کودک شما هم می‌ترسد؟
این نکته را باید مدنظر داشت که دست کم گرفتن و یا بیش از حد جدی قلمداد کردن ترس، هر دو اشتباه است بلکه روش صحیح، آشنا کردن کودک با عوامل ترس و نحوه غلبه بر آن است.
بسیاری از والدین، تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری را مسبب ترس فرزندان شان می‌دانند، در حالی که این وسایل از ارکان اصلی رشد کودک محسوب می‌شوند. در واقع، ترس که غالباً با اضطراب نیز همراه است، در شکل گیری شخصیت کودک تأثیر مهمی دارد. نکته قابل تأمل در این باره، شناخت انگیزههای ترس توسط والدین و همراهی آنان با فرزندانشان است.
علل ترس در سنین مختلف
تا قبل از شش ماهگی، بعضی از نوزادان از صدای زنگ تلفن و یا مچاله کردن یک تکه کاغذ به شدت وحشت زده می‌شوند. در هشت ماهگی، ترس از افراد غریبه را درک می‌کند و وقتی به سن یک سالگی می‌رسد، جدایی از والدین او را نگران و مضطرب می‌سازد. در فاصله سنی دو تا هفت سال، کودک از حیوانات، پدیدههای طبیعی مثل رعد و برق و طوفان، موجودات خیالی مانند جادوگر، غول، هیولا، تاریکی و … می‌ترسد.
با افزایش سن، دلهره‌ها نیز تغییر می‌کند. حالا دیگر فرزند شما از دیو و جادوگر نمی‌ترسد، بلکه درد، تنهایی، بیماری، عدم احساس محبت دیگران و تصور اینکه فرزند خوبی برای خانواده نباشد، او را دچار تشویش و نگرانی می‌کند.
کودک شما هم می‌ترسد؟
با آغاز دوران بلوغ که مرحله جدیدی در زندگی محسوب می‌شود، دلواپسی‌ها نیز شکل دیگری به خود می‌گیرد. به عنوان مثال، نوجوان از هر جهت خود را با دیگران مقایسه می‌کند و سۆالاتی از قبیل اینکه «آیا من هم مثل دیگران هستم یا نه؟» در ذهنش شکل می‌گیرد.
آرامش؛ بهترین راه غلبه بر ترس
شرایط زندگی کودک، اصلی‌ترین عامل سرکوبی ترس است. کودک باید احساس کند که اطرافیان او، توانایی رویارویی با مسائل زندگی را دارند. خانوادهای که بیش از حد پشتیبان و نگران کودک هستند، خود به خود، ترس را در وجود او نهادینه می‌کند. این بدان معنا نیست که ترس کودک کم اهمیت و یا نادیده گرفته شود.
کودک شما هم می‌ترسد؟
خیال پردازی او را برای مواجهه با واقعیات زندگی آماده می‌سازد. اهمیت خواندن داستان‌های تخیلی از آن جهت است که در این قصه‌ها، مسائل دنیای حقیقی با زبانی ساده و واضح توضیح داده شده است و در قالب نمادها برای او روشنگر مفاهیم گوناگون هستند.برای این که به کودکتان کمک کنید تا بر ترسش غلبه کند، از او بخواهید تا علت ترس و احساسش در این باره را توضیح دهد. به حرف‌هایش گوش دهید و از ترس‌های دوران کودکی خود برایش تعریف کنید.
برخلاف کودکان، نوجوانان به ندرت حاضر می‌شوند که احساساتشان را شرح دهند. سردرد، سرگیجه، تهوع، دل درد و … علائم اضطراب در نوجوانان است.
اگر مدت زمان زیادی است که فرزندتان دچار ترس و نگرانی است، حتماً به روانشناس مراجعه کنید، زیرا اگر این مشکل برطرف نشود، در شخصیت فرد باقی مانده و به مرور زمان تشدید می‌شود.
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
