نکاتی پیرامون پدری و مادری کردن 1
اگر خود شما انسان تک بعدی هستید و تمام عمرتان را فقط کار کرده اید یا فقط درس خوانده اید،فرزندتان را از همان دوران کودکی و نوجوانی تشویق به پرداختن به ابعاد مختلف زندگی نمایید.به او این مهارت را بیاموزید زندگی فقط درس خواندن نیست زندگی ترکیبی است از درس خواندن،ارتباط با دوستان و اقوام،تفریح سرگرمی و بازی و سایر جنبه های دیگراست. زیرا انسانهای تک بعدی دیدشان تونلی و تنها معطوف به بعد یا ابعاد محدودی از زندگی است.به فرزندان خود فرصت تجربه کردن زندگی را بدهید.عده ای از پدر و مادرها به دلیل ترس ها و نگرانی های درونی خودشان به کودک و نوجوان شان اجازه نمی دهند که زندگی را تجربه کنند و آنها را از این فرصت طلایی محروم می کنند.در حالیکه از منظر روانشناسی توصیه می شود اگر موضوعی خطری ندارد اجازه بدهید خودش آنرا تجربه کند و درس ها و آموزه های لازم را کسب کند و حتی اکر آنرا اشتباه انجام داد بگذارید اشتباه کند اما این درس را بیاموزد که کارش اشتباه بوده و لازم است آن اشتباه را مجددا تکرار نکند.افراد بسیاری را دیده ام که پیام والدینشان از دوران کودکی این بوده است که «همیشه سعی کن دختر یا پسر خوبی باشی»،«هرگز اشتباه نکن» و …این گونه افراد در بزرگسالی تبدیل به انسانهایی می شوند که به لحاظ تواناییهای روانشناختی «فلج»،«ناتوان» و «ناپخته و بی تجربه» خواهند بود. توصیه دیگر من به والدین این است که اگر قرار باشد برای فرزندانتان تنها یک چیز بخرید،سعی کنید دوستان خوبی برای آنها بخرید!! شما می توانید از طریق برقراری ارتباط و مراوده با خانواده ها و دوستان مناسب بطور غیرمستقیم فرصت های دوستیابی را برای فرزند خود فراهم نماییید و اصطلاحا ذائقه دوستی و ارتباط فرزندتان ار به سمت و سوی مناسب سوق بدهید. به خاطر داشته باشید که قاعده گفتگو میان فرزند و والد در کودکی 10 به 1 است یعنی پدر و مادر در ازای هر 10 کلمه ای که کودک می گوید 1 کلمه بگویند و این قاعده در نوجوانی 20 به 1 خواهد بود.بنابراین پدر و مادری کردن در دوره کودکی نیاز به 2 گوش شنوا و 1 زبان گویا دارد.
گردآورنده : سارا گودرزی
