن آرامش ندارند. این یک تصویر اشتباه است که فکر کنید توجه زیاد باعث لوس و ننر شدن فرزند می شود. بلکه باعث می شود سازگارتر و مستقل از دیگران بار بیاید. فرزندان خانواده های با عاطفه، آمادگی بهتری برای مواجهه با شکست ها و ناکامی های زندگی روزانه دارند.
بدیهی است که همه والدین می خواهند فرزندانی شاداب، سرزنده و دارای اعتماد به نفس تربیت کنند اما تمامی آن ها از یک روش پیروی نمی کنند و بر اساس میزان اطلاعاتی که از روش های تربیتی کودکان دارند، با آن ها برخورد می کنند. با اندکی تامل در خانواده هایی که اطراف ما هستند می توانیم این تفاوت ها را دریابیم. ما در ادامه بحث مواردی را مطرح می کنیم که با استفاده از آن می توانید به کودک خود نشان دهید تحت هر شرایطی خواستنی و مورد محبت شما است.
گردآورنده:فریبا نقدی
