رویای حرف شنوی فرزندان

رویای حرف شنوی فرزندان
رویای حرف شنوی فرزندان
ارتباط و تبادل نظر کلامی با کودکان و نوجوانان به نظر سهل و ساده می رسد لکن همه کوششی که ما بزرگسالان برای این ارتباط به کار می بریم منحصر به دادن پند و اندرز به آنان و انتظار دریافت رفتار های مطلوب از آنان است. فرضیه ی نادرستی که راهنمای گروهی از والدین و مربیان در ارتباط با کودکان و نوجوانان است ظاهر اً عبارت است از این که به کودکان بگویید چه باید بکنند ، چندین بار آن را تکرار کنید . در صورتی که به طور دلخواه عمل نکردند به گونه ای آنان را تنبیه کنید. متأسفانه این شیوه نمایانگر مجموعه مهارت هایی است که گروهی از بزرگسالان در تبادل نظر به کود کان می دانند و به آن عمل می کنند. حقیقت این است که هیچ گونه تظمینی وجود ندارد که کودکان همیشه به حرف های ما با دقت گوش دهند ، حتی با صراحت می توان گفت هیچ تظمینی و جود ندارد که کودکان همیشه حرف های ما را بشوند . وادار ساختن کودکان به این که به حرف های ما گوش دهند مستلزم همان اندازه مهارت است که ما به عنوان بزرگسال در گوش دادن آن چه آنان برای گفتن دارند به کار می بریم
دلایلی هستند که نشان می دهد چرا بچه ها از بچگی تا نوجوانی از والدینشان حرف شنوی کمی دارند:

* به بسیاری از کودکان توجه کمی می شود.

* بچه ها می گویند که والدینشان بیش از حد با آنها صحبت می کنند. [align=JUSTIFY]* می گویند که پدر و مادر ها زبان فرزندانشان را نمی فهمند، حتی احساسات، و عقاید آنها را قبول ندارند.[align=JUSTIFY]* می گویند پدران و مادران مان سختگیر، غرغرو و همیشه به دنبال انتقاد کردن هستند.[align=JUSTIFY]*پدر و مادرانمان همیشه به ما می گویند چکار بکنیم و چکار نکنیم.[align=JUSTIFY]* می گویند والدین ما کارهایی از ما می خواهند که ما اصلا علاقه ای به انجام دادنشان نداریم.[align=JUSTIFY]* از ما انتظار دارند آدم کسل کننده ای باشیم.[align=JUSTIFY]* آنها فکر می کنند که آنچه که والدینشان می خواهند بگویند را می دانند، به همین خاطر حوصله گوش دادن به صحبت های آنها را ندارند. [align=JUSTIFY] [align=JUSTIFY]
چه کنیم تا کودکان و نوجوانان به حرف های بزرگسالان گوش دهند؟

رویای حرف شنوی فرزندان

*** در اینجا به شما راهکارهایی می گوئیم تا بتوانید به وسیله آن مهارت گوش دادن فرزندان تان را تقویت کنید . [align=JUSTIFY] آموزش مهارت “گوش دادن” را از سنین پایین شروع کنید: هیچ وقت برای یادگیری این مهارت دیر نیست،‌همیشه وقت برای این کار هست. اما تا می توانید زود این کار را شروع کنید. همینطور که کودک رشد می کند و بزرگ تر می شود، بیشتر برای آموزش وی وقت بگذارید به این صورت که زمانی را برای صحبت کردن با وی اختصاص دهید تا فاصله بین شما و کودک تان کمتر و کمتر شود. کودکان در این سن بسیار مشتاق و پرجنب و جوشند و گوش کردن برای آنها کار سختی است . آنها بیشتر دوست دارند حرف بزنند و دیگران به حرف های آنها گوش بدهند. والدین در این سن باید از راههای غیر مستقیم و بسیار سازنده این آموزش را به کودکان بدهند . یکی از راههایی که به مهارت گوش کردن و تمرکز کودکان بر روی مسائل اطراف کمک می کند، خواندن کتاب برای کودکان است. کتاب هایی که علاوه بر داشتن ویژگی سرگرمی، دارای پیام خاصی نیز باشد.

شبها قبل از خواب و بعداز ظهر ها ،وقت عصرانه بهترین اوقاتی هستند که شما می توانید به این کار اختصاص دهید. اجازه دهید کودک تان سئوالاتی را که دارد از شما بپرسد و شما نیز سر فرصت به وی جواب دهید

همانطور که دوست دارید کودک تان به صحبت های شما گوش دهد شما نیز به حرف های وی توجه کنید: زمانیکه دارد با شما سخن می گوید با حوصله و دقت به حرفهایش گوش کنید؛ سعی کنید برای وی یک الگو باشید. وقتی کودک تان حس کند که شما مشتاق شنیدن حرفهای وی هستید، او نیز از آن به بعد بهتر به صحبت های شما گوش خواهد کرد.
به پرسش های کودکان و نو جوانان پاسخ دهیم : یکی از بهترین شیوه های گسترش هر چه بیشتر ارتباط و تبادل نظر در خانه و مدرسه ، پاسخ دادن صریح و روشن به پرسش های کودکان و نوجوانان است.
اجازه بدهید کودک تان صحبت هایش را تمام کند: نگذارید فکر کند “حرف زدن با والدینم فقط وقت تلف کردن است”. نوجوانی می گوید:” وقتی دارم با پدر و مادرم حرف می زنم احساس می کنم آنها صحبت های من را دوست ندارند یا در میان حرف های من موضوع صحبت را عوض می کنند و در مورد موضوعی که خودشان دوست دارند بحث می کنند”.
زمانیکه با کودک تان صحبت می کنید سعی کنید با وی تماس چشمی برقرار کنید:
بچه ها زود متوجه می شوند که آیا شما دارید به حرفهای وی گوش می کنید یا حواستان جای دیگری است. از سنین کم تماس چشمی با کودک تان برقرار کنید، سعی کنید با این تماس به کودک تان بفهمانید حرفهایش را می فهمید و درکش می کنید؛
رویای حرف شنوی فرزندان
زمانیکه با فرزندتان صحبت می کنید مراقب حرکات صورت و تن صدایتان باشید: تا می توانید کلمات تان را شمرده و با حوصله ادا کنید، حتی زمانیکه از صحبت کردن فرزندتان خسته شدید، آن را نشان ندهید ؛ مطمئن باشید زمانیکه شما نیز با آنها سخن بگویید همان واکنش ها را به شما نشان خواهند داد.
به فرزندانتان یاد دهید با حرکات شان نشان دهند که دارند به صحبت های شما گوش می کنند: تا زمانیکه شما نشان دهید که با حوصله دارید به صحبت هایشان گوش می کنید، به آنها نیز دارید یاد می دهید که زمانیکه دارند به سخنان شما گوش می دهند نیز همان کار را بکنند. شنیدن همان گوش دادن نیست؛‌یک کودک می تواند همچنان که حرفهای شما را می شنود حواسش به جلد قرمز کتابش باشد.
با فرزندان تان در مورد علایقش صحبت کنید: برای آغاز و شروع یک رابطه خوب با فرزند تان می توانید در مورد علایقش با وی صحبت کنید.
در رفتار و گفتار خویش صداقت و هماهنگی داشته باشیم: هنگامی می توانیم بر رشد شخصیتی دیگران تأثیر بگذاریم و آن را تسهیل کنیم که بین افکار و گفتار و رفتار خود ما همگونی و هماهنگی وجود داشته باشد. هر اندازه بیشتر صداقت در رفتار و گفتار خویش داشته باشیم احتمال بیشتری وجود خواهد داشت که در شخصیت کودک یا نوجوان تغییرات مثبت و قابل ملاحظه ای رخ دهد.
نسبت به زمان آگاه و حساس و در پی زمان و فرصت مناسب باشیم : باید به خاطر داشته باشیم زمانی که نوجوان از ما چیز یا مطلبی می پرسد درحقیقت به ما علامت می دهد که آمادگی گوش دادن به ماست و می خواهد عقیده ی ما را بداند. بزرگسالان باید یاد بگیرند که حرف درست را دقیقاً در زمان مناسب آن بگویند و مطلب نادرست را در لحظات نامناسب ناگفته بگذارند.
کودکان و نوجوانان را آن گونه که هستند بپذیریم، برای نوجوان تلخ ترین و طنز آلود ترین اندرز ها و راهنمایی ها یادآوری این نکته است که وقتی بچه بودی چنین و چنان می کردی نوجوان از این که دوران کودکی او را پیوسته به عنوان معیار ارزشیابی او به حساب می آورند ، عصبانی می شود

بعضی اوقات دنیا را از چشمان فرزندان تان ببینید نوجوانی که در دنیای خودش زندگی می کند و حرفهای والدینش را نمی پذیرد ممکن است به این علت باشد که هیچ وقت والدینش به حرفهای وی گوش نداده اند یا به کاری که وی به آن علاقه داشته اهمیت نداده اند.
رویای حرف شنوی فرزندان
نقش کسی که پاسخ همه ی سؤالات و مسائل را می داند بازی نکنیم: گاه به ما احساسی دست می دهد که الزاماً باید همه ی پاسخ ها بدانیم و یا حداقل تظاهر به دانستن آن ها کنیم.وقتی که بزرگسال خود نمی داند که درباره چه صحبت می کند ، دیر یا زود کودک یا نوجوان می فهمد . این گونه افراد اعم از پدر یا مادر یا مربی بی شک ارزش و ا عتبار خود را از دست می دهد.پس به جای تظاهر به دانستن در لحظاتی که به واقع نمی دانیم باید پرده و در نهایت ظرافت حقیقت را بگوییم : ( فعلاً جواب این سؤال تو را نمی دانم ولی ببینم با استفاده از منابع مختلف چگونه می توانیم با هم پاسخ آن را پیدا کنیم.)
به کودکان و نوجوانان گه گاه فرصت مخالفت کردن بدهیم و آن را بپذیریم: زمانی که بزرگسالی به نوجوان اجازه مخالفت کردن می دهد در حقیقت مفاهیم و معانی مختلفی را به طور ضمنی به او تفهیم می کند . از جمله این که : ( تو حق نیز داری نظرت را بیان کنی ) ، ( من به نظر تو هم احترام می گذارم. ) و …..
از تمسخر و استهزا ء کودکان و نوجوانان اجتناب ورزیم.
[align=JUSTIFY]گه گاه به فرزندانمان اجازه ابراز احساسات بدهیم: گفتن این نکته به نوجوان که او باید احساس متفاوتی داشته باشد و یا نباید چنین احساسی می داشت هرگزاو را به گوش دادن به حرف ما تشویق نمی کند چرا که این گونه مطالب متضمن یک درخواست غیر منصفانه برای تحقیر و کوچک شمردن عواطف واقعی او و کاستن از شدت و میزان آن است . زیرا شدت عواطف واحساسات او نمی تواند متناسب با انتظارات و درخواست های بزرگسالان در نوسان وتغییر باشد.
از به کار بردن لقب ها و برچسب هایی که بار منفی دارد تا حد امکان خودداری کنیم.
کودکان و نوجوانان را آن گونه که هستند بپذیریم: برای نوجوان تلخ ترین و طنز آلود ترین اندرز ها و راهنمایی ها یادآوری این نکته است که وقتی بچه بودی چنین و چنان می کردی نوجوان از این که دوران کودکی او را پیوسته به عنوان معیار ارزشیابی او به حساب می آورند ، عصبانی می شود.
بعضی اوقات به فرزندتان به بهانه اینکه مهارت گوش دادن اش پیشرفت داشته هدیه بدهید: اگر بچه ها نشان دادند که شنونده های خوبی هستند، باید بعضی اوقات جایزه بگیرند. به آنها عکس العمل مثبت و مخصوصی نشان دهید،مطمئن باشید نتیجه خوبی خواهید گرفت.
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *