اثرات منفی درک نکردن احساس نوجوانان
هیچ کس به اندازه کودک، به عشق، محبت، نوازش و توجه نیاز ندارد. اغلب والدین تا وقتی فرزندانشان خردسال هستند، از محبت کردن به آنها کوتاهی نمی کنند. والدین خیلی زود متوجه می شوند که نیازهای زیستی کودک متناسب با افزایش سن او تغییر می کند، به همین دلیل همزمان با رشد فیزیکی و جسمی او، سعی می کنند خود را با احتیاجات متنوع فرزندشان وفق دهند. اما بیشتر مواقع فراموش می کنند که عشق و محبت به فرزند یک نیاز دائمی است. نیازیثابت که هر سال همراه با بزرگ شدن کودک فقط شکل ظاهرش تغییر می کند، اما اصل قضیه پابرجاست.
عشق، محبت، توجه و مراقبت از عناصر اصلی هر رابطه ای است که خواهان تداوم آن هستیم و رعایت کردن این موارد درباره کودکان شکل ویژه ای به خود می گیرد. کودکان بدون این عناصر پژمرده می شوند، از درون فرو می ریزند و گاهی واقعا متلا شی می شوند و می میرند.اکثر والدین خیال می کنند که فرزند خود را واقعا دوست دارند، اما واقعیت این است که برخی از آنها، آگاهانه یاناآگاهانه، با فرزند خود رقابت می کنند. برخی دیگر زندگی خود را لا بهلا ی زندگی فرزندان خود جست وجو می کنند. حتی بعضی والدین حاضر نیستند فرزندان خود را آزاد بگذارند و به آنها اجازه بدهند که روی پای خودبایستند، رشد کنند و پخته شود.کودک دیروز رشد می کند و پا به دوره نوجوانی می گذارد، همراه با این رشد نیاز به عشق و محبت نه تنها متوقف نمی شود، بلکه به شکلی دیگر خود را نشان می دهد. والدین مهربان، فرزندان با محبت تربیت می کنند.
پدری که سخت گیر و خودرای است نمی تواند پسران یا دختران مهربان داشته باشد. وقتی مادری فرزند خود را با الفاظ زشت و ناپسند خطاب می کند، نه تنها فرزندش را ناراحت می کند، بلکه به دیگران، به خواهران و برادران دیگر اجازه می دهد که به او بی احترامی کنند.همیشه به فرزندان خود بفهمانید که آنها را دوست دارید و هر اتفاقی که پیش بیاید به آنها کمک خواهید کرد. آنها باید بدانند که اگر مرتکب اشتباهی شدند، تایید نخواهند شد، اما کمکشان خواهید کرد تا خطاهایشان را اصلا ح کنند.
اثرات منفی درک نکردن احساس نوجوانان
آنها باید مطمئن باشند که خطاهایشان اصلاح خواهد شد، اما این خطاها محبت و عشق شما نسبت به آنها را خدشه دار نخواهد کرد.حالا این سوال پیش می آید که عشق به فرزند چیست؟ بسیاری از مردم، درباره عشق به فرزند و دوستداشتن او مفاهیم غلطی در ذهن خود دارند. آنها خیال می کنند که عشق به فرزند، یعنی آزاد گذاشتن او در انجام دادن آنچه در آن لحظه می خواهد انجام دهد. این نوع رفتار، عشق به فرزند نیست، بلکه بی بند و بار، بار آوردن اوست.
احترام گذاشتن به فرزند اساس محبت است و این کار زمانی امکان پذیر می شود که والدین به خاطر داشته باشند که فرزندان اعضای خانواده اند، در هر کاری سهمی دارند و می توانند اظهارنظر کنند. والدین باید بدانند که محبت باانضباط سخت سازگاری ندارد. برای منضبط کردن فرزندان باید شرایط مناسب را مهیا کرد.والدین نباید با امر و نهی کردن، فریاد کشیدن، داد زدن و تنبیه بدنی، فرزند خود را به انجام دادن برخی کارها یا ترک برخی دیگر وادار کنند. مخصوصا آنها نباید پهلوی دوستان، فامیل ها و همسایه ها، فرزندان خود را سرزنش کنند. این رفتار جز تحقیر کردن، از بین بردن اعتماد به نفس، به طغیان واداشتن آنها و نهایتا بی احترامی به پدر و مادر نتیجه دیگری نخواهد داشت.
اثرات منفی درک نکردن احساس نوجوانان
ناکام کننده ترین عامل برای نوجوان این است که احساس کند والدین او را درک نمی کنند، اما دستورمی دهند. البته منظور این نیست که باید به انتظارهای بی جا و بی مورد او پاسخ مثبت داد، اما باید به آنها گوش داد. مخصوصا زمانی که والدینمی خواهند اعمال قدرت کنند، حتما باید به گفته های فرزندان گوش بدهند. شنیدن حرف های نوجوان، خشم او را کاهش می دهد و آماده همکاری می کند.
برخی از والدین نمی توانند بپذیرند که فرزندشان تفکری متفاوت با والدینش داشته باشد و همین موضوع زمینه ساز بروز اختلافات و مشکلات می شود.برای همه والدین اتفاق می افتد که گاهی کنترل خود را از دست می دهند.در این گونه موارد نباید فراموش کرد که پس از عادی شدن اوضاع معذرت خواهی کنند و این کار را شهامت به حساب آورند نه کسر شان. کوچکترین فایده معذرت خواهیاز جانب والدین این است که فرزندان یاد می گیرند اشتباهات خود را چطور جبران کنند.خلا صه اینکه در ابراز محبت کردن به فرزندانتان تردید نکنید و خست به خرج ندهید. برای فرزندانتان وقت بگذارید و خودتان را علا قه مند به فعالیت هایشان نشان بدهید. پدرانی که فکر می کنند باید الگوی سخت مردانه برای فرزندان خود باشند، اشتباه می کنند. مادرانی که تصور می کنند اگر دست نوازش بر سر فرزندان شان بکشند، آنها لوس می شوند، اشتباه می کنند.
محبت کردن و در آغوش کشیدن فرزندان ضامن سلا مت روانی آنهاست.حالا روی سخن ما با شما نسل سومی هاست. شما که فکر می کنید اگر نه همیشه ولی اکثر مواقع حق به جانب شماست و توقع دارید که مواردی که گفته شد حداقل در نود و نه درصد موارد از جانب والدین تان رعایت شود. یادتان باشد که روزی شما هم پدر و مادر فرزندانی خواهید شد که همین توقع ها را و شاید بیشتر از شما خواهند داشت.
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
