نکاتی پیرامون پدری و مادری کردن 2
برخی از پدر و مادرها متخصص نهی کردن و برحذرداشتن فرزند از انجام کار بد هستند یعنی درفرایند تربیت فرزند، تنها از عبارات منفی استفاده می کنند نظیر اینکه «منزل فلان دوستت نروی»،«دست توی کیف من نکنی»،«به من دروغ نگویی» و… اما به ندرت به کودک و نوجوان خود می گویند چه کار درستی را انجام بدهد.نکته قابل توجه اینجاست که در روانشناسی مفهومی وجود دارد به نام «پیش گویی خودکام بخش»که ثابت نموده است هرگاه شما دائما به کودکی تاکید نمایید که «فلان کار بد را انجام ندهی» یا «نکند که آن کار بد را انجام بدهی» متاسفانه شما با این روش دارید مجوز انجام آن کار را صادر می کنید.در عوض توصیه می شود بیش از ترساندن فرزند خود از انجام کار بد اولا الگویی برای انجام کارهای خوب باشید و ثانیا او را به انجام کارهای مثبت تشویق کنید.
دقت داشته باشید پیش از آنکه فرزندان نسبت به موضوعاتی نظیر موادمخدر،رابطه با جنس مخالف و…حساس و کنجکاو شوند درباره این موضوعات با آنها صحبت و گفتگو کنید.زیرا قاعده کلی این است که وقتی فرزند ما نسبت به پدیده ای حساس و کنجکاو شد و یا کششی نسبت به آن پیدا کرد دیگر منتظر ما نخواهد ماند به او آگاهی و اطلاعات بدهیم بلکه خودش دست به کار خواهد شد و از سایر منابع اطلاعاتی موجود نظیر:دوستان،اینترنت و… هر آنچه را که بخواهد بدست خواهد آورد و لذا مداخله دیرهنگام ما موثر نخواهد بود.
والدین آگاه و توانمند فرزندان خود را کنترل،چک و بازپرسی نمی کنند اما بر رفتار و روابط آنها نظارت دارند.دقت داشته باشید که معنای نظارت با کنترل و چک کردن کاملا متفاوت است.نظارت بسیاری از اوقات می تواند نامحسوس باشد برای مثال نظارت بر ساعات رفت و آمد فرزند،عملکرد تحصیلی او،ارتباط با دوستانش و…مثالی از نظارت داشتن بر کودک و نوجوان این است که هم اکنون که درحال مطالعه این متن هستید مطلع باشید که فرزند شما کجا و با چه کسی است.البته لازم است مراقب مرز میان نظارت و کنترل وسواسگونه باشید.
گردآورنده : سارا گودرزی
