غذا خوردن کودک
کوچولوی نوپای ما کم‌کم بزرگ می‌شود و می‌خواهد کارهای شخصی‌اش را خودش انجام بدهد.
حریف خیلی کارها نمی‌شود، اما خوردن از آن دسته کارهایی است که راحت‌‌تر می‌تواند استقلالش را با آن به رخبزرگ‌ترهایش بکشد. اما ما بزرگ‌ترها شاید خیلی هم از این موضوع خوشحال نشویم.شاید پذیرش این موضوع که فرزندمان دیگر به اندازه قبل به ما وابسته نیست کمی آزرده خاطرمان کند و همین امر و البته دلسوزی‌های بجای پدرانه و مادرانه‌مان از ما فردی بسازند که دائما نگران غذا خوردن اوست و به او می‌گوید چه چیز را بخورد و چقدر بخورد، چه چیز را نخورد و… اما نکند همین محبت‌های خالصانه ما، میز غذا را به یکی از پرتنش‌ترین بخش‌های خانه تبدیل کند. پس چه کنیم تا کودکمان مواد غذایی مورد نیازش را دریافت کند و از آن مواد گاهی نه چندان خوشمزه هم لذت ببرد؟
کودکان نوپا بر سر میز غذا
کودکان نوپا در حال یادگیری چگونگی هدایت دنیای خود، ارتباط برقرار کردن و کنتــرل جنبه‌های مختلف زندگی هستند. در واقع اختیار آنچنانی ندارند، ولی خوردن، یکی از نخستین زمینه‌هایی است که اختیار آن را به‌دست خواهند گرفت. والدین هم می‌توانند با دادن مقدار آزادی متناسب در انتخاب نوع غذا و خوردن آن، کودکانشان را در لذت بردن از این قدرت محدود یاری دهند.
با پیش‌بینی مشکلات احتمالی و ارائه چندین حق انتخاب، می‌توانید به کودک بیاموزید که چه رفتارهایی نتایج مثبت و کدام رفتارها نتایج منفی به‌دنبال خواهند داشت.
اغلب کودکان نوپا در خوردن، ایرادگیر هستند
اغلب کودکان نوپا آن استقلال درحال شکوفایی خود را با خوردن و گاهی هم نخوردن بروز می‌دهند. بنابراین تقریباً تمام کودکان در این سن با صفات نق‌نقو و ایرادگیر در غذا توصیف می‌شوند. اگر بچه‌ها از یک غذا خوش‌شان نیاید، آن را نمی‌خورند! این دیگر مسئله پیچیده‌ای نیست.
غذا خوردن
آیا نوپای شما فقط تمایل به خوردن ماکارونی دارد؟ وقتی یک کودک روی یک غذا «کلید» می‌کند شمایید که غذای داخل بشقاب کودک نوپایتان را انتخاب می‌کنید و ملزم نیستید هر روز ماکارونی بپزید. بیشتر این نق‌نق کردن‌ها مدت زیادی باقی نمی‌مانند، البته اگر والدین این موقعیت را فراهم نکنند. بچه از گرسنگی تلف نمی‌شود و یاد می‌گیرد که به جای گرسنه ماندن، در مورد غذا انعطاف بیشتری از خود نشان بدهد.
مثلاً نخستین بار وقتی لوبیا‌سبز به فرزندتان می‌دهید، خوشش نمی‌آید؟ ممکن است والدین مجبور شوند که یک نوع غذا را 10تا 15 بار ارائه بدهند تا بالاخره کودک آن را امتحان کند. بدون اجبار کردن کودک به خوردن، مدام معرفی لوبیا سبز را تکرار کنید، فقط مقادیر کمی را در دسترس بگذارید تا کودک بتواند با آنها بازی کند و الگوی خوبی باشید!
برای هر قاشق غذا چانه نزنید
وقتی می خواهید فرزندتان غذایی را که سرو کردید، بخورد، ممکن است شروع به چانه زدن کنید: «اگر سه قاشق دیگر بخوری، بهت یک شیرینی می‌دهم.» مسئله این است که این تاکتیک‌ها در درازمدت کارایی نخواهند داشت. با جشن گرفتن برای قاشق اسفناجی که نوپایتان می‌خورد یا نشان‌دادن نارضایتی وقتی که نمی‌خورد، زیاده روی نکنید. چندین دهه است که والدین از دسر به‌عنوان یک مشوق استفاده کرده‌اند. این طرز تلقی را ایجاد می‌کند که تنقلات از وعده غذایی اصلی باارزش‌ترند. تهدید به تنبیه هم مثل وعده دادن با دسر، در نهایت کارایی نخواهد داشت. یک مبارزه بر سر قدرت را ایجاد خواهد کرد. برای تشویق به خوردن غذای سالم، به ارائه غذاهای مغذی ادامه بدهید و حال و هوای وقت غذا را خوب و مثبت نگه‌دارید.
اجازه بدهید کودکان خودشان غذا بخورند
در حدود سن 9 ماهگی است که فرزندتان باید خوردن با دست را آغاز کند و در حدود 15تا 18 ماهگی سعی در استفاده از قاشق و چنگال کند. موقعیت‌های زیادی را بدین‌منظور ایجاد کنید، اما از اینکه فرزندتان به مقدار کافی می‌خورد اطمینان حاصل کنید تا این تجربه منجر به کلافگی نشود. در مواقع لزوم کمک کنید، ولی به علائم گرسنگی و نشانه‌های سیری او دقت کنید. وقتی که قاشق یا چنگال در کنترل شماست، بر خواست خود برای دادن یک قاشق اضافه‌تر غلبه کنید و وقتی کودک نوپای شما قلق خوردن را به‌دست آورد، کنار بکشید و بگذارید او عنان را در دست بگیرد. بعضی والدین بر این باورند که اگر نگذارند بچه‌ها خودشان غذا بخورند به نفع خود آنهاست، ولی با این‌کار حق مسلم بچه‌ها در این سن را از آنها می‌گیرند. آنها باید بتوانند تصمیم بگیرند که بخورند یا نه، چه بخورند و چقدر بخورند و اینگونه است که یاد می‌گیرند که علائم داخلی حاکی از گرسنگی و سیری را تشخیص بدهند. و نکته دیگر که حائز اهمیت است اینکه کودکان نیاز به یادگیری و تمرین حرکات مربوط به غذا خوردن را به تنهایی دارند.
بعضی والدین بر این باورند که اگر نگذارند بچه‌ها خودشان غذا بخورند به نفع خود آنهاست، ولی با این‌کار حق مسلم بچه‌ها در این سن را از آنها می‌گیرند.
اگر کودکم یک وعده غذا نخورد چه؟
بیشتر کودکان در این سن نیاز دارند که با فاصله کوتاهی غذا بخورند تا 6بار در روز شامل 3وعده اصلی و 2تا 3 میان‌وعده. در هنگام برنامه‌ریزی غذا و میان وعده این نکته را مدنظر قرار دهید. ولی در نظر داشته باشید که برنامه‌ریزی غذایی فقط زمان ارائه غذا به کودک را مشخص می‌کند. ممکن است فرزندتان هر موقعیت برای خوردن را نپذیرد. شاید اجازه بدهیم تا کودک یک وعده غذا را نخورد چرا که باید به کودکان اجازه داده شود که به علائم گرسنگی خود پاسخ بدهند ، از آرام کردن بچه‌های گرسنه با دادن تنقلات یا شیر یا نوشیدنی‌ها درست قبل از غذا خودداری کنید ، این کار می‌تواند اشتها را کاهش داده و تمایل کودک به چشیدن غذای جدید ارائه شده را کم کند.
از راهکارها هم بهره ببرید
غذا را به اندازه صحیح و کافی سرو کنید. اکثر والدین مقدار غذای مورد نیاز کودکشان را بیش از مقدار واقعی آن می‌دانند. مخصوصاً در مورد غذاهایی که مورد علاقه هم نباشند، برای شروع چند قاشق غذاخوری زیاد هم هست. غذا را به همراه خانواده میل کنید. جای فرزند نوپایتان را بر سر میز غذای خانواده مشخص کنید، خوب است که بچه‌ها در این سن ببینند که والدین و خواهر و برادرشان با همدیگر غذای سالم می‌خورند. وقتی که بچه‌ها به‌طور مرتب در کنار خانواده غذا بخورند، رژیم غذایی سالم‌تری را که شامل میوه و سبزی بیشتری است دریافت خواهند کرد. علاوه بر آن به‌دنبال موقعیت‌هایی باشید که فرزندتان بتواند به همراه دوستان در منزل یا مکان‌های دیگر غذاهای سالم بخورد.
منبع : همشهری
تنظیم : کهتری
