دعوای خواهر و برادر – بخش نوزدهم
پس تا اینجا گفته شد که قدم اول این است که رفتار خودمان را چک بکنیم زمانی که جایی گیر می کنیم و با کسی دعوایمان می شود چطور برخورد می کنیم اگر رفتار خودمان اشتباه است اول الگوی خوبی برای کودک باشیم، خودمان را اصلاح کنیم و بعد از کودک بخواهیم که تغییر کند بعد تا جایی که ممکن است مداخله نکنیم و از کودکان بخواهیم که خودشان مسئله را حل کنند اگر خیلی تنش آنها بالا است به کودک بگوییم که هر کسی برود یک گوشه بنشیند، عاملی که باعث دعوا شده است را از کودکان می گیریم و تا زمانی که آرام نشده اند بحث منطقی را شروع نمی کنید
دعوای خواهر و برادر – بخش نوزدهم
اگر در مورد یک موضوعی مدام دعوا دارند سعی می کنیم که جلسه ی خانوادگی بگذاریم در جلسه ی خانوادگی هرکس از دیدگاه خودش شرایط را توضیح می دهد وقت مناسب خودش را دارد، صحبت می کند، هیچ کس در حرف دیگری نمی پرد، هیچ کس مسخره نمی کند، هیچ کس مجبور نیست حرف بزند و نهایتا زمانی که مسئله مطرح شد شروع به حل مسئله می کنیم اول تمام راه حل هایی که کودکان می گویند را روی کاغذ می نویسیم، نقاط قوت را می نویسیم و نقاط ضعف هم می نویسیم و بین آنها راه حل را انتخاب می کنیم و بعد از آن اعمال می کنیم
دعوای خواهر و برادر – بخش نوزدهم
شرایطی را پیدا می کنیم که در آن تمام کودکان یک سری دست آورد داشته باشند و قوانینی می گذاریم که کودکان حق توهین، کتک کاری کردن، نام گذاری، مسخره کردن یا با مشت به در و دیوار زدن و در را به هم کوبیدن را ندارند برای اینکه تعامل بین اعضای خانواده خوب شود همیشه برنامه های خانوادگی می گذاریم هر هفته ما لازم است که یک سری برنامه خانوادگی داشته باشیم اگر خلق و خوی کودکان ما متفاوت است یک باری برنامه ی باب میل یک کودک و بار دیگر برنامه ی باب میل کودک دوم را اجرا می کنیم.
نویسنده: منا سمیعی سنجانی
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
