بجز لکنت زبان، کودک شما به احتمال قوی در سایر زمینه های رشد کاملاً طبیعی است. البته کودکان مبتلا به لکنت نیز، همانند سایرین از نظر توان هوشی با هم فرق دارند. بعضی از ایشان ممکن است از نظر ذهنی کند و دیرآموز و برخی دیگر بسیار تیز هوش باشند و یا اینکه غالباً از هوش عادی بهره مند هستند. محققان با دید بسیار دقیقی به دنبال یافتن تفاوتهای احتمالی جسمی و روانی بین کودکانی که لکنت دارند و کودکانی که دچار لکنت نیستند، بوده اند. عموماً در مطالعات انجام شده نکته ی قابل ملاحظه ای بیان نشده است. برخی از محققان به ذکر تفاوتهای بسیار جزئی و کم اهمیت و در عین حال بعضاً متناقض با یافته های محققّان دیگر اکتفا کرده اند.کودکی که لکنت دارد در مقایسه با دیگران
به هر جهت تفاوتهای جسمی و روانی بسیار اندک که بعضی از مطالعات انجام شده نشان می دهد، بطور ثابت و همگون در همه ی کودکان مبتلا به لکنت دیده نمی شود. امّا در بین افراد بزرگسالی که دچار لکنت هستند، هرگونه تفاوتهای جسمی و روانی بین آنها و افراد دیگر، احتمالاً به لکنت زبان آنها می باشد، و به احتمال بسیار زیاد، این تفاوتها نتیجه ی قهری لکنت زبان است و نه علت آن (به عبارت دیگر وجود لکنت مزمن در فرد بزرگسال و اضطراب و تنش های روانی ناشی از آن در موارد نسبتاً قابل توجهی بر سلامت عمومی، شرایط عاطفی و خُلقیات فرد تأثیر می گذارد. امّا تفاوتهای فردی فی نفسه موجب لکنت زبان نمی شود).
به نظر می رسد کودک خردسالی که دچار لکنت زبان است، به همان اندازه ی دوستان و کودکان همسالان غیر لکنتی اش از قدرت انطباق و سازگاری اجتماعی برخوردار است. او ممکن است تا حدی مشکلات عاطفی داشته باشد، امّا این مشکلات عاطفی لزوماً به اختلال گویایی او مربوط نیست.کودکی که لکنت دارد در مقایسه با دیگران
واقعیت های دیگر درباره ی لکنت زبان
چند نفر از مردم لکنت دارند؟
در حدود یک درصد از جمعیت هر کشوری دچار لکنت زبان هستند. اما باید توجه داشت که لکنت عمدتاً یک پدیده ی کودکانه است و در غالب موارد، لکنت زبان کودکانه موقت و گذراست. اگرچه رقم یک درصد ممکن است به نظر ما کوچک باشد، امّا در یک نگاه کلی بدین معناست که میلیون ها نفر در کشورهای مختلف جهان به گونه ای لکنت داشته و یا دارند در کشور امریکا بیش از دو میلیون مبتلا به لکنت هستند(براساس این درصد آماری، تخمین زده می شود که حدود نیم میلیون نفر در ایران تجاربی از لکنت زبان داشته باشند).
لکنت زبان، دخترها و پسرها
بررسی آماری نشان می دهد که در مقابل هر سه یا چهار پسری که دچار لکنت هستند، فقط یک دختر لکنت دارد. به دیگر سخن نزدیک به سه چهارم کودکانی که لکنت دارند، از پسرها هستند. به واقع امر این است که ما علت دقیق این تفاوت قابل ملاحظه بین دختر و پسر را در ارتباط با لکنت زبان نمی دانیم. درهرحال به نظر می رسد که با در نظر گرفتن موارد استثنایی، عوامل چندی قابل بررسی است، مثلاً پسرها بیشتر از دخترها تقریباً همه ی مشکلات لسانی را به گونه ای در دوران زندگی از خود نشان می دهند. آیا این منصفانه است؟ البته ممکن است به نظر بعضی غیر منصفانه برسد، امّا این یکی از حقایق زندگی است. سؤال این است که چرا چنین فرقی بین دخترها و پسرها وجود دارد؟ اولاً، در دوران اولیه ی رشد، دخترها و پسرها یک تفاوت ذاتی در زمینه ی توانمندی ها و مهارت های زبان و گفتار از خود نشان می دهند. یعنی پیش افتادگی دخترها در زمینه ی زبان کاملاً بارز است. ثانیاً در همین دوران اولیه ی رشد کودکان، عکس العمل خانواده و محیط اجتماعی نسبت به دخترها و پسرها متفاوت است.
بنابراین، به احتمال زیاد علت اینکه شمار پسرهایی که لکنت دارند چند برابر دخترهاست، این است که ذاتاً توانایی های دخترها و پسرها در زبان و گفتار متفاوت بوده، واکنش های محیطی نسبت به رفتار و توانایی های پسرها به گونه ای متمایز از دخترهاست.
در حقیقت، همه ی تفاوتهایی که بدان اشاره شد، نمی تواند برای شما و کودکتان چندان مهم باشد. امّا آنچه مهم است و آنچه شما باید سعی نمایید به خاطر داشته باشید، این است که صرف اینکه شما دارای یک پسر بچه هستید، بدان معنا نیست که او تا آخر عمرش لکنت خواهد داشت.
