اتكاي به ديگران در کودکان با اختلال یادگیری
اكثر كودكان با رشد و رسيدن به بلوغ اجتماعي معمولاًبه درجه معيني از استقلال دست مي يابند .كودكان اغلب با بالا رفتن سنشان اصرار مي ورزند”خود؛ كارشان را بهتر انجام مي دهند “بدين گونه است كه از اتكاي به ديگران بتدريج كاسته مي شود برخلاف كودكي كه بطور طبيعي رشد ميكند ،بسياري از كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري اتكاي شديدي به والدين ،معلمان و ساير بزرگسالان دارند.اتكاي زياد اين گونه كودكان معمولاًبه اين صورت ظاهر ميشود كه آنان بيش از حد مي خواهند كه ديگران آنها را ياري و تاييد كنند و براي انجام اكثر فعاليتهايي كه به انجام آن مشغولند از ديگران ياري مي خواهند. به گفته گاردنر كودكان اتكاي شديد به ديگران را از اطرافيان مي آموزند .وي اظهار ميدارد كه اتكاي به ديگران بدين گونه آغاز ميشود كه چنين كودكاني انجام كارهايي را كه ديگران انجام ميدهند،يا اجتماع از آنان انتظار دارد دشوار مي يابند .بزرگترها و خواهران و برادران برخي از كودكان نيز هنگامي كه مي بينند آنان با دشواري روبرو شده اند اظهار تمايل مي كنند كه به آنان كمك نمايند.كودكان خردسالي كه به مدرسه وارد مي شوند براي اولين بار رفتارهايي را نشان مي دهند كه حاكي از اتكاي شديد است.با اين حال بسياري از اين دشواريها در خلال ماههاي اول سال از بين مي رود.اما در مورد برخي كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري اين گونه اتكا تا يكي دو سال اوّل و حتّي سالهاي مياني تحصيل بطور جدي ادامه مي يابد.ناكامي هاي تحصيلي اين كودكان بي ترديد با اين نياز فوق العاده به ياري و تاييد بيش از حد ديگران مرتبط است در اين مورد كسب درجه اي از اعتماد بنفس براي كودكاني كه به شدّت به ديگران وابسته هستند ،اهميتي حياتي دارد .توصيه مي شود كه براي اين كودكان موقعيتهايي فراهم شود تا با چشيدن مزه موفقيتهاي بخصوص و كسب تجربه هاي مثبت بتوانند ميزان شايستگي خود را بالا ببرند.گاردنر نيز در مورد حل مشكل كودكي كه به ديگران متكي است ،پيشنهاد ارزنده اي ارائه داده است.شيوه اداره رفتار وي براي كاهش اين مشكل رفتاري بصورت ارائه گامهايي متوالي است.
گردآورنده : سارا گودرزی
