نکند کودک من هم یک قلدر باشد؟
البته تشخیص این موضوع خیلی آسان نیست، پس باید دقت کنیم. در صورتی که فرزند شما تعدادی از علائم زیر را داشته باشد، کمی جای نگرانی دارد:* اگر فرزندتان عادت دارد از دیگران انتقادات تندی کند، تا جایی که گاه این انتقادات تند تبدیل به دعوا می‌شود.
* فرزندتان نسبت به دستورات بزرگترها بی‌توجه است و این بی‌توجهی توام با بی‌احترامی یا به نوعی تحقیر بزرگترها همراه است.
* کودک شما نسبت به احساسات دیگران بی‌احساس است یا خیلی توجه نشان نمی‌دهد؛ مثلا در زمان دیدن فیلم‌های غم‌انگیز، احساس ناراحتی نمی‌کند یا دیدن گریه کودکی کوچک یا زمین خوردن فردی، تنها می‌تواند باعث خنده او شود.
* فرزندتان مدام با دیگران و به ویژه بچه‌ها دعوا می‌کند و همیشه نیز اعتقاد دارد که طرف مقابل اوست که مقصر است و به دیگران اتهام‌های زیادی می‌زند.
* فرزند شما در مقابل بدی‌ها و اشتباهات دیگران خیلی سریع دست به انتقام می‌زند و این را حقی برای خود می‌داند؛ حتی اگر شکلی تندتر از رفتار اشتباه اولیه پیدا کند.
* کودکتان نسبت به حیوانات خشونت نشان می‌دهد و از آزاردادن آنها لذت می‌برد.
* فرزندتان از مدرسه وسایلی را با خود به خانه می‌آورد و می‌گوید که آنها را از دوستان‌اش هدیه گرفته است و این مسئله بسیار تکرار می‌شود، یا بدون مناسبت و بی‌دلیل صورت می‌گیرد.
باید توجه داشته باشید که قلدری، همیشه واضح نیست و تشخیص آن، گاه بسیار مشکل است؛ چون بچه‌هایی که قلدری می‌کنند خیلی زود یاد می‌گیرند که کی این کار را انجام دهند تا بزرگتری خبردار نشود و او را بازخواست نکند. البته بین دختران و پسران در این زمینه تفاوت وجود دارد؛ معمولا پسران قلدر این کار را به شکل فیزیکی و کلامی نشان می‌دهند ولی دختران به صورت مسخره‌کردن، توهین‌کردن، غیبت و درگوشی‌صحبت‌کردن در مورد دیگری و مانع فعالیت او شدن، نشان می‌دهند.
کجاست قربانی؟
باید توجه داشته باشید که هرچه فرزند شما بزرگ‌تر باشد، احتمال اینکه خودش در مورد مشکلش با شما صحبت کند، کمتر می‌شود؛ به همین دلیل نیز لازم است که به نشانه‌های کمکی توجه کافی داشته باشید:
* اگر کودکتان در گذشته از طرف دوستان‌اش به مهمانی دعوت می‌شده اما چند وقتی است که دیگر از دعوت خبری نیست.
* فرزندتان شکایاتی در مورد مسائل جسمی دارد؛ مثل سردردهای تکرارشونده یا ناراحتی‌های گوارشی – مثل معده‌درد – که دکتر تشخیصی برای آن نداشته است.
* کودکتان دچار بی‌خوابی شده یا بیشتر از گذشته و بدون دلیل می‌خوابد. در رابطه با تغییرات خواب، توجه داشته باشید که سرنخ خیلی معتبری نیست؛ چرا که به‌عنوان مثال، تغییرات بلوغ نیز می‌تواند چنین نتیجه‌ای را به‌وجود بیاورد. پس در این مورد، با احتیاط قضاوت کنید.
* فرزندتان مدتی است که نسبت به مدرسه رفتن علاقه نشان نمی‌دهد و با بهانه‌های مختلف، می‌خواهد از رفتن به مدرسه شانه خالی کند.
* کودکتان با سر و وضعی آشفته از مدرسه به خانه می‌آید و سعی در کوچک یا پنهان‌کردن دلیل آن دارد.
* فرزندتان با چشمانی قرمز که نشان می‌دهد گریه کرده، به خانه می‌آید یا در اتاقش، حمام و یا در زمان خواب، مخفیانه گریه می‌کند و به هیچ عنوان، حاضر نیست قبول کند که گریه می‌کرده و در صورت قبول آن نیز دلیلش را به شما نمی‌گوید.
* فرزندتان با وجود اینکه برای او غذا یا خوراکی تهیه می‌کنید، بسیار گرسنه به خانه می‌آید.
* کودکتان وسایلش را در مدرسه زیاد گم می‌کند و این گم‌شدن، بیشتر شامل حال وسایل نو و جدید او می‌شود.
منبع : همشهری – باتغییر و تلخیص
