درباره کودک آزاری تعاریف متعددی شده است. این تنوع و تعاریف متضاد سبب شده تا مقایسه میزان بدرفتاری در بین کشورهای مختلف غیرممکن گردد. کودک آزاری در چهار حوزه مورد بررسی قرار می گیرد. کودک آزاری جسمی، کودک آزاری عاطفی، کودک آزاری جنسی و غفلت.
کودک آزاری جسمی
کودک آزاری جسمی آسیبی است که مواردی چون ضربه زدن، داغ کردن، آسیب رساندن به سر، شکستگی، آسیب های درونی، زخمی کردن یا هر شیوه دیگر از آسیب جسمانی را شامل می شود. تحقیقاتی که در فاصله سال های 90 تا 92 انجام گرفته بیانگر این مطلب است که مرگ های ناشی از کودک آزاری جسمی 87 درصد در بین کودکان زیر پنج سال بوده است.
کودک آزاری عاطفی
بدرفتاری عاطفی آسیبی اساسی و قابل توجه است که کارکردهای روانشناختی، رفتار و رشد کودک را به شدت تحت تاثير قرار می دهد. طرد، بدرفتاری روانی، برخورد خشونت آميز خانواده، انتقاد، تحقير و انتظارات نامناسب از کودک، کودک آزاری عاطفی تلقی می شود.
کودک آزاری جنسی
کودک آزاری جنسی به صورت تماس يا تعامل بين کودک و فرد بزرگسال، هنگامی که از کودک برای تحريک جنسی شخص مرتکب يا فرد ديگری استفاده شود، تعریف می شود. کودک آزاری جنسی دامنه وسيعی را در بر می گيرد.
غفلت
غفلت عبارت است از حذف يا ناديده گرفتن کودک که ممکن است با آزار بدنی همراه باشد. غفلت به منزله الگوی پايداری است که بيانگر رابطه متقابل و اندک والدين و مراقبان با کودک، حذف و عدم تامين نيازهای اوليه جسمی کودک مثل تغذيه، بهداشت، پوشاک، نظافت، تربيت، مراقبت های پزشکی و ابراز عشق و علاقه می باشد.
