علا ئم و نشانه هاي اضطراب در كودكان
اضطراب بزرگترين عامل بهم خوردن بهداشت رواني انسان است. يكي از دلا يل اساسي اضطراب وابستگي است. اين كه به چيزهاي ريز و درشت وابسته باشيم و دل كندن از آنها برايمان سخت باشد. لا زم به ذكر است كه تنها يك وابستگي مي تواند آرامش بر دلمان بيندازد.
وابستگي به منبعي پايان ناپذير كه كمال مطلق است، تنها سرچشمه زلا ل صفا و معنويت مقام باري تعالي است كه همانا انسان با وابستگي به خداوند از غير جدا شده، خود را به او مي سپارد و به آرامشي هميشگي و جاودان دست مي يابد و اين ميسر نخواهد شد مگر در شناخت كاملي از خودشناسي و خداشناسي.
اميد كه با معرفت و شناخت كامل از وجود خودمان به خداشناسي دست پيدا كنيم و در رفع اضطراب هاي موجود كمك شاياني به خود و ديگران كنيم.
هدف از تعليم و تربيت، ابتدا پرورش و سپس آموزش از راه درست است.
اينكه نخست كودك دلبندمان را پرورش دهيم، با جسم و روحي سالم، با نشاط و اراده استوار و با اعتماد به نفس، سپس به آموزش هاي مهارت هاي گوناگون بپردازيم.
كسي كه اعتماد به نفس دارد، در اثر تلا ش و پيگيري و با استفاده از استعدادهايش مي تواند به هرآنچه اراده كند دست يابد و اما موجودي كه فاقد اعتماد به نفس باشد، هر آنچه اندوخته باشد را نيز از كف خواهد داد.
چه نيكوست فرزندانمان را آن گونه كه هستند ببينيم، نه آنطور كه دوست داريم باشند.
پس براي اعتلا ي شخصيت فرزندانمان بكوشيم و به نكاتي قابل توجه، دقت نمائيم.
– علا ئم و نشانه هاي اضطراب در كودكان
-ظهور آشفتگي در چهره و عرق كردن.
علا ئم و نشانه هاي اضطراب در كودكان
– اختلا ل در تنفس، دستگاه گوارش و معده و حالت تهوع و خستگي و بي اشتهايي.
– وجود حالت خشم و دلهره و عدم احساس امنيت و اطمينان و عدم اعتماد.
-بي قراري و بهانه جويي و وجود حالت ياس، بغض، كينه، خشم سريع، افسردگي و پريشاني.
– ضعف در بدن و اختلا ل عصبي و حتي تيك و سرفه عصبي.
– به وجود آمدن نوعي اجبار، واماندگي و بيم و هراس و احساس حسادت، گناه و دشمني.
– توقع بيجا، بي جراتي، بي تصميمي و افكار آزاردهنده.
– گاهي اوقات ضعف در حافظه و دقت، فرار از كار و عدم آسايش.
– پريدن از خواب و پرسش هاي متعدد و پي درپي.
– انجام كارها به صورت تكراري، اصرار، سماجت، دليل تراشي و ايجاد رنج براي خود.
-عوامل پديد آورنده اضطراب
1) وجود اختلا ف و درگيري در زندگي خانوادگي
كودكي كه در محيط خانواده احساس امنيت و آرامش نداشته و فضاي پرتنش و پردرگيري باعث عدم تعادل روحي و جسمي وي شده، به خاطر وحشت از دست دادن محبت پدر و مادر و احتمالا جدايي آنها دچار اضطراب مي شود.
2) انتقاد دائم، بازخواست و سرزنش كودك
كودك و دانش آموزي كه زير ذره بين پدر و مادر و اطرافيان باشد و رفتار و نمراتش موردنظر بوده و مدام بازخواست مي شود، در صورتي كه قصور و كوتاهي داشته باشد مورد سرزنش قرار مي گيرد و ترس از عدم موفقيت سبب اضطراب مي شود.
3) مقررات دست و پاگير در خانواده
چنانچه امر و نهي مكرر و عدم استقلا ل در انجام كارها و حتي انتخاب نوع لباس، در خانه وجود داشته باشد، كودك كم كم اعتماد به نفس لا زم را از دست مي دهد و به مرور زمان مانند يك ماشين منتظر گرفتن برنامه مي ماند. در انجام كارهايش دچار وسواس و دلشوره مي شود و بدون كمك ديگران قادر به انجام كارهايش نخواهد بود و اين امر سبب افسردگي و گوشه گيري و اضطراب وي مي شود.
4) داشتن ظاهري نامتعادل و غيرمعمول
كودكي كه چهره نامناسب يا اندامي نامتعادل دارد، از اينكه در جمع ديگران باشد احساس حقارت مي كند. اين كودك از تمسخر ديگران مي گريزد و از چيز مبهمي رنج مي برد و به دليل عدم تعادل جسمي، فراري، گوشه گير و مضطرب مي شود.
5) بيماري هاي پي درپي كودك
كودكي كه مرتبا بيمار است، ضعيف بوده و زود خسته مي شود. نمي تواند فعاليت هايش را خوب انجام دهد و اعتماد به نفس ندارد و ترس از عقب ماندن از ديگران و عدم توجه سايرين به او سبب نگراني و اضطرابش مي گردد.
علا ئم و نشانه هاي اضطراب در كودكان
– راهكارهاي مناسب براي رفع اضطراب و تقويت اعتماد به نفس
1) كودك را از عوامل فشار روحي دور كرده و محيط را آرام و تفاهم ميان كودك و ديگران ايجاد كنيم.
2) به گونه اي رفتار كنيم كه كودك بفهمد مورد پذيرش خانواده و ديگران است و دوستش دارند.
3) نيازهاي مختلف كودك را حتي الا مكان مهيا كرده و زمينه هاي رشد كودك در فعاليت هاي مختلف را به وجود آوريم.
4) محيط خانه را گرم و صميمي كنيم و از نظر عاطفي كودك را تامين نماييم.
5) به گونه اي رفتار كنيم كه مفهوم نظم را درك كند و الگوهاي مناسب در اختيارش بگذاريم تا به هدفش برسد.
6) به شخصيت كودك احترام بگذاريم و به او استقلا ل دهيم تا كارهايش را خودش انجام دهد.
7) كودك را از محيط هاي حسادت، تمسخر، توهين و تنبيه دور كنيم. غرورش را نشكنيم و در مقابل محبت افراط نكنيم و همچنين به خواسته ها و تمايلا ت نابجاي او پاسخ مثبت ندهيم.
8) توسط خود كودك محيطي ايجاد كنيم كه باعث آرامش روحي او شود و استراحت و تغذيه و تفريح كافي و مناسب داشته باشد.
9) در ميان كودكان تبعيض قائل نشويم و اجازه دهيم حرف هاي خود را زده و عقده هاي دروني خويش را خالي كنند و سالم فكر كنند.
10) سخنان آرامش بخش و استفاده از ادبيات شادي بخش را در شيوه كاري خود بگنجانيم.
11) تلقين نكات مثبت به كودك و انجام كارهاي شاديآور و قرار گرفتن در جمع و محيط هاي شاد و همسالا ن خوشرو و مهربان.
12) اعمال محبت كافي وترك عادت هاي ناروا و فراموشي و انكار غم ها و دور كردن كودك از نگراني.
لا زم به تذكر است بايد محيطي ايجاد كنيم كه كودك اعتماد به نفس پيدا كند و در انجام كارها به خود متكي باشد و البته اين عملكردها براي از بين بردن اضطراب به شرط همكاري خانواده و مدرسه در ايجاد محيط امن و آرامش بخش به موفقيت بيشتري دست پيدا مي كند.
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
