راهکارهایی برای آرامش بیشتر  مادران

راهکارهایی برای آرامش بیشتر  مادران

راهکارهایی برای آرامش بیشتر  مادران

افکار و احساساتمان را به عنوان یک مادر بهتر بشناسیم.

تخمین زمان مطالعه: 6 دقیقه

  • زایمان
    هنوز خیلی زمان زیادی نگذشته از روزی که با دقت نفس می کشیدی، زمان می گرفتی و با تمام قدرت نوزادت رو بدنیا می آوردی تا ماراتنی به درازای عمرت را شروع کنی. اما حالا که کودکت اینجاست، در آغوشت و حواس تو جای دیگری است. ذهنت بر شب بیداری ها، پوشک عوض کردن های ناتمام و غذا دادن متمرکز شده است، تولد کودکت در پس زمینه محو شده و به نظرت غیر ممکن می رسد که تجربه زایمان را در جای بخصوصی از خاطراتت زنده نگه داری. اما الان دقیقا به همان جسارت و شجاعتی که حین زایمان داشتی برای مواجه با چالش های بی شمار مادر بودن نیاز داری. یک لحظه چشمانت رو ببند و به یاد بیار که چطور کودکت را به دنیا آوردی. به یاد بیاور که چقدر دردناک و در عین حال لذت بخش و غرورآمیز بود.
    به خودت بگو: من همیشه به یاد خواهم داشت که چطور کودکم را به این دنیا آوردم و احساساتی که در لحظه تولدش تجربه کردم به من قدرت مادر بودن می دهد.
  • بخشندگی
    وقتی نصف شب برای بار هشتم بیدار می شوی که به کودکت شیر بدهی، پوشکش را عوض کنی و دوباره او را خواب کنی اما کودکت با ناله به تو می گویید که به نوازش بیشتر احتیاج دارد، خیلی سخت است که احساسی بجز ناامیدی داشته باشی. اما تنها کاری که از دستت بر می آید تسلیم شدن و لبخند زدن یا گریه کردن است. این روزهای اول روزهای بخشندگی بدون توقف و پاداش های قابل لمس بسیار کم است. پر است از لحظاتی که به سختی خودت را که به شدت خسته و عصبی هستی کنترل می کنی و دوباره کودکت را در آغوش می گیری و آرام می کنی. اما کم کم روزهای بهتری سر می رسند. روزی که با طلوع خورشید از خواب بیداری می شوی و می بینی که کودکت تمام شب را به آرامی خوابیده، احساس شادمانی خواهی کرد از اینکه به کودکت کمک کردی شب های آرامی را تجربه کند. کودک تو در دوران رشدش با موانع فراوانی رو به رو خواهد شد که تو با صبر و امید به روزهای بهتر می توانی به او کمک کنی که آنها را پشت سر بگذارد.
    به خودت بگو: زندگی آسان تر خواهد شد.

راهکارهایی برای آرامش بیشتر  مادران

  • مادر کامل
    افسانه مادر کامل
    بودن چیزی جز فشار ، احساس گناه و احساس ناکافی بودن برای تو به دنبال ندارد. دقیقا مثل این افسانه که جایی در این دنیا مادرانی هستند که یک هفته بعد از تولد کودکشان مهمانی باشکوهی بر گزار می کنند و لباس های شب قبل از زایمان شان را می پوشند و از نوزاد شان عکس های زیبا می گیرند. چنین مادرانی فقط در صفحات مجازی اینستاگرام هستند و در دنیای واقعی وجود خارجی ندارند یا اگر هم باشند برای کودک شان پرستار تمام وقت دارند. بیشتر مادران شبیه تو هستند : خسته، با چشمان گود افتاده ای که وقت رسیدن به سر و وضع خود را مثل قبل ندارند و درمانده اند اما مجبورند که تمام وقت از کودکشان نگهداری کنند. با مقایسه کردن خودت با ایده آل های غیر ممکن مادری کردن را برای خودت سخت تر از این نکن.
    به خودت بگو: من به افسانه مادر کامل باور ندارم. من یک مادرم و ضعف و قدرتم را همزمان با هم می بینم و می پذیرم.
  • رشد فردی
    تو با احساسات و توانایی هایی که لازمه مادر خوب بودن است به دنیا نیامده ای. در واقع، تمام عمرت را پیش رو داری که مادر بهتر و موثرتری باشی، بنابراین خودت را برای اشتباهات کوچک و بزرگ سرزنش نکن. تو از اشتباهاتت، از خواندن درباره مادران دیگر و صحبت کردن با آنها و البته بیشتر از همه از وقت گذاشتن برای شناخت بهتر کودکت یاد می گیری. همینطور که بیشتر کودکت را می شناسی، دلیل گریه هاش را، علایقش را و خصوصیاتش، بهتر و بهتر می توانی به نیازهایش پاسخ بدهی. هر چقدر مهارتت افزایش پیدا کند، عشقت هم به موازاتش بزرگتر می شود. با هر سالی که می گذرد کودکت برای تو عزیز و عزیزتر می شود و تو به توانایی خودت در پرورش و راهنمایی او در زندگی اعتماد بیشتری پیدا می کنی. تو همین الان هم مادر بهتری هستی از آنچه که دو هفته پیش بودی و دوماه دیگر از این هم بهتر خواهی بود به شرط اینکه برای رشد فردی خودت در نقش مادر اشتیاق  داشته باشی و نسبت به تغییرات خودت پذیرا باشی.
    به خودت بگو: من باقی عمرم را فرصت دارم که مادری بشم که دوست دارم باشم.
  • رویا
    ” مادرم می خواست که من بالهایش باشم، تا پروازی را که خودش توانسته بود انجام دهم”
    تو باید زندگی خودت را بکنی و کودکت هم زندگی خودش را. همه ما وقتی که در تحقق رویاهایمان در زندگی شکست می خوریم، آگاهانه یا ناآگاهانه انتظار داریم که فرزندانمان آرزوهای از دست رفته ما را تشخیص دهند و به دنبال آنها بروند اما باید حواسمان باشد که این ما هستیم که باید رویایمان را دنبال کنیم و به آن تحقق ببخشیم نه فرزندمان. او آرزوهای خودش را دارد که باید دنبال کند.
    به خودت بگو: من رویاهایم را در کودکم دنبال نمی کنم.

ادامه دارد…

نویسنده: پریسا گلستانی

دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا

، ، ، ، ، ،

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *