صحبت کردن کودکان
صحبت کردن کودکان کمتر از 2 سال یکی از جذاب ترین سرگرمی های والدین در هنگام بازی با کودکان خود است و آموختن سخن به کودکان از اصلی ترین وظایف مادران است.
مادر نخستين كسي است كه طفل چشم بدو مي گشايد و نخستين كلمه را از او فرا مي گيرد و طفل در دامان مادر چنين وسيله و ابزار را بدست مي آورد و براساس آن به توجيه خود و تشريح مسائل مي پردازد. اما در اينجا قبل از اين كه در مورد نقش مادر در سخن آموزي كودك بپردازيم، بحث كوتاهي در مورد مراحل سخنگويي و زمان آن بپردازيم.
كودك به آساني نمي آموزد كه چگونه سخن گويد بلكه بايد جرياني پيچيده و طولاني را طي كند. اكثر تحقيقات در اين باره نشان مي دهد كه كودك بين 12 تا 14 ماهگي اولين لغت را به زبان مي آورد و به اين ترتيب بايد در طي 12 تا 14 ماه اول زندگي براي فهماندن غرض خود از شيوه تفهيم و تفهم پيش از تكلم استفاده كند.
شيوه هاي پيش از تكلـــــم
كودك پيش از تكلم از سه شيوه براي فهماندن غرض و منظور خود استفاده ميكند. اين شيوه ها عبارتند از: گريه و فرياد، اداي صداهاي نامشخص و اشارات. (مهمترين قسمت همان شيوه دوم است زيرا پس از چندي بصورت صداهاي مشخص و بامعنا يعني لغات در مي آيد.)
صحبت کردن کودکان
مادر در آموزش زبان بايد نكاتي را مورد نظر داشته باشد كه اهم آنها عبارتند از:
– بيان كلمات از ساده به مشكل باشد، از كلمات يك هجايي شروع كند تا بتدريج بتوان كلمات چند هجايي را به او آموخت.
– با كودك با زبان ساده و قابل فهم حرف بزند نه با زبان علمي غليظ. البته اين امر مانع آن نيست كه مادر درست و صحيح حرف بزند.
– از كلماتي استفاده كند كه بيشتر مورد نياز كودكند.
– بيان عبارات سريع نباشد كه انتقالش به ذهن كودك با دشواري هايي همراه است.
– عبارات طولاني به كار نبرد.
– در حين صحبت اگر كودك دچار خطائي شد با فرمي آن را اصلاح كند و كودك را تنبيه و تمسخر نكند.
– اصلاح تلفظ بايد از زماني شروع شود كه كودك صداهاي حروف را از هم تشخيص ميدهد.
– هرگز كلمه اي را به حساب اين كه از آن خوشش مي آيد غلط تلفظ نكنيم.
– در آموزش يك اسم نام اصلي و صحيح را بكار ببريم به عنوان مثال كلمه گوسفند را براي گوسفند به كار ببريم نه كلمه بع بعي را.
صحبت کردن کودکان
اما مـادران براي آموزش زبان از چه روشهايي مي توانند استفاده كنند:
– بازي با حروف و در آوردن صداي آن از طريق بازي و يا بيان داستان.
– آموزش شعر، سروده هاي ساده كه الفاظ را قالبي به كودك منتقل مي كند در اين امر آثار مفيدي دارند.
– در آموزش زبان كودك را بايد تشويق كرد و هرگز نبايد گذاشت كه احساس عدم لياقت كند.
– خودداري از عيب جوئيهاي خشن، تنبيه، تمسخر در صورت اشتباهات تلفظي و دستوري.
– ايجاد انگيزه براي صحبت كردن كودك از طريق بي توجهي به شيوه هاي ديگر تفهيم و تفهم از جمله گريه و فرياد و يا اشاره.
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
