بهموقع تنبیه یا تشویق کنیم و درست مدیریت کنیم تا احساس بهتری از والدینی مان داشته باشیم
بسیاری از والدین با وجود تنبیه فرزندشان، از اینکه او باز هم رفتار قبل را تکرار میکند شکایت دارند. برای پاسخ به این اشخاص میتوان گفت که هیچ مجازاتی صورت خارجی پیدا نمیکند بلکه برعکس رفتار بد کودک تقویت میشود. اینکه والدین فکر میکنند چه میکنند یک موضوع است و اینکه واقعا چه میکنند موضوعی دیگر. باید توجه داشت فقط وقتی رفتار ناخوشایند کودک کمتر میشود که او در واقع مجازات شده است. شیوه کار ما میتواند بهگونهای درمان تلقی شود؛ یعنی اگر رفتار کودک بهبود پیدا کرد میفهمیم روش ما مؤثر و مفید بوده است اما اگر رفتار نامطلوب او باز هم ادامه داشت متوجه میشویم باید تغییری در رفتار خود حاصل کنیم. بررسیهای بهعمل آمده نشان میدهند که مؤثرترین روش برای کاستن از رفتارهای نادرست در کودکان، تقویت رفتارهای مطلوب از طریق تقویت مثبت به جای تضعیف رفتارهای نامطلوب به کمک فرایندهای منفی است. ما بهعنوان پدر و مادر باید درباره انگیزههایمان برای تربیت کودک صادق باشیم. باید این را بهعنوان یک نصیحت بپذیریم که در جریان رشد، بچهها رفتارهایی بروز میدهند که ما از آن ناراحت میشویم ولی نباید فراموش کنیم که آنها در مراحل یادگیری هستند و این وظیفه ماست که با صبوری و رعایت رفتار صحیح خود، آن را به کودکان نیز آموزش دهیم. باید توجه داشت به هر رفتاری دقت شود، آن را تقویت کردهایم. اگر به رفتار مطلوب یا نامطلوب از طرف فرزندتان توجه نکنید آن رفتار از بین میرود اما اگر به رفتاری مطلوب تا نامطلوب توجه کنیم تقویت میشود. برای کنترل و مدیریت رفتار کودکان، باید این کار را با اقتدار انجام دهید. کنترل نباید خودخواهانه یا ناشی از زور و سلطهجویی باشد. فراموش نکنید هدف، رسیدن به کیفیت بهتر در زندگی است؛ بنابراین نباید سختگیریهای بیمورد داشته باشید. مجازاتهایی هم که برای بدرفتاری کودکان درنظر گرفته میشود باید منطقی و متناسب با بدرفتاری او باشد. قبل از اینکه مجازاتی اعلام شود باید دقیقا بررسی شود. تحقیقات نشان میدهند که کودکان نسبت به بعضی رفتارهای خشک و خشن مقاوم میشوند. بهعبارت دیگر آنها پس از مدتی نوعی مصونیت و ایمنی پیدا میکنند زیرا مجازات مانند دارویی است که استفاده نابهجا از آن، تأثیرش را از بین میبرد. حتما مطمئن شوید عواقبی را که درنظر گرفتهاید تأثیر خود را برجای خواهد گذاشت. از فرزندانتان درباره رفتارشان سؤال نکنید، مگر آنکه به اطلاعات آنها احتیاج داشته باشید. به جای آنکه از فرزندتان بخواهید علت رفتارش را توضیح دهد، آرامش خود را حفظ کنید و حتما انتقادات خود را با او در میان بگذارید. با او رفتار دوستانهای داشته باشید و بگذارید او نیز بتواند خیلی راحت با شما صحبت کند. اما فراموش نکنید اگر هر بار نظرش را با شما در میان میگذارد او را شماتت کنید، سرزنشاش کنید و دائم از او ایراد بگیرید، کمکم از او فاصله میگیرید و بدینترتیب نمیتوانید انتظار داشته باشید آنگونه که با دوستش راحت صحبت میکند با شما هم صحبت کند. هنگامی که با خشم و ناراحتی از فرزندتان سؤال میکنید او را تشویق میکنید دروغ بگوید تا کمتر با او مخالفت کنید.
گرداورنده : سارا گودرزی