طلاق و آمادگی کودکان در پذیرش آن
رابطه فرزندان با نامادری یا ناپدری یکی از مهم ترین دغدغه های پدر یا مادری است که قصد ازدواج مجدد پس از فوت همسر یا طلاق دارد. به طور سنتی فرزندان نمی توانند فرد دیگری را جانشین پدر یا مادر خود کنند و فرهنگ پنهان جاری در جامعه ما متاسفانه به بسیاری از روابط حسنه، انگ می زند.
واژه های نامادری و ناپدری در گوش همه ما طنین ناخوشایندی دارد و هیچ کس دوست ندارد داشتن نامادری یا ناپدری را تجربه کند. با این حال افزایش طلاق زوج های جوان، افزایش تعداد فرزندان تک والد، افزایش زنان سرپرست خانوار که عهده دار سرپرستی یک یا چند فرزند خود هستند، اندک اندک خانواده های ایرانی را با مشکلات جدیدی روبه رو کرده است. از این رو باید تلاش کرد انگ ازدواج مجدد را برای بسیاری از زنان جوان که فکر ازدواج را از سر خود بیرون می کنند و تمام زندگی خود را وقف یک یا چند فرزند خود می کنند، برداشت و راهکارهایی ارائه کرد تا آنان بتوانند با وجود تجربه طلاق، از مواهب زندگی مشترک بهره مند شوند. هم چنین مردانی که به علت حضور فرزندان خود، فرصت ازدواج را از دست می دهند و به تنهایی بار مشکلات زندگی را به دوش می کشند می توانند با انتخاب صحیح یک همسر، زندگی بهتری را تجربه کنند. اما بی گمان این تصمیم در زندگی آن ها بسیار سرنوشت ساز و حیاتی است و مقدمات آن را باید به درستی فراهم کرد. آمادگی کودکان برای پذیرش والد ناپدری و یا نامادری موضوعی است که در گفت وگو با دکتر علی اصغر احمدی، استاد بازنشسته و سابقه دار دانشگاه تهران، در میان گذاشته ایم.
سن و سابقه ارتباط با دیگران در پذیرش والد جدید برای فرزندان بسیار حیاتی است. در سنین پایین ممکن است فرزندان اصلا جابه جایی والد را تشخیص ندهند.
طبق شواهد بچه ها تا سن ۵ سالگی جابه جایی والدین و تغییر در خانواده را تشخیص نمی دهند و با شرایط جدید به سرعت تطابق پیدا می کنند. بنابراین سن کودک نکته بسیار حائز اهمیتی است. بحرانی ترین سن برای پذیرش والد جدید سن ۱۲ ۱۱ سالگی تا ۱۹ ۱۸ سالگی است. ورود فرد جدید بستگی به سن فرزند و رابطه آن ها با مادر یا پدر جدید و چگونگی جدا شدن والد اصلی از خانواده دارد. بنابراین نقش تمامی این عوامل را در پذیرش والد جدید باید در نظر گرفت. مادر یا پدری که قصد ازدواج مجدد دارد، باید تمامی این معیارها را مدنظر قرار دهد.
همچنان که بسیاری از ما وقایعی که تا ۲ سالگی برایمان رخ داده است، به یاد نمی آوریم و از مادر چیزی در ذهن نداریم. به همین دلیل است که می گوییم تا سن ۵ سالگی بسیاری از بچه ها تغییر و جابه جایی والدین را تشخیص نمی دهند و این دوران، بهترین زمان برای ازدواج مجدد پدر یا مادر است.
اگر رابطه خوبی بین زن و شوهر جدید برقرار باشد و بین او و والد جدید رابطه مناسبی ایجاد شود، کودک به سرعت او را می پذیرد و مشکلی به وجود نمی آید.
پس از سن ۵ سالگی، کودک پدر یا مادر خود را کاملا می شناسد و این جابه جایی را درک می کند اما این شناسایی نباید مانع ازدواج مجدد پدر یا مادر شود. به عبارتی پدر یا مادری که فرزند بین ۵ تا ۱۱ ۱۰ ساله دارد نباید با این تصور که او نمی تواند والد جدیدی را بپذیرد و یا متوجه این جابه جایی می شود، فرصت ازدواج را از دست بدهد. به گفته دکتر احمدی این دوره، دوره پیروی و اطاعت از بزرگ تر است. اگر بچه لجباز و آشفته تربیت نشده باشد و والد قبلی به طور مسالمت آمیزی از زندگی او کنار رفته باشد و در سایه اختلافات بین زوج ها صدمه ندیده باشد، می تواند والد جدید را به راحتی بپذیرد.
کودک دراین سنین وابسته به والدین خود است به آن ها احساس نیاز پیدا می کند و پناه می برد. بنابراین اگر به هر دلیلی مادر خود را از دست داد، به دلیل نیاز به داشتن سرپرست و پناهگاه، مادر جدید را می پذیرد. او با درک جابه جایی، واقعیتی را که در زندگی اش رخ داده است، می پذیرد و آن را قبول می کند.
بنابراین در این سنین، کودکان آمادگی دارند مگر این که خود والدین با شیوه تربیتی غلط مشکلاتی برای کودک به وجود آورند. به طور معمول بین دختر و پسر در این سن برای پذیرش والد جدید تفاوتی احساس نمی شود.
گردآورنده : سارا گودرزی
