نقش والدین و مدرسه در تربیت کودکان با استعداد
والدین می‌توانند برای افزایش یادگیری فرزند خود از روش‌های مختلفی استفاده کنند، یکی از این روش‌ها، تشویق فرزندان به خواندن است؛ البته خواندنی که با عشق و لذت همراه باشد نه با اجبار. سعی کنید در سنین کودکی، فرزندتان را به خواندن مطالبی در مورد فرهنگ، هنر، محیط‌زیست، اکتشاف علوم مختلف و ارتباط جهانی سوق دهید. موزه‌های هنری، پارک، نگارخانه، آکواریوم، تئاتر، فرهنگسرا، رصدخانه و محل‌های برگزاری کنسرت‌های موسیقی، بهترین مکان‌ها برای ایجاد شوق یادگیری در فرزندان هستند. اگرچه در سنینی که بچه‌ها به مدرسه می‌روند، بیشتر زمان سپری شده در مدرسه به آموزش مهارت‌های مختلف به بچه‌ها می‌گذرد ولی والدین در سنین پایین‌تر و قبل از مدرسه، بهترین مشوق برای بچه‌ها هستند و نقش آنها در تعیین مسیر آتی زندگی فرزندان‌شان انکارناپذیر است. ممکن است استعداد فرزندان تا قبل از شروع مدرسه برای پدر و مادر مشخص و قطعی شود، در این صورت وظیفه آنها ایجاب می‌کند که در انتخاب مدرسه دقت کنند و از وضعیت برنامه‌های مدرسه برای دانش‌آموزانی با استعدادهای خاص اطلاعات لازم را کسب کنند. برخی از مدارس تنها از دانش‌آموزانی ثبت نام به عمل می‌آورند که هوشی متناسب با هوش در نظر گرفته شده در آن مدرسه داشته باشند و برخی دیگر تست‌های مختلف خلاقیت و هوش را برگزار می‌کنند و در بسیاری از موارد همین امر باعث سردرگمی والدین در انتخاب مدرسه می‌شود و والدین را وامی‌دارد که مدت‌ها قبل از شروع سال تحصیلی، به تحقیق در مورد مدرسه، برنامه‌های آموزشی و کارکنان آن بپردازند. بسیار مشاهده شده که بعد از ماه‌ها تحقیق و بررسی، بالاخره والدین موفق به تصمیم‌گیری درخصوص ثبت نام فرزندشان در مدرسه‌ای می‌شوند ولی هنوز مدت زمان زیادی از شروع سال تحصیلی نگذشته که مشکلات بروز می‌کند. بسیاری از اینگونه مشکلات از آنجا نشأت می‌گیرد که والدین توقع دارند معلم با فرزند آنها به‌گونه‌ای خاص برخورد کند.
بسیاری از والدین دانش‌آموزان با استعداد، خواستار آن هستند که معلم تکالیف خاصی را برای فرزند آنها در نظر بگیرد و حتی در کلاس توجه بیشتری نسبت به فرزندشان داشته باشد. متأسفانه اینگونه والدین، معمولاً حضور 20 الی 30دانش‌آموز دیگر را نادیده می‌گیرند و همین امر باعث ایجاد ناکامی و دلزدگی در ارتباط بین معلم و والدین می‌شود. اینگونه والدین باید به‌دنبال راههای صحیح برقراری ارتباط با معلم فرزندشان باشند و سعی کنند نحوه نگرش‌شان به سبک تدریس معلم، مثبت و صبورانه باشد و اگر بعد از مدت‌ها بررسی بدون تعصب و واقع‌بینانه به این نتیجه رسیدند که نحوه تدریس معلم، مناسب و صحیح نیست، شایسته است بدون ایجاد رنجش و خرده‌گیری نسبت به معلم، نکات مورد نظرشان را با مدیریت مدرسه در میان بگذارند. البته بهتر است دانش‌آموز در جریان مراودات شما با مدرسه یا نگرش نه‌چندان مثبت‌تان نسبت به معلم و نحوه تدریس او نباشد. نکته‌ای که باید به والدینی که فرزندشان دارای استعدادهای خاص و استثنایی است، یادآورشویم آن است که سعی کنند همواره احترام و نگرش مثبت به برنامه‌های مدرسه را در حضور فرزندشان نشان دهند، زیرا در غیراین صورت وقتی فرزندشان متوجه نگرش منفی و همراه با تردیدشان نسبت به برنامه‌های آموزشی مدرسه شود، از درس خواندن دلسرد شده و دچار نوعی خودخواهی و غرور نابجا می‌شود که در نهایت لطمه اصلی متوجه خود دانش‌آموز است و در نتیجه استعداد هر چند خاص او به انحراف کشیده خواهد شد.
گرداورنده : سارا گودرزی
