راهکارهایی در جهت برقرای نظم در خانه بدون درگیری با کودکان
1- برنامه ریزی:
کارهای تکراری روزمره به بچه ها کمک میکند تا بدانند از آنها چه انتظاری داریم . اگر برنامه مشخصی نداشته باشیم کودک به این نتیجه می رسد که هر کاری را در هر زمانی میتواند انجام دهد . البته برنامه ریزی نباید شکل پادگانی به خودش بگیرد همینطور برنامه ها را از قبل به کودک خود بگویید و فرصت کافی در اختیارش بگذارید چون عجله و شتاب معمولا درگیری ایجاد می کند .
2- فضا سازی و دسته بندی وسایل :
قفسه ها ، کارتن ها و برچسب ها می توانند به نجات شما بیایند و شما را از ساعتها بگو مگو و التماس و… خلاص نمایند .
برای کودک وسایل و مکانهایی را فراهم کنیم تا به راحتی پس از اتمام بازی ، قطعات را در آنها قرار دهد . برای این کار میتوانید از یادداشت کردن هم استفاده خوبی ببرید . رنگ بندی هم به شما کمک وافری خواهد کرد .
3- تشویق :
تقریبا نظم آموزی بدون جدول تربیتی کار بسیار سختی است حتما از جدول تربیتی برای نظم آموزی استفاده کنید .
4- جنبه های مثبت :
گاه والدین فراموش میکنند که چیزهای مثبت را ببینند و تنها به کارهای منفی کودکشان توجه می کنند. نه تنها باید جنبه مثبت کار فرزندانمان را به یاد آوریم بلکه به آنها بگوییم که متوجه اصلاح کارشان نیز هستیم .البته تحسین و تمجید باید صادقانه باشد و نباید کودک را مورد تشویق و تمجید غیر واقعی قرار دهیم .
بیشتر پاداشهای برنامه ریزی شده را برای کودک خود استفاده کنید البته پاداشهای خود بخود نیز موثر است .
از عبارتهای مثبت استفاده کنید و به جای اینکه بگویید کودک چه نمی تواند بکند ،کاری را که می تواند و باید بکند یاد آور شویم .
به جای گفتن کلماتی مانند نکن ، نرو ، نخور ، دست نزن و …. که کودک را در حالت تدافعی قرار می دهد بسیاری از عبارات منفی را می توان به طرز مثبت ادا کرد :
می دانم دوست داری با این بازی کنی ولی….
متاسفم که مجبورم این را از تو بگیرم چون…
می دانم برای تو روی کاناپه پریدن کار لذت بخشی است ولی ….
خیلی دلم می خواهد می تونستم بهت اجازه بدم ولی این کار خطر ناکی است و ممکن است به تو آسیب بزند .
بزرگتر بشی حتما می تونی این کار را انجام بدهی ولی الان در سنی نیستی که قادر به انجام چنین کاری باشی .
بزرگتر بشی مهارت بیشتری برای انجام این کار کسب خواهی کرد .
5- الگو بودن
وقتی توقع داریم کاری را انجام دهیم ، خود ما نیز باید در انجام آن دقت کنیم . اگر ما خودمان چیزهایی را که به کودک می گوییم رعایت نکنیم پیام ضد و نقیض به او داده و در نظم آموزی دچار مشکل خواهیم شد .در واقع با الگو شدن مجبور نیستیم همه جزئیات را برای فرزندانمان بیان کنیم .
6- گفتن لفظ “من” به جای ” تو” :
در مواقعی که می خواهیم احساس خشم خود را از به هم ریختن بچه ها باز گو کنیم باید از فاعل “من” استفاده کنیم . استفاده از فاعل “من” باعث می شود بچه ها به جای اینکه از ما برنجند با ما احساس هم دلی و هم دردی کنند . این در حالی است که استفاده از فاعل تو کودک را در موقعیت تدافعی قرار می دهد .
من احساس می کنم وقتی …..
به جای سرکوفت زدن به کودک که “تو همیشه شلوغ می کنی یا تو همیشه همه جا را به هم می ریزی موقعیتی را که باعث ناراحتی شما شده را بیان کنید آنهم با استفاده از فاعل “من ” . این باعث می شود کودک شما رفتار مسئولانه تری را برای خود انتخاب خواهد کرد .
بگذارید فرزندتان بداند چه احساسی دارید
“من” وقتی می بینم لباسهایت را به هم ریخته ای ناراحت می شوم یا “من” وقتی در حال مطالعه هستم یا “من” وقتی خواب هستم از سر و صدا ناراحت می شوم .
با این کار موقعیتی را که سبب ناراحتی شما می شود را بیان کرده اید و مسئله را به زمان مشخصی محدود کرده اید .
من وقتی به خانه می آیم و می بینم که … احساس بدی پیدا می کنم چون خسته هستم و توان جمع آوری …. را ندارم
گردآورنده : سارا گودرزی
