تکیه‌گاهی به نام پدر

تکیه‌گاهی به نام پدر

تکیه‌گاهی به نام پدر

شما مجرد هستید؟ نه؛ پس می‌شود پرسید که بچه دارید؟ شاید هم در انتظار کودکی هستید؛ اگر چنین است بدانید که دو شغل یا حرفه موفق بچه‌ها را درست تربیت نخواهند کرد! بلکه دو پدر و مادر موفق هستند که بچه‌ها را بخوبی بزرگ خواهند کرد. پس به جای این‌که همیشه به فکر کار باشیم با این استدلال که می‌خواهیم بچه‌ها آینده بهتری داشته باشند، خوب است کمی هم برای آنها زمان بگذاریم.

از سوی دیگر ما فرزندان هم اغلب از خداوند برای داشتن دو تا چشم، دو تا دست، دو تا پا و… سپاسگزاری می‌کنیم. شاید بد نباشد که برای داشتن دو تا پدر و مادر خوب هم از او تشکر کنیم.
همیشه از نقش حیاتی مادران در رشد و شکوفایی فرزندان صحبت می‌شود، اما حضور پدر نیز به همان اندازه برای فرزندان مهم است. والدین برای کودک نقش پلی به دنیای خارج را دارند. در حالی که مادر ثبات را به زندگی کودک می‌آورد، پدر نیز محیطی ایمن را برای او به ارمغان خواهد آورد. این دو کمک فوق‌العاده‌ای به رشد کودک خواهند کرد.
شاید گفتن از پدر و نقش او در رشد و شکوفایی بچه‌ها، صحبتی تکراری باشد، اما گفتن و یادآوری اهمیت حضور او در خانه و خانواده هیچ وقت خالی از لطف نخواهد بود. واضح است که پدر و حضور موثر او در سلامت عاطفی و رشد طبیعی کودک مهم و موثر است.
در طول تاریخ همیشه پدران به عنوان «سوپرمن» خانواده شناخته شده‌اند. در حقیقت پدر همیشه تکیه‌گاه خانواده است و باید محافظت از اعضای خانه را بر عهده بگیرد. در حقیقت حضور پدر در خانه و کنار اعضای خانواده دلگرمی آنان را در پی خواهد داشت؛ دلگرمی‌ای که راه را برای موفقیت‌های دیگر هموار می‌کند.
تحقیقات، نظر سنجی‌ها و از همه مهم‌تر حقایق ثابت کرده‌اند که رفتار پدر نقش مهمی در چگونگی رشد و نمو کودک بازی می‌کند.
این نقش در تمام مدت رشد و بالندگی فرزند استمرار دارد. در یک نظر‌سنجی مشخص شده است کودکانی که پدرانشان در کارهای مختلف مدرسه مشارکت داشته‌اند در انجام تکالیف و درس‌های مدرسه بهتر از سایرین بوده‌اند.
تکیه‌گاهی به نام پدر
پس به عنوان پدر و در نقش پدر خانواده باید بتوانیم زمانی بیشتر و بیشتر را با اعضای خانواده سپری کرده و در امور مربوط به آنها مشارکت کنیم.
اما شاید با این حجم کار و در دنیای پر سرعت امروز، این کار کمی سخت و بعید به نظر برسد. ولی می‌توان با رعایت نکاتی ساده به این مهم دست یافت.
اولین گام شما برای داشتن خانواده‌ای موفق و بودن عضوی از این خانواده، ایجاد رابطه‌ای مثبت و محترمانه با مادر خانواده است. بچه‌ها معمولاً تحت تاثیر محیط بوده و کاری را انجام می‌دهند که می‌بینند. وجود رابطه‌ای مثبت میان والدین به رشد سالم بچه‌ها کمک شایانی خواهد کرد.
در ضمن زمان بیشتری را با بچه‌ها بگذرانید و همان‌طور که با آنها صحبت می‌کنید به حرف‌های‌شان هم گوش دهید. اجازه بدهید که بچه‌ها با شما صحبت کنند و نظرات و تجارب و احساسات‌شان را با شما در میان بگذارند. اکثر پدران فقط زمانی که فرزندشان کار نادرستی انجام می‌دهد با او صحبت می‌کنند که این به هیچ‌وجه درست
نیست. وجود انضباط در زندگی کودکان، مسأله‌ای مهم و ضروری است. این انضباط باید چارچوب محکم و درستی هم داشته باشد. اگر عملی نادرست انجام می‌گیرد که سزایش تنبیه است، رفتارهای خوب نیز باید پاداش داده شوند.
تکیه‌گاهی به نام پدر
پدر می‌تواند نقش مهمی در ایجاد این انضباط داشته باشد.
فرزندان معمولاً از پدرشان به عنوان یک الگوی موفق یاد می‌کنند. دختری که با عشق و احترام پدر‌ بزرگ می‌شود می‌داند که او سزاوار احترام است. پسر نیز درس صداقت، مسوولیت و تواضع را از پدر می‌آموزد. پس پدری مهربان و نمونه برای آنان باشید.
همچنین به عنوان یک خانواده، سعی کنید کارها را بیشتر با همراهی یکدیگر انجام دهید. همان طور که همیشه هم گفته شده، صرف یک وعده غذایی کنار یکدیگر بسیار مفید خواهد بود. این فرصتی برای فرزندان خواهد بود تا احساسات و تجربیاتش را با شما در میان بگذارند. یا خواندن کتاب قصه‌ای کوتاه قبل از خواب برای او علاوه بر ایجاد حسی عاطفی و مثبت، شاید بتواند این عادت مفید را هم در او ایجاد کند.
شنبه در پیش‌رو سیزدهم رجب و روز پدر است؛ شاید این روز بهانه‌ای باشد که پدران‌مان و نقش‌شان را در زندگی بیشتر و بهتر به یاد آوریم. متاسفانه کودکان زیادی هم به تنهایی و با حضور مادر، بزرگ می‌شوند؛ مادرانی که گاه مجبورند نقش پدر را هم در خانواده ایفا کنند.
عوامل مختلفی این خلأ را ایجاد می‌کنند؛ اما هر چه باشند، خوب است ما با نیم‌نگاهی به آن فرزندان که از دیدن پدر محرومند؛ بار دیگر زندگی خود را مرور کنیم و تا دیر نشده قدر پدرهایمان را که هنوز هستند، بدانیم.

این روز را فراموش نکنیم؛ این روزها بیشتر تلنگری بر ما هستند تا برای پدرها و مادرها؛‌تلنگری برای جور دیگر دیدن، یادی کردن و دلی را به دست آوردن؛ تا دیر نشده و تنها افسوسی برجای نمانده است.

دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *