هزار قطره اشک برای یک خط مشق (1)
فرزندم مشق خود را نمی نویسد! همیشه باید با او کلنجار بروم که تکالیفش را انجام دهد! بیشتر تکالیفش تا دقیقه نود طول می کشد! علاقه ای به خواندن درس و انجام تکالیفش ندارد! دیگر نمی دانم چکار کنم تا تکالیفش را انجام دهد!
تمام اینها جملاتی است که پدر و مخصوصاً مادرها در مورد کودک مدرسه ای خود می گویند. تعدادی از آنها دیگر از این وضعیت به ستوه آمده اند و نمی دانند چگونه می توانند این مسأله را حل کنند. کودکان مهارت زيادي در به تعويق انداختن زمان انجام دادن تکاليفشان دارند. اما اگر روش «بعدا انجامش مي دهم» هميشگي شود، مشکلاتي جدي در مدرسه و کلاس درس ايجاد مي کند. کودکاني که مکررا انجام دادن تکاليف درسي‌شان را به تاخير مي اندازند، در مقايسه با همسالان خود، بيشتر مستعد افت تحصيلي هستند چون نمرات پايين تري مي گيرند و يادگيري شان هم کمتر است . اما باید این موضوع را ذکر کرد که این مشکلی حل نشدنی نیست.
سوالی که مطرح است این است که بدانیم چگونه می توانیم درس خواندن و انجام تکالیف را برای کودک به شکل یک عمل مثبت و مفید دوست داشتنی در آورد و در عین حال از فشار و تنشی که این مسایل دارند کم کنیم؟
در ادامه راهکارهايي براي غلبه بر این عادت کودکان به والدين پيشنهاد مي شود:
ـ مدت زمان لازم برای انجام تکالیف توسط فرزندتان را بشناسید:
مهمترین مطلبی که والدین باید بدانند مدت زمان مفیدی است که برای انجام تکالیف لازم است. این زمان برای سنین مختلف و بسته به شرایط دانش آموز متفاوت است. والدین هم باید شرایط سنی کودک را در نظر داشته باشند بطوری که کودکان و دانش آموزان پایه‌های ابتدایی را مدت زمان زیادی وادار به انجام تکالیف نکنند و هم شرایط دیگر مربوط به دانش آموز را.
صاحب‌نظران تعلیم و تربیت مدت زمات لازم برای انجام تکالیف را برای بچه‌های کودکستان تا پایه دوم ابتدایی 10 تا 20 دقیقه در هر روز و برای پایه‌های بعدی دوره ابتدایی 30 تا 60 دقیقه پیشنهاد کرده‌اند. بنابراین والدین نباید جهت یادگیری بهتر دانش آموز و با این تصور که هر چه زمان بیشتری صرف مطالعه دانش آموز شود یادگیری او نیز بیشتر خواهد شد مدت زیادی کودک خود را وادار به درس خواندن کنند. مسلما کودک در این مدت زمان اضافی به کارهای دیگری مثلخیالبافی‌های ذهنی مشغول می‌شود.
ـ ريز ريز پيش برويد:
تکالیف طولانی را به بخش های کوچک تقسیم کنید تا کودک راحت تر بتواند آن ها را انجام دهد. در ابتدا به او یاد دهید چگونه یک تکلیف را می تواند به اجزای کوچکتر تقسیم کند. برنامه يا طرح خود را به اجزاي کوچک و انجام شدني تقسيم کنيد. هرگز کودک را يکباره و به مدت طولاني سر درس و تکليف ننشانيد. به جاي اين کار، براي او اهداف واقع گرايانه تعيين کنيد. مطمئن باشيد که موفقيت هاي کوچک و کم اهميت در اين زمينه، سريع ترين راه براي ايجاد تغييرات درازمدت و دائمي است.
ـ برنامه ریزی داشته باشید
با کمک فرزند خود یک برنامه منظم برای انجام تکالیف تهیه کنید. برنامه را در یک محل مناسب و در دید او نصب کنید. برای تشویق او به انجام تکالیف می‌توانید در مقابل هر روز که تکلیف آن را به موقع ، خوب و دقیق انجام داده یک علامت بزنید و در آخر هفته اگر توانسته باشد تکالیف خود را خوب انجام دهد و با توجه به تعداد ستاره‌ها جایزه‌ای به او بدهید.
بهتر است جایزه مورد نظر را در همان حین برنامه ریزی معین کنید و در آخر برنامه آن را یادداشت کنید و یا برای کودکان کوچکتر شکل آن را بکشید. به این ترتیب عملکرد کودک دائما در جلوی او قرار دارد و مسئولیت پذیری او نیز تقویت می‌شود. برنامه را در صورت نیاز و بر حسب شرایط تغییر دهید.
ـ برای کودکی که به جای انجام دادن تکالیفش به بازی می پردازد، از خودِ بازی برای انجام تکالیف استفاده کنید و یا بازی یا فعالیت های دیگر که مورد علاقه اوست به عنوان پاداشی برای انجام تکالیف استفاده کنید و یا بازی و انجام تکالیف را به صورت نوبتی درآورید. بدین معنا که بخشی از تکالیفش را انجام دهد و سپس، ده دقیقه آزاد باشد برای بازی و بعد به انجام بخش دیگری از تکلیف بپردازد پس از آن ده دقیقه دیگر بازی کند.
گردآورنده : فریبا نقدی
