دوران شش تا هجده ماهگی در شش ماه نخستِ زندگی تغییرات شگرفی در فرزندتان به وقوع می پیوندد.
او که هنگام تولّد موجودی ناتوان بود، اکنون می تواند سرش را بالا بگیرد و بچرخاند، اسباب بازیش را بردارد، لبخند بزند و بخندد، آغون واغون کند و در این هنگام است که والدین و خواهر و برادرهایش را می شناسد.
او از شش ماهگی خوردن غذاهای جامد را تجربه کرده و می تواند مایعات را از لیوان بنوشد.
کودک در این دوره چهار دست و پا یا سینه خیز حرکت کرده و بزودی نخستین قدم های زندگیش را بر می دارد و به طور معمول اندکی پیش از اوّلین جشن تولّد و حداکثر تا حدود هجده ماهگی شاهد راه رفتن وی خواهید بود.
افزایش تحرک فرزندتان به این معناست که او دیگر منتظر نمی ماند تا اشیا را به سمتش بیاورید بلکه خودش به جستجوی آن ها خواهد رفت و با یافتن آنان، وسیله را سریع به سمت دهانش برده و آن را امتحان خواهد کرد.
در این زمان باید خانه را امن کنید و اقدام های بهداشتی بیش تری در نظر بگیرید. البته بهتر است، این کارها را پیش از فرا رسیدن این دوران، انجام داده باشید.
از این زمان به بعد و با سپری شدن هر روز، کودکِ شما بیش تر شبیه به یک آدمِ کوچک شده و ویژگی های فردی خود را نمایان می سازد. برخی مسایل سبب رضایت خاطر او گردیده و درمقابل بعضی دیگر موجب ناخوشنودیش خواهند شد.
در این دوران خواباندن و غذا دادن به او برایتان آسان تر می شود. درعین حال ما هم روش هایی را معرفی می کنیم تا کارهایتان با سهولت بیش تری انجام شود.
دوران شش تا هجده ماهگی
نکته ی مهم این است که تا یک سالگی باید با کودکتان مانند یک نوزاد رفتار نمایید یعنی قبل از یک سالگی باید به محض گریه کردن، به کمکش بشتابید زیرا گریه ی او به این معناست که به شما احتیاج دارد یا چیزی موجبات آزارش را فراهم کرده و یا از اینکه به میل او رفتار نکرده اید، دلخور است. بنابراین تا یک سالگی باید مطابق میل کودک رفتار کنید و نگران لوس شدن فرزندتان نباشید.
به خاطر داشته باشید؛ گاهی شیرخواران ـ اغلب پس از شش ماهگی ـ به سراغ وسایل منزل می روند برای مثال فنجان را از روی میز برمی دارند، البته نه برای اینکه شما را اذیت کنند یا حرفتان را نادیده بگیرند و یا از روی شیطنت به این کار بپردازند بلکه به دلیل توانایی انجام آن کار و عدم وجود هرگونه مانعی، به این کار دست می زنند. در نظر بگیرید؛ در این سن، شغل و وظیفه ی فرزندتان این است که دنیا را کشف کنید. بنابراین می توانید به او بگویید: «بیا ببینم تو فنجان چیه؟» و بعد در فرصتی مناسب آن را پنهان کنید و بگویید: «اِ، پس کجا رفت؟»
درضمن آگاه باشید که شما نمی توانید به کودک ده ماهه ی خود رعایت انضباط و حرف شنوی را بیاموزید امّا می توانید او را از انجام برخی کارها باز دارید. در این موارد با لحنی آرام و قاطع به او «نه» بگویید و هشدار دهید چه کاری را نباید انجام دهید یا به چه چیزی نباید دست بزند، حتّی می توانید علّت را هم برایش توضیح دهید برای مثال بگویید: «چون خیلی داغه!». اگرچه او معنای توضیح شما را بخوبی درک نمی کند امّا به لحن صدایتان توجه و به رفتارتان هنگام توضیح دادن، عادت می کند و این نکته ای است که در آینده بسیار حایز اهمیّت خواهد بود.
کودکان تا پیش از دو سالگی، کلمات و توضیح های والدین را درک نمی کنند ولی از همان ابتدا پیام های غیرکلامی آنان، حالت چهره، لحن صحبت، بلندی یا آرامی صدا، نوع نگاه، حرکات خاص مثل حرکت انگشت و یا وقتی که از بالا به آنان نگاه می کنند ـ را دریافت کرده و درک خواهند کرد برای مثال بچّه ها به آسانی متوجه می شوند که شما کاملاً جدّی هستید.
شش تا هجده ماهگی از بسیاری لحاظ دورانی پُر نشاط و در برخی جنبه ها دوره ی آزمون و خطاست. کودک شما می خواهد هر چیزی را ـ بدون استثنا ـ کشف و هر کاری را تجربه کند. بنابراین باید بتوانید حرکت بعدی او را پیش بینی کنید و به عبارتی باید حتّی پشت سرتان هم چشم داشته باشید.
بهتر است؛ در این دوره وقتی فرزندتان بیدار است، کم تر به انجام امور منزل برسید و بیش تر به وی رسیدگی نمایید. زیرا از یک سو بچّه به تنهایی نمی تواند بسیاری از کارها را انجام دهد و از سوی دیگر خیلی زود کسل و خسته می شود. پس در این دوران، تنها گذاشتن کودک در اتاق یا پارکِ بازی به همراه اسباب بازی هایش، صحیح نیست مگر اینکه بخواهید او را برای مدت خیلی کوتاهی تنها بگذارید و در این فرصت اندک، به کاری ضروری بپردازید.
وقتی عصبانی هستید یا از گریه های کودک کلافه شده اید، او را در پارکِ بازی یا تختش قرار ندهید زیرا بدین ترتیب پارکِ بازی یا تختخواب برایش یادآور خاطره ای تلخ خواهد بود.
پیشنهاد می کنم با دنیای فرزندتان بیش تر آشنا شوید، خودتان را جای کودک قرار داده و دنیا را از دید وی بنگردید. برای این کار می توانید روی زانوهایتان بنشینید تا اطاق را از پایین و چنان که او می بیند، ببینید یا کف اطاق به سینه بخوابید و همانند او زوایای زیر صندلی ها و میز، پریزهای برق و … را بررسی نمایید تا هم توجه خطرهای احتمالی شوید و هم احساس کودکتان را وقتی از پایین، شما را مثل یک برج می بیند، درک کنید.
برگرفته شده از کتاب مامان کافی
