کودکان وخرید اسباب بازی توسط والدین
کودکان اسباب بازی را دوست دارند والدین هم از اینکه برای آنان اسباب بازی بخرند ، لذت می برند.به همین دلیل هم تعداد اسباب بازی های آنان به سرعت افزایش می یابد وبعد از مدتی باید در تدارک محلی برای نگهداری آن ها باشید. بچه ها برای اسباب بازی هامثل هر چیز دیگری می جنگند ، معامله ،در خواست و دعوا می کنند و هرگز هم برای جمع کردن آن ها خود را به زحمت نمی اندازند.
بعضی از والدین به این علت برای کودکشان اسباب بازی می خرند که برای بازی با فرزندشان فرصت کافی ندارند و به همین دلیل هم دچار احساس گناه می شوند. گاهی هم والدین از اسباب بازی به عنوان رشوه استفاده می کنند یعنی به شرط اینکه کودک درآینده رفتار مناسبی داشته باشد یا اینکه کاری را انجام بدهد ، برایش اسباب بازی تهیه می کنند. عده ایی از والدین نیز ترک رفتار یا اعمال ناشایست را با اسباب بازی پاداش می دهند. در تمام این موارد اسباب بازی در خدمت عواطف شماست نه وسیله ی یادگیری فرزندتان. کودک در تمام این شرایط یاد می گیرد که اسباب بازی را به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین به کار گیرد.
خردسالان نیازی به اسباب بازی های متعدد و گران قیمت ندارند وحتی اگر کودک اسباب بازی های زیادی هم دارد ، نباید همه ی آن ها را در دسترس وی قرار دهید. پس بعضی از آن ها را در اختیارش قرار داده و برخی را در جایی پنهان کنید و هر چند وقت یک بار این دو گروه را با یکدیگر تعویض نمایید. کودکان برای انتخاب از بین گزینه های متعدد تمرکز کافی ندارند وبا ایجاد تنوع و تناوب در استفاده از اسباب بازی ها به آنان این امکان را می دهید که برای هر اسباب بازی وقت بیش تری بگذارند تا توجه وتمرکز را بهتر بیاموزند. به یاد داشته باشید ؛ وقتی پس از مدتی اسباب بازی های قبلی را جایگزین اسباب بازی های فعلی می کنید ، کودکان با آن ها مانند اسباب بازی های نو و جدید برخورد خواهند کرد. مزیت این کار در جمع آوری راحت تر اسباب بازی هاست.بچه ها باید یاد بگیرند که برای وسایل خود از جمله اسباب بازی ارزش قائل شوند. به هر حال این مفهومی است که باید آن را بعد از دو سالگی و به تدریج به کودک خود آموزش دهید.
جمع آوری و مرتب کردن اسباب بازی ها
روزی را تصور کنید که بلافاصله پس از مرتب کردن منزل ، فرزندتان همه چیز را بر هم می ریزد و حتی وسایلش را جمع و جور و مرتب نمی کند ، به احتمال فراوان تصمیم می گیرید که دیگر خانه را مرتب نکنید تا همان طور نامرتب وشلوغ بماند. اگر به این فکر افتاده اید ، باید بدانید که راه صحیحی انتخاب نکرده اید وبرای حل این معضل باید چاره ای بیاندیشید زیرا در غیر این صورت سال ها درگیر این مشکل خواهید بود. بعضی از والدین به ناچار آشفتگی ونامرتبی را تحمل می کنند چون دوست ندارند وقتشان را صرف جمع آوری اسباب بازی یا کلنجار رفتن با بچه ها شود. غافل از این که این نامرتبی و آشفته بازار به اشکال مختلف منجر به اتلاف وقت وانرژی آنان خواهد شد چرا که مدتی طولانی در جست و جوی وسیله ای که گم کرده اید ، می گردید تا آن را پیدا کنید در ضمن شاید این بی نظمی ضرر مالی هم در پی داشته باشد.
اتاق و منزل نامرتب و در هم ریخته این پیام را به کودکان می دهد که نیازی نیست برای وسایل شخصی خود وحتی دیگران ارزشی قائل باشند وبه محیط اطراف خود احترام بگذارند.آنان حتی از وسایل شخصی شما ماقبت نخواهند کرد زیرا وقتی اسباب بازی ها و وسایل کودک در تمام خانه پراکنده است ، او نمی تواند تصور کند که وسیله ای مربوط ومتعلق به شماست. نامرتب بودن اتاق وخانه ، برقراری نظم وانظباط را دشوار می سازد البته منظور ما این نیست که محیط منزل باید به طور کامل مرتب وتمامی وسایل در محل مربوط به خودشان باشند ولی برقراری نظم ، امری ضروری است چرا که بی شک قدرت یادگیری بچه در محیط شلوغ و نامرتب کاهش می یابد.
از کودکان انتظار رعایت نظم وانضباط نداشته باشید ، ولی می توانید آن ها را در جمع آوری لوازم شرکت بدهید و از روش مشارکت استفاده کنید. به خاطر بسپارید ؛ تعریف وتمجید همیشه معجزه می کند. در ضمن لازم نیست ، همه ی اسباب بازی هاجمع آوری شوند ، مسئله ی مهم مشارکت کودک در جمع آوری آن هاست. جمع وجورومرتب کردن را به شکل بازی و تفریح انجام دهید به طور مثال بگویید : ((ببینم کی زودتر می تونه همه چیزو جمع کنه؟ )) برای سهولت در جمع آوری وسایل ، سبدهای رنگارنگ و متفاوت تهیه نمایید وهر کدام را به گروهی از وسایل اختصاص دهید. وقتی کودکان بزرگ تر می شوند به این درک می رسند که در مورد مرتب بودن اتاق ها و خانه قوانینی را در نظر گرفته اید بنابراین مکان هایی از منزل را مشخص کنید تا بچه اجازه نداشته باشد ، در آن اسباب بازی بگذارد و محیط آن را به هم بریزد.
گردآورنده : سارا گودرزی
