وقتی کودک شما نحسی می کند!: امکان ندارد که فرزند شما دوران نوپایی را پشت سر بگذارد امّآ یکی از آن نمایش هایی را که به طور معمول روی زمین اجرا می شود و به آن نحسی می گوییم، برایتان اجرا نکند، البته بعضی از آن ها استعداد بیش تری در این زمینه دارند و زودتر نحس می شوند!
وقتی کودکِ نوپا با واقعیّت دنیای بیرون مواجه می شود ـ که همیشه به خواسته هایش پاسخ مثبت داده نمی شود و شرایط به دلخواه او تغییر نمی کند ـ شروع به نحسی می نماید.
عوامل بسیاری بر نحسی فرزند نوپای شما، مؤثرند امّا همواره علّت اصلی آن، نوعی احساس درماندگی ناشی از عدم توانایی کافی برای انجام امور مربوط به خودش، شرایطی که مطابق میلش نیست و یا به طور کلی کاهش تحمّل عاطفی وی است. به هرحال علّت این مسئله هرچه باشد، به محض فعّال شدن چاشنی، انفجار صورت می گیرد.
نحسی کودک حتی در خانه برای والدین امری بسیار ناخوشایند است، حال تصوّر کنید اگر این مسئله در مغازه، ماشین، خیابان، خانه ی دیگران و یا به طور کلی خارج از منزل اتفاق بیفتد، تا چه اندازه پدر و مادر را خجالت زده می نماید ولی باید منطقی برخورد کنید تا از جنجال های آینده جلوگیری شود.
به یاد داشته باشید؛ شما می توانید احساس درماندگی کودکِ نوپایتان را کاهش دهید امّا هرگز از بند آن به طور کامل رها نخواهید شد زیرا نحسی بخشی از فرآیند یادگیریِ اوست. با استفاده از شیوه های ذکر شده در این مطلب، گاهی اوقات می توانید از نحسی کودک جلوگیری کنید ولی باید بدانید، این کار همیشه میسّر نیست.
فراموش نکنید؛ زمانی که فرزندتان نحسی می کند، بهیچ وجه نباید خود را درگیر او کنید زیرا اگر درگیر نحسی کودکتان شوید و به او توجه نشان دهید؛ درواقع به وی ثابت کرده اید که نحسی، در جلب توجه شما مؤثر است و باید از آن به بعد منتظر باشید تا این نمایش بارها و بارها تکرار شود.
ممکن است کودک در هنگام نحسی و درست در زمانی که از شدت خشم در حال انفجار است و به قول معروف دیگر بهیچ چیز توجه نمی کند، با کارهایش موجبات ترس خود و در نهایت والدینش را فراهم سازد زیرا در این مواقع برخی از آنان به این سو و آن سو می دوند، جیغ می کشند، روی زمین می نشینند یا می خوابند و پا یا مشت بر زمین می کوبند و برخی دیگر نیز سر خود را به شما و اثاثیه ی منزل می کوبند.
وقتی کودک شما نحسی می کند، باید:
ـ ابتدا مطمئن گردید که کودکتان به خودش، دیگران و اسباب و اثاثیه ی منزل آسیبی وارد نمی کند.
ـ سعی کنید، خونسرد و آرام باشید. عصبانیّت شما فقط شرایط را وخیم تر خواهد کرد و اگر فکر می کنید؛ ممکن است کنترل خود را از دست بدهید، از اتاق خارج شوید چراکه در غیر این صورت، موجبات نحسی مجدد او را فراهم خواهید کرد.
ـ برای استدلال و توضیح، وقت خود را تلف نکنید، او نمی خواهد حرف شما را بشنود بنابراین به حرفتان گوش نخواهد کرد.
ـ در نظر داشته باشید که در اغلب موارد بچّه ها در محیطی امن و جدای از دیگران.زودتر از نحسی خارج می شوند اگرچه در برخی دیگر از کودکان، این مسئله وضعیت را بدتر و وخیم تر می کند.
ـ وقتی مطمئن شدید که کودک نمی تواند به کسی یا چیزی آسیب برساند، از اتاق خارج شوید. کودکانِ نوپا وقتی بزرگ می شوند برای اینکه بتوانند کار مورد علاقه ی شان را انجام دهند؛ نمایش نحسی را اجرا می کنند که بهترین راه خنثی کردن آن، بی تفاوتی و بی توجهی به آنان می باشد.
وقتی کودک شما نحسی می کند!
چسبیدن کودکِ نوپا به شما
کودکانِ نوپا بیش از حدّ به والدین می چسبند، به آسانی و راحتی از آنان جدا نمی شوند و بهیچ وجه دوست ندارند پدر یا مادرشان از اتاق بیرون بروند. شاید این مسئله به شدتِ نُه ماهگی نباشد ولی بچّه باید مطمئن باشد که شما در نزدیکی او حضور دارید و وی را با کسی که نمی شناسد یا به او اعتماد ندارد، تنها نمی گذارید. در نتیجه اگر او را در اتاق تنها بگذارید؛ شروع به فریاد کشیدن و گریه کردن می کند و اگر او را به آشنایان یا پرستار و بسپارید، بدخُلقی خواهد کرد.
بعضی کودکان آن چنان به دور شدن از شما، واکنش های هیجانی (هیستریک) نشان می دهند که والدین برای پرهیز از تکرار آن، کار و زندگی خود را تعطیل می کنند. حتّی ممکن است نگرانی آنان به والدین نیز سرایت کند، به حدّی که پدر و مادر تصوّر می نمایند، پس از از خانه، اتفاق ناگواری برای فرزندشان رخ خواهد داد.
ترک کردن کودکِ نوپا در دوران چسبندگی
- کودک خود را نزد یکی از آشنایان یا پرستاری که برای او آشناست و وی را دوست دارد، بگذارید امّا او را با افراد ناآشنا یا غریبه تنها نگذارید.
- از افرادی که قرار است از کودکتان مراقبت نماید، خواهش کنید؛ مدتی پیش از رفتن شما در منزل حضور به هم رساند چرا که اگر بمحض مراجعه ی فرد مورد نظر، خانه را ترک کنید؛ حضور آن شخص ـ با توجه به اینکه مصادف با رفتن شما و تنها ماندن کودک می شود ـ برای وی ناخوشایند بوده و کودک آن را به معنی جدایی از شما تلقی می کند.
- هنگامی که قصد دارید از منزل خارج شوید، کودکتان را در آغوش بگیرید، ببوسید و بگویید :« کارم که تمام شد، بر می گردم».
- با آرامش و رفتاری مناسب خانه را ترک کنید.
- به خودتان یادآوری نمایید؛ پیش از اینکه به خیابان برسید، گریه ی کودکتان به پایان خواهد رسید.
- این شیوه را بارها و بارها و در موقعیت های مختلف تکرار کیند تا فرزندتان با این الگو آشنا شود و به آن خو بگیرد.
برگرفته شده از کتاب مامان کافی
