وضع حمل واسترس زایمان بر نوزادان چه تاثیری دارد؟
در وضع حمل ممکن است عوارضی شامل خونریزی مهبلی در مرحله اول زایمان ، نامنظم شدن ضربان قلب جنین، مشکلات تنفسی نوزاد پس از تولد ، نا متناسب بودن اندازه جنین با لگن یا نا بهنجاری نما و وضع قرار گرفتن جنین در رحم پیش بیاید . نماهای نا بهنجار عبارتند از :نمای صورت ، نمای سر ، نمای شانه ، یا نمای بریج ( هنگامی که باسن جنین جلوتر از سر او قرار می گیرد ). گاهی نیز پا جلوتر از باسن قرار می گیرد . تمام نماهای نابهنجار گفته شده به مراقبت تخصصی نیاز مند بوده و گاه برای محافظت از نوزاد چاره ای جز انجام سزارین نیست . دو عارضه وخیم در طی وضع حمل شامل آنوکسی (نرسیدن خون کافی به مغز ) و آسیب مغزی است . آنوکسی ممکن است بر اثر افتادگی طناب نافی (یعنی فشرده شدن طناب بین بدن کودک و مجرای زایمانی ) رخ دهد . ولی احتمال دارد از نارسایی جفت ، زایمان زودرس ، خونریزی شدید مادر ، افت فشار خون مادر ، مسمومیت حاملگی ، اختلال در کارکرد ریه نوزاد ، عبور دارو های درد زدا یا هوشبر از جفت ، یا بد شکلی ها حاصل شود . نتیجه آنوکسی ممکن است آسیب دائمی سلولهای مغز جنین یا حتی مرگ او باشد . مغز ممکن است در طی زایمان های دشواردر جریان وضع حمل آسیب ببیند. زایمان بر کودک نیزمانند مادر استرس وارد می کند.عضلات پر قدرت رحم ، معمولا ابتدا سر کودک را ضمن خروج از مجرای زایمانی می فشارند . انقباضات رحم ممکن است جفت و طناب نافی را تحت فشار متناوب قرار دهند و محرومیت اکسیژن نسبی ایجاد کنند . علاوه بر این ، جنین از محیط تاریک ، گرم و امن خود به دنیای خارج آکنده از نوردرخشان ، دمای پایین و سرو صدای زیاد وارد می شود. پژوهش های انجام شده نشان داده اند که استرس زایمان سبب آزاد شدن مقادیر زیادی آدرنالین و نورآدرنالین در بدن نوزاد می شود. این هورمونها اثری تحریک کننده برتنفس ، فعالیت قلبی و کلیه اندام ها و سلولهای بدن نوزادان دارند. در نتیجه نوزاد معمولا در وضعیت بیداری کامل پا به این جهان می گذارد . نوزادانی که با عمل سزارین متولد می شوند چون فاقد سطح بالای این هورمونها هستند ممکن است بعد از تولد، مستعد بیماری های تنفسی باشند.
گرداورنده : سارا گودرزی
