لبخند کودکان و ایحاد ارتباط با والدین
از نخستين روزهاي تولد نوزاد، اطرافيان و خصوصا پدر و مادر منتظر شكوفاشدن لبخند نوگل زيبا هستند. اما بهتر است خيلي بي صبر نباشيد؛ چرا كه از پنجمين هفته است كه نوزاد با خنديدن توجه شما را به خود جلب مي كند. علاوه بر شور و شعفي كه ايجاد مي شود، لبخندهاي نوزاد در واقع زبان ارتباط او با ديگران است.
به نظر مي رسد كه نوزاد از 3 يا 4 هفتگي، با شيفتگي به سخنان مادر گوش مي دهد، خيره خيره به او نگاه مي كند، دهانش را باز و بسته مي كند و گويا علاقمند است كه با او هم صحبت شود. با شنيدن كلام و آواز مادر، او هم براي سخن گفتن تقلامي كند و آغون آغون مي كند.
از شش هفتگي، وقتي به كارهاي كودك رسيدگي مي شود، او هم لبخند مي زند. اين خنده هاي واقعي با افزايش نگاه و بيان آواها، دو برابر مي شود. در واقع خنده هاي كودك به اين دليل واقعي گفته مي شود كه با «لبخندهاي فرشته گونه» كه نمايانگر انگيزش هاي دروني نوزاد است و معمولازماني كه چشمانش بسته است ديده مي شود، فرق دارد. گفته مي شود كه نيمي از بچه هايي كه به موقع دنيا آمده اند، بين يك تا دو ماهگي به محرك هاي اطراف با لبخند پاسخ مي دهند. لبخندها با ديدن، تماس بدني و احساس تنفس مادر بروز مي كند.
خنده هاي كودك نمايانگر يك سري احساسات از خوشحالي تا نگراني، سلام تا تشكر و … است. در اين مرحله، رفتارهاي مادر مي تواند تاثيرگذار و تغيير دهنده باشد و مادر خود را با برداشت هاي خاصي كه از كودك خود دارد، وفق مي دهد. به عنوان مثال صداي بلند و تيز، آرام مي شود و حركات صورت جاي خود را به حالاتي پايدارتر مي دهد. در نتيجه كودك نيز رفتار و عكس العمل خود در نگاه كردن، حركات سر و… را تغيير مي دهد.
گرداورنده : سارا گودرزی
