چگونه اجتناب، اضطراب را زنده نگه می دارد؟
اضطراب کودکان (سخن 8)
فرار کودکان مضطرب از همه چیز ،بخشی اساسی از شخصیت آنان است .اجتناب و فرار یا آشکار است و یا پنهان . کودکی که تمایلی به رفتن به مدرسه یا مهمانی نشان نمی دهد آشکارا اجتناب می کند و کودکی که سخت روی تکالیف مدرسه کار می کند تا هرگز اشتباهی مرتکب نشود ،یا وقت بسیار زیادی در تصمیم گیری لباس میهمانی صرف می کند که مبادا بد به نظر بیاید ،اجتنابش پنهان و مخفی است .
با اجتناب ، کودک فرصت پیدا نمی کند که در موقعیت های واقعی درس های مثبتی بگیرد مانند اینکه : ” من می توانم با آن مقابله کنم ” یا “این به من آسیب نمی زند “
گاهی والدین با روش “بیش از حد حمایت کننده “به کودک اجازه اجتناب می دهند . و حتی زمانی که لازم نیست به کمک کودک می شتابند . بنابراین کودک یاد می گیرد که “من به تنهایی نمی توانم از عهده این کار برآیم ”
چه خوب است که فقط به شکلی طبیعی به کودک کمک کنیم و تا حد امکان به کودک اجازه دهیم که با ترس های خود روبرو شده و نتیجه بگیرد که گاهی افکارش واقعی نیست .
چگونه اجتناب، اضطراب را زنده نگه می دارد؟
اضطراب کودکان (سخن 8)
فرار کودکان مضطرب از همه چیز ،بخشی اساسی از شخصیت آنان است .اجتناب و فرار یا آشکار است و یا پنهان . کودکی که تمایلی به رفتن به مدرسه یا مهمانی نشان نمی دهد آشکارا اجتناب می کند و کودکی که سخت روی تکالیف مدرسه کار می کند تا هرگز اشتباهی مرتکب نشود ،یا وقت بسیار زیادی در تصمیم گیری لباس میهمانی صرف می کند که مبادا بد به نظر بیاید ،اجتنابش پنهان و مخفی است .
با اجتناب ، کودک فرصت پیدا نمی کند که در موقعیت های واقعی درس های مثبتی بگیرد مانند اینکه : ” من می توانم با آن مقابله کنم ” یا “این به من آسیب نمی زند “
گاهی والدین با روش “بیش از حد حمایت کننده “به کودک اجازه اجتناب می دهند . و حتی زمانی که لازم نیست به کمک کودک می شتابند . بنابراین کودک یاد می گیرد که “من به تنهایی نمی توانم از عهده این کار برآیم ”
چه خوب است که فقط به شکلی طبیعی به کودک کمک کنیم و تا حد امکان به کودک اجازه دهیم که با ترس های خود روبرو شده و نتیجه بگیرد که گاهی افکارش واقعی نیست .
چگونه اجتناب، اضطراب را زنده نگه می دارد؟
فرار کودکان مضطرب از همه چیز ،بخشی اساسی از شخصیت آنان است .اجتناب و فرار یا آشکار است و یا پنهان . کودکی که تمایلی به رفتن به مدرسه یا مهمانی نشان نمی دهد آشکارا اجتناب می کند و کودکی که سخت روی تکالیف مدرسه کار می کند تا هرگز اشتباهی مرتکب نشود ،یا وقت بسیار زیادی در تصمیم گیری لباس میهمانی صرف می کند که مبادا بد به نظر بیاید ،اجتنابش پنهان و مخفی است .
با اجتناب ، کودک فرصت پیدا نمی کند که در موقعیت های واقعی درس های مثبتی بگیرد مانند اینکه : ” من می توانم با آن مقابله کنم ” یا “این به من آسیب نمی زند “
گاهی والدین با روش “بیش از حد حمایت کننده “به کودک اجازه اجتناب می دهند . و حتی زمانی که لازم نیست به کمک کودک می شتابند . بنابراین کودک یاد می گیرد که “من به تنهایی نمی توانم از عهده این کار برآیم ”
چه خوب است که فقط به شکلی طبیعی به کودک کمک کنیم و تا حد امکان به کودک اجازه دهیم که با ترس های خود روبرو شده و نتیجه بگیرد که گاهی افکارش واقعی نیست .
گلرخ شلویری هستم . روانشناس کودک و نوجوان
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
