اسباب‌بازی راهی برای پی بردن به دنیای کودکان
اسباب‌بازی‌ها در حکم وسایلی هستند که کودک را از دنیای درونی خود بیرون می‌کشند و به ارتباط او با دنیای بیرون کمک می‌کنند و بدین‌ترتیب سبب می‌شوند کودکان خود را با دنیایی که در آن زندگی می‌کنند ارتباط دهند و به تجربه‌های محدودشان وسعت بیشتری ببخشند. در حقیقت اسباب‌بازی برای کودک تجربه‌آفرین است و تجربه هم چیزی نیست جز تقویت هوش. اسباب‌بازی‌ها توجه کودک را به‌خود جلب می‌کنند و بدین‌ترتیب می‌توان از آنها به‌عنوان وسیله‌ای برای تعلیم مفاهیم مختلف استفاده کرد؛ زیرا می‌توان با آن مفاهیمی مانند رنگ، تعداد، شکل، اندازه، جنس و حجم را به او آموزش داد. به‌علاوه می‌توان از آن برای تشخیص رشد اجتماعی، شخصیتی و هوشی نیز استفاده کرد و به‌تدریج و با بزرگ‌تر شدن کودک اسباب‌بازی‌ها می‌توانند باعث رشد اجتماعی بیشتر او شوند زیرا اسباب‌بازی‌هایی که کودکان به‌طور گروهی با آنها بازی می‌کنند، آنها را مجبور به رعایت نکات اجتماعی می‌کنند؛ مثلا در خلال بازی‌های گروهی کودک مفاهیم اجتماعی مختلف مانند نوبت گرفتن، صبر و حوصله، احترام به حقوق دیگران، افزایش حس اعتماد به نفس، شکست، پیروزی و… را یاد خواهد گرفت. در واقع بازی موقعیت و فرصتی را فراهم می‌آورد تا کودک احساسات و مشکلات خود را نشان دهد. یعنی برخلاف بزرگسالان که مشکلات خود را آگاهانه با دیگران در میان می‌گذارند، کودکان کاملا ناخودآگاه از طریق اسباب و وسایل بازی می‌توانند تمایلات و ناراحتی‌های خود را نشان دهند؛ مثلا وقتی کودک در اتاق بازی با بعضی عروسک‌ها یا وسایل خود بازی می‌کند، در نحوه بازی با آنان چگونگی احساس خود را نسبت به اعضای خانواده یا اطرافیان نشان می‌دهد؛ مثلا گاهی آرام با عروسک‌ها یا وسایلش بازی می‌کند ولی گاه بسیار خشن و عصبانی آنها را به اطراف پرت می‌کند؛ چون هر کدام از وسایل بازی برای او در حکم یکی از اعضای خانواده یا دوستانش هستند البته گاهی کودک مشکلات رفتاری خود را به تنهایی نشان نمی‌دهد و در بازی‌های گروهی بیشتر و بهتر می‌تواند آنها را آشکار کند.
گرداورنده : سارا گودرزی
