مغز ADHDدر مقابل مغز غیر ADHD
اختلال بیش فعالی با کمبود توجه ADHD یک اختلال رشد عصبی است. این بدان معنی است که در مغز ADHD کمبودهایی وجود دارد که بر رشد کودک تأثیر می گذارد. ADHD بر هوش تأثیر نمی گذارد. با این حال ، بر توانایی فرد در تنظیم توجه و احساسات تأثیر می گذارد ، و باعث بیش فعالی و تکانشگری و همچنین مشکلات سازمان می شود.
تفاوت در مغز ADHD
ADHD شرایطی است که بسیار مورد بررسی قرار می گیرد. ممکن است سوال شود که آیا این مشکل ناشی از فقدان انگیزه ، اراده یا فرزندپروری بد است – هیچ یک از آنها درست نیست. با این حال ، اگر شما یا فرزندتان به ADHD مبتلا هستید ، می توانید نسبت به این نظرات آسیب پذیر باشید .
دانستن اینکه تفاوت های بیولوژیکی در مغز ADHD وجود دارد در مقایسه با مغز شخصی که ADHD ندارد مهم است. این تفاوت را می توان به سه قسمت تقسیم کرد: ساختار ، عملکرد و شیمی.
ساختار مغز
برای سالهای زیادی ، تحقیقات نشان داد که تفاوتهای ساختاری واضحی در مغز ADHD وجود دارد.
محققان گزارش کردند که افراد مبتلا به ADHD حجم مغز کمتری در پنج ناحیه زیر قشر داشتند و اندازه مغز آنها نیز کمتر بود. این اختلافات در کودکان بیشتر و در بزرگسالان کمتر است.
قسمتهایی از مغز ADHD با سرعت کمتری (تقریباً یک تا سه سال) بالغ می شوند و هرگز به بلوغ فردی که بیش فعالی ندارد ، نمی رسند.
یافته جالب دیگر این بود که آمیگدالا و هیپوکامپ در مغز افراد مبتلا به ADHD کوچکتر است. این مناطق مسئول پردازش عاطفی و تکانشگری هستند و قبلاً به طور قطعی با ADHD ارتباط نداشتند.
تکانشگری چیست؟
مغز ADHDدر مقابل مغز غیر ADHD
عملکرد مغز
انواع مختلفی از روش های تصویربرداری از مغز وجود دارد که به محققان اجازه می دهد نحوه عملکرد مغز ADHD را مطالعه کنند. این شامل:
تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی fMRI
توموگرافی انتشار پوزیترون PET
توموگرافی رایانه ای با انتشار یک فوتون SPECT
تغییراتی در جریان خون در مناطق مختلف مغز در افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با افرادی که ADHD ندارند وجود دارد ، از جمله کاهش جریان خون در برخی از مناطق پیشانی. کاهش جریان خون نشان دهنده کاهش فعالیت مغز است.
ناحیه پیشانی مغز عملکردهای اجرایی را در خود جای داده است و آنها مسئول بسیاری از کارها از جمله برنامه ریزی ، سازماندهی ، توجه ، به خاطر سپردن و واکنشهای احساسی هستند.
شواهد همچنین حاکی از آن است که ADHD ممکن است به ارتباط ناکارآمد مغز مرتبط باشد. تحقیقات با استفاده از MRI در حالت استراحت نشان می دهد که افراد مبتلا به ADHD ممکن است اتصال عملکردی را در مناطق خاصی از مغز افزایش دهند.
یک مطالعه که در سال 2010 منتشر شد نشان داد که کودکان مبتلا به ADHD ارتباط مشابهی بین قشر پیشانی مغز و ناحیه پردازش بینایی ندارند . این نشان می دهد که مغز ADHD اطلاعات را متفاوت از مغز غیر ADHD پردازش می کند.
شیمی مغز
مغز ADHDدر مقابل مغز غیر ADHD
مغز یک شبکه ارتباطی پیچیده است که پیام ها از یک نورون (سلول مغز) به سلول بعدی منتقل می شوند. بین نورون ها فاصله ای وجود دارد که به آن سیناپس گفته می شود. برای اینکه پیام ارسال شود ، لازم است که سیناپس با یک انتقال دهنده عصبی پر شود. انتقال دهنده های عصبی پیام رسان های شیمیایی هستند و هرکدام مسئول عملکردهای مختلف هستند.
انتقال دهنده های عصبی کلیدی برای ADHD دوپامین و نورآدرنالین هستند. در مغز ADHD ، اختلال در تنظیم سیستم دوپامین وجود دارد. به عنوان مثال ، دوپامین بسیار کم است ، گیرنده های کافی برای آن وجود ندارد ، یا دوپامین به طور موثر استفاده نمی شود.
داروهای محرک به ADHD کمک می کنند زیرا آنها ترغیب به تولید دوپامین بیشتر می شوند یا دوپامین را در سیناپس ها بیشتر نگه می دارند.
تشخیص
مغز ADHDدر مقابل مغز غیر ADHD
از اسکن مغز نمی توان برای تشخیص ADHD استفاده کرد. هیچ آزمایش عینی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. تشخیص ADHD نیاز به ارزیابی کامل توسط یک پزشک ، روانشناس یا روانپزشک واجد شرایط دارد. تشخیص شامل موارد زیر است:
مصاحبه ای عمیق با بیمار
مروری بر گزارش مدارس و تاریخچه پزشکی
آزمایشاتی برای اندازه گیری توجه ، حواس پرتی و حافظه.
با این اطلاعات ، پزشک می تواند تشخیص دهد که آیا دستورالعمل تشخیصی برای ADHD تنظیم شده توسط راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM رعایت شده است.
در حالی که اسکن های PET و fMRI می توانند برای تحقیق مفید باشند ، اما در واقع فقط اطلاعاتی در مورد عملکرد مغز در لحظه انجام آزمایش ارائه می دهند. در اسکن مغز نحوه عملکرد مغز در موقعیت های مختلف ، به روشی که یک آزمایش بالینی می تواند طی یک مصاحبه دقیق داشته باشد ، در نظر گرفته نمی شود.
علاوه بر این ، داده های اسکن مورد مطالعه به طور کلی بر اساس میانگین های گروهی است و ممکن است در مورد افراد خاصی اعمال نشود. نتایج هنجار نشده است ، این زمانی است که مقادیر زیادی از داده ها جمع آوری و مقایسه می شوند.
ترجمه از منا سمیعی سنجانی درمانگر مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
