بهبود روابط والد و کودکی (درک کودکان) – بخش دوم
خب تا اینجای ماجرا قرار شد که اول بفهمیم که حسی که کودکمون داره چیه؟ که بتونیم بهتر درکش کنیم غم، شادی، ترس، عصبانیت، این ها احساساتند اینا درواقع هیجاناتند این احساسات ی حالت روانی اند که سه تا بخش مختلف رو تغییر میدن فکر کودک رو شرایط جسمی کودک رو و نهایتاً رفتار کودکمون رو به طور مثال ی عنکبوت رو تو اتاقش کودکمون می بینه ممکنه که فکر کنه چه بامزه ست قیافش میره بهش دست میزنه اون یکی کودک تون ممکنه فکر کنه وای چقدر ترسناکِ و جیغ بزنه و گریه کنه پس این فکر کودک مون که باعث میشه رفتار متفاوتی داشته باشه وقتی که کودکان می ترسند احساس می کنند که الآن که بمیرند سردشون میشه، میلرزند، رنگشون می پره و ما باید انتظار داشته باشیم که رفتارهاشون جیغ و گریه و فرار باشه امّا اینها به چه دردمون می خوره درواقع وقتی احساس کودکمون رو می فهمیم بهتر می تونیم بفهمیم که توی مغزش چی میگذره
بهبود روابط والد و کودکی (درک کودکان) – بخش دوم
بهتر درکش می کنیم و وقتی کسی رو خوب درک می کنیم بهتر می تونیم باهاش ارتباط برقرار کنیم پس بهتر باهاش حرف می زنیم، همکاریمون بیشتر خواهد بود و پروسه ی سنگین تربیت هم راحت تر میشه فقط ی نکته هست که کارو ی مقدار سخت می کنه اینکه کودکان احساسات خودشون رو نمی شناسند که این نشون میده که حتماً حتماً باید کودکمون کارگاه هایی رو بره، کلاس هایی رو بره، کتاب هایی رو بخونه که هوش هیجانی رو بهش آموزش بدن درواقع کودکان نمی تونند ی اسم روی احساسشون بزارن و حال خودشون و درست توصیف بکنند پس تو اولین فرصت سعی کنید کودکتون رو کارگاه مطمئنی ببرید که هوش هیجانی رو بهش آموزش بده به کودک مون باید یاد بدیم که هر آدمی ممکنه هر احساسی رو تجربه بکنه ولی نباید به خاطر اون احساسش رفتارهای بدی از خودش نشون بده مثلاً همه ی آدم ها عصبانی میشن ولی ما اجازه نداریم به هم دیگه توهین کنیم، اجازه نداریم قهر کنیم، غذا نخوریم، دعوا راه بندازیم.
نویسنده: منا سمیعی سنجانی
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
