پرخاشگری در کودکان مضطرب

پرخاشگری در کودکان مضطرب

پرخاشگری در کودکان مضطرب

پرخاشگری‌ و کج خلقی در كودكان‌ چنانچه‌ با علامت‌ های‌ دیگر همراه‌ باشد، می ‌تواند نشانه ‌ای‌ از افسردگی‌ باشد كه‌ در این‌ صورت‌ لازم‌ است‌ شرایط‌ زندگی‌ كودك‌ تمام‌ و كمال‌ مورد بررسی‌ قرار گیرد.

یكی‌ از دلایل پرخاشگری‌ در كودكان‌ یادگیری ‌است. یعنی‌ كودكانی‌ كه‌ الگوهای‌ رفتاری‌ پرخاشگرانه‌ داشته‌ اند، همانند الگوهای‌ خود رفتار می ‌كنند. چنانچه‌ پدر یا مادری‌ خلق ‌و خویی‌ عصبانی‌ و پرخاشگر داشته‌ باشند، مسلما فرزندشان‌ نیز پرخاشگر خواهد شد، این‌ رفتار توسط‌ كودك‌ یاد گرفته‌ می ‌شود.

پرخاشگری بیشتر در کودکان مضطرب دیده می شود، این کودکان نمی ‌توانند كودكان‌ آرامی‌ باشند. آنها رفتارهایی‌ پرخاشگرانه‌ از خود بروز می ‌دهند. البته‌ بلافاصله‌ پشیمان‌ می ‌شوند و از والدین‌ خود عذرخواهی‌ می‌ كنند. اگر از كودك‌ مضطرب‌ بپرسیم‌ كه‌ چرا پرخاش‌ می‌ كنی‌ و عصبانی‌ هستی، خواهد گفت‌ نمی‌ دانم یا خواهد گفت‌ دست‌ خودم‌ نیست.

پرخاشگری و خشم کودکان ممکن است از دوگانگی‌ و تضادهای‌ درونی‌ آنها شکل بگیرد. به عبارت دیگر، کودکان گاهی‌ بر سر دو راهی‌ هایی‌ گیر می ‌كنند و نمی‌ دانند كدام‌ راه‌ را انتخاب‌ كنند و این‌ حالت‌ آنها را دچار تعارض، اضطراب‌ و خشم‌ می ‌كند. مثلا كودكی‌ كه‌ دوست‌ دارد نزد مادرش‌ در منزل‌ بماند و از طرفی‌ وقتی‌ می ‌بیند تمام‌ كودكان‌ به‌ مدرسه‌ می‌ روند همزمان‌ تمایل‌ به‌ مدرسه ‌رفتن‌ نیز دارد، دچار دوگانگی‌ می ‌شود. والدین باید به‌ كودكان‌ خود كمك‌ كنند كه‌ در دو راهی‌ های‌ زندگی مدتی‌ طولانی‌ قرار نگیرند.

پرخاشگری در کودکان مضطرب

پرخاشگری‌ و کج خلقی در كودكان‌ چنانچه‌ با علامت‌ های‌ دیگر همراه‌ باشد، می ‌تواند نشانه ‌ای‌ از افسردگی‌ باشد كه‌ در این‌ صورت‌ لازم‌ است‌ شرایط‌ زندگی‌ كودك‌ تمام‌ و كمال‌ مورد بررسی‌ قرار گیرد.

یكی‌ از دلایل پرخاشگری‌ در كودكان‌ یادگیری ‌است. یعنی‌ كودكانی‌ كه‌ الگوهای‌ رفتاری‌ پرخاشگرانه‌ داشته‌ اند، همانند الگوهای‌ خود رفتار می ‌كنند. چنانچه‌ پدر یا مادری‌ خلق ‌و خویی‌ عصبانی‌ و پرخاشگر داشته‌ باشند، مسلما فرزندشان‌ نیز پرخاشگر خواهد شد، این‌ رفتار توسط‌ كودك‌ یاد گرفته‌ می ‌شود.

پرخاشگری بیشتر در کودکان مضطرب دیده می شود، این کودکان نمی ‌توانند كودكان‌ آرامی‌ باشند. آنها رفتارهایی‌ پرخاشگرانه‌ از خود بروز می ‌دهند. البته‌ بلافاصله‌ پشیمان‌ می ‌شوند و از والدین‌ خود عذرخواهی‌ می‌ كنند. اگر از كودك‌ مضطرب‌ بپرسیم‌ كه‌ چرا پرخاش‌ می‌ كنی‌ و عصبانی‌ هستی، خواهد گفت‌ نمی‌ دانم یا خواهد گفت‌ دست‌ خودم‌ نیست.

پرخاشگری و خشم کودکان ممکن است از دوگانگی‌ و تضادهای‌ درونی‌ آنها شکل بگیرد. به عبارت دیگر، کودکان گاهی‌ بر سر دو راهی‌ هایی‌ گیر می ‌كنند و نمی‌ دانند كدام‌ راه‌ را انتخاب‌ كنند و این‌ حالت‌ آنها را دچار تعارض، اضطراب‌ و خشم‌ می ‌كند. مثلا كودكی‌ كه‌ دوست‌ دارد نزد مادرش‌ در منزل‌ بماند و از طرفی‌ وقتی‌ می ‌بیند تمام‌ كودكان‌ به‌ مدرسه‌ می‌ روند همزمان‌ تمایل‌ به‌ مدرسه ‌رفتن‌ نیز دارد، دچار دوگانگی‌ می ‌شود. والدین باید به‌ كودكان‌ خود كمك‌ كنند كه‌ در دو راهی‌ های‌ زندگی مدتی‌ طولانی‌ قرار نگیرند.

دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *