معلولیت دیداری کودکان استثنایی

معلولیت دیداری کودکان استثنایی

معلولیت دیداری کودکان استثنایی

کمی در ارتباط با کودکان دچار معلولیت دیداری

نابینایی در کودکان ممکن است مادرزادی باشد. یا بر اثر عوامل متنوعی به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود. معمولا، ارتباط دیداری مراقبان و کودک در برقراری رابطه پیوستگی نقش اساسی دارد. شیرخواران به هر رویداد تازه ای که در محیط رخ می دهد نگاه و آن را دنبال می کنند. آنها حرکات را دنبال کرده و خصوصا علاقمندند که به چهره انسانی بنگرند. مراقبان نیز، به نوبه خود، برای حفظ و تقویت رفتارهای خود به شدت به پاسخ های جزیی شیرخوار، نظیر لبخند زدن، غان و غون کردن، حرکت کردنو خندیدن متکی اند. ولی، کودکان دچار معلولیت دیداری تا اواخر سال اول زندگی ممکن است روش ارسال پیام های نظیر (میخواهم کاری برایم انجام دهید) یا (مرا بغل کنید) را به دیگران کسب نکنند. این فقدان ارتباط هم برای مراقب هم شیرخوار بسیار دلسرد کننده است. فقدان پاسخدهی شیرخوار ممکن است برای مراقب که حتی پاسخ ضیف او را گرامی می دارد ، بسیار نارات کننده است. کودکان دچار معلولیت دیداری ممکن است زبان لبخند را مانند کودکان بینا فرا نگیرند و بیان چهره ای آنها بسیار محدود باشد. البته،انها به سرعت انواع بسیار مختلفی از اشارات دستی و زبان بدن را به منظور ارسال این علایم به مراقبان و برقراری ارتباط با انان یاد می گیرند. والدین و مراقبان به یادگیری نحوه تفسیر این علایم و واکنش در برابر کودکان نابینا نیاز دارند تا بتوانند به ایجاد پیوستگی در کودک و اجتماعی شدن او کمک کنند.

معلولیت دیداری کودکان استثنایی

راهبرد های ارتباطی برای سازگاری با تجارت تازه و تنظیم پاسخ به رویدادهای نوظهور و تهدیدهای بالقوه در فرایند رشد کلیه نوپایان اهمیت بسیار دارد ،ولی در رد رشد نوپایان دچار معلولیت دیداری ممکن است تاثیر آن بیشتر هم باشد. در شرایط فقدان درونداد سریع دیداری برای تسهیل کاوش در محیط ، کودکان دچار معلولیت دیداری ممکن است برای برقراری ارتباط با رویدادهای محیطی به شدت به مادر خود متکی باشند. کودکان دچار معلولیت دیداری چاره ای نخواهند داشت جز آن که ارتباط فعالتری با والدینشان برقرار سازند. مادر به آنها کمک می کند که محرکات بیگانه یا تهدید کننده ی محیطی را ارزیابی کنند. معمولا کودکان دچار معلولیت دیداری در تحرک و جابجایی از شیرخو اران بهنجار عقبترند. در اینجا هماهنگی حرکات ظریف و رشد مهارت های دستی اصلی نیز تاخیر دارند. مهارت های حرکتی وضعی نظیر نشستن و ایستادن نیز بدون توانایی دیدن دشوار تر می شود. به طور کلی، فقدان بینایی در تاخیر های رشدی نقش دارد.
اکر کودک نابینای کامل نباشد و عدسی های اصلاح کننده مفید واقع شوند، باید برای آنها عینک تجویز شود و در اسرع وقت مورد استفاده قرار گیرد، که برای برخی از کودکان،این زمان خدود سه سالگی خواهد بود. لوچی همبر(چرخیدن چشمها به داخل) و لوچی ناهمبر(چرخیدن چشمها به خارج)، یا نزدیک بینی از مشکلات شایع در کودکان اند. نزدیک بینی که در کودکان شش ساله دیده می شود،ممکن است خیلی زود پدیدار شود.
گردآورنده: سارا گودرزی

دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا

، ،

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *