رشد زبان در کودکان
رشد زبان در کودکان
گفتار درونی و فرایند رشد زبان در شیرخواران
کودکان صحبت کردن را یاد می گیرند چون چاره ای جز برقراری ارتباط با دیگران ، تماس اجتماعی و تاثیر بر افراد پیرامون ندارند. فرایند رشد زبان از دوره شیرخواری آغاز می شود. شیرخواران در ابتدا ، به گفت و گویی درونی می پردازند یعنی با خود صحبت می کنند . در بزرگسالان گفت وگوی با خود معمولا بی صداست ، ولی در کودکان ، خصوصا در سنین پیش دبستان ، اغلب با صدای بلند اغاز می شود . به مرور زمان ، این گفتار خود آموخته به نجوا و سپس سپس رفته رفته به گفتگوی درونی و خصوصی تبدیل می شود . گفتگوی خصوصی به کودکان پیش دبستانی کمک می کند که روشنتر فکر کنند . برخی از کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری در یادگیری گفتار خصوصی یا کابرد آن به منزله راهنمای رفتاری کند تر عمل می کنند. این گفتار درونی یا خصوصی که در وهله اول تحقق می پذیردیکی از طرق بسیار مهم رشد زبان است. به گفته های کودک در این مرحله کذار به گفتار بیرونی ، گفتار خود محور می گویند که هدف آن تا حدودی برقراری تماس اجتماعی و تا حدودی نیز بیان افکار درونی است .در سراسر جهان ، رشد زبان کودکان تقریبا مراحل مشابهی را طی می کند. در دوره پیش زبانی ، یعنی قبل از آن که کودکان واقعا به تولید آوا بپردازد ، بسیار بیش از آنچه قادر به بیان آن هستند می توانند بفهمند ، حتی نوزادان نیز صدای مادرشان را تمیز می دهند. علاوه بر آن شیر خواران بسیار خردسال نیز می توانند از لحاظ آواشناسی اصوات گفتار انسان را تشخیص دهند. آنها نشان می دهند که به درک حروف صامت قادند و می توانند حروف صدادار مختلف را بفهمند. گریه نخستین صوت عمده ای است که شیرخوار بر زبان می اورد . بغبغو کردن از دو ماهگی آغاز می شود و شامل صداهای تیز ، تو گلویی و شبه مصوت کوتاه مدت از قبیل (اه ه ه و….) است . غان غان کردن از 6 ماهگی شروع می شود، برای مثال (ما ما ما ما ) اکثر غان و غون ها از اصوات بدون معنا تشکیل شده اند . حتی شیر خواران نا شنوا نیز غان و غون می کنند .
گردآورنده: سارا گودرزی
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
