نقش والدین دارای کودکان بیش فعال درکاهش تنش در محیط خانه
والدین این قبیل کودکان و نوجوانان لازم است بدانند اگرچه آنان اساساً عامل بروز این اختلال نیستند اما می توانند با خویشتنداری و اتخاذ راهبردهای صحیح و اصولی در تعامل با فرزند خویش، این روش ها و تکنیک ها را به کار بگیرند.
مهارت های مراقبتی یا کنترلی : والدین بهتر است با دستورات ساده، واضح و سنجیده به کودک کمک کنند تا بداند از او چه انتظاراتی دارند. تذکر وتکرار این دستورات موجب می شود که کودک مسئولیت خود را انجام دهد و به خاطر آورد چه چیزی از او خواسته شده است. هنگامی که در کنار ایجاد الگوی واضح و ترسیم محدوده کاری دقیق و صریح، پاداش مناسب در ازای انجام کار موردنظر به او تعلق گیرد کودک می آموزد در صورت رفتار مثبت و مناسب، پاداش دریافت خواهد کرد و این خود ضمن ایجاد رابطه خوب بین والدین و کودک منجر به افزایش اعتماد به نفس کودک می شود.
افزایش گستردگی توجه کودک :کودک برای تمرکز حواس روی هر موضوعی نیازمند تشویق و راهنمایی است.
آموختن این نکته که هنگام گفت وگو با دیگران باید کارهای دیگر را متوقف کرد و به صحبت آنان گوش فراداد، از جمله مهارت هایی است که باید به او آموزش داده شود. فرآیند یادگیری چنین کودکانی معمولاً طولانی است و آنان برای کسب توجه و قدرت تمرکز لازم به دقت بیشتری نیازمندند. آنان به رغم داشتن هوش، زیرکی و توانایی لازم، به طور مطلوب از این توانایی ها بهره نمی جویند زیرا چنین کودکانی به کار و تلاش تن درنمی دهند و هیچ انگیزه ای برای یادگیری ندارند و یا آنکه عمداً نافرمانی می کنند و به صحبت های والدین توجهی نشان نمی دهند. به همین علت والدین صبر و شکیبایی خود را از دست داده و به محض مشاهده چنین اعمالی از کودکان خود، آنها را مورد ملامت قرار می دهند و همین امر موجب تنش در محیط خانواده می شود. بیشتر کارها و فعالیت های پیچیده و سخت را می توان به قسمت های کوچکتر تقسیم کرد تا کودک با مقدار کمی توجه به موفقیت دست یابد و پیشرفت کار را حس کند.
افزایش مهارت های اجتماعی : این کودکان به علت تمایل نداشتن سایر بچه ها برای بازی با آنان، ناراحت و اندوهگین می شوند. آنان به درستی علت چنین رفتاری را درک نمی کنند و نمی دانند چرا در جمع سایر کودکان راه نمی یابند. بهتر است بزرگسالان با مشارکت در بازی کودکان، ضمن تشویق کودک به صبر و بردباری، بازی های مشترک را به آنان آموزش دهند. این اختلال می تواند در صورت نداشتن مهارت و مدیریت، مشکلات قابل توجهی در مسیر رشد اجتماعی و جنبه های گوناگون زندگی کودک ایجاد کند با این وجود گروهی از مردان و زنان بزرگ تاریخ از جمله سقراط (فیلسوف بزرگ پیش از میلاد)، ولفگانگ موتسارت (آهنگساز)، آیزاک نیوتن (فیزیکدان و ریاضیدان)، لئو تولستوی (نویسنده)، الکساندر گراهام بل (مخترع تلفن)، هانس کریستین اندرسن (نویسنده کتاب کودک)، بتهوون (آهنگساز)، لئوناردو داوینچی (مخترع و نقاش)، گالیله (ریاضیدان و ستاره شناس) و ارنست همینگوی (نویسنده)، بنابر اظهارنظر شخصی خود یا براساس شرح حالی که از زندگی آنان در طول تاریخ به دست آمده است، دچار این اختلال بوده اند اما بر آن فائق آمده اند. زندگی آنان می تواند الگوی خوبی برای زندگی موفق این گروه از کودکان باشد.
گردآورنده : سارا گودرزی
