عوامل تاثیر گذار در عقب ماندگی کودکان تیز هوش
تحقیقات نشان داده است که اثر خانواده و مخصوصاً پدر از نظر پیشرفت تحصیلی بسیار زیاد است. به طور کلی، کودکانی که پدرشان در تعلیم آنان نقش مؤثر و مستقیم دارند، از نظر تحصیل نسبت به سایر کودکان تیز هوش پیشرفته ترند. کودکان تیز هوش که مورد بی توجهی و بی مهری پدر هستند، اغلب از نظر تحصیل نیز عقب می مانند. یکی از علل مهم عقب ماندگی آن ها این است که آنان از بی توجهی خسته و متنفر می شوند وفرصت ابراز استعداد و قدرت خلاق خود را پیدا نمی کنند. این گونه کودکان از نظر ایجاد رابطه با سایر کودکان نیز چندان موفق نیستند. نتیجة تحقیق دیگری نمودار این واقعیت بوده که ناراحتی های داخلی خانواده، در عقب ماندگی کودکان کاملاً تأثیر می گذارد.
کودکان تیز هوشی که از نظر تحصیل عقب مانده اند، نسبت به کودکان تیز هوش دیگر، از نظر شخصیت نیز ضعیف ترند، بدین معنی که بد بین و نسبت به تحصیل بی میل و علاقه اند. اعتقاد به شانس و سرنوشت غالباً در افرادی دیده می شود که اعتماد به نفس خویش را از دست داده اند. ترمن و اودن از تحقیق در بارة 150 نفر مردی که جزو افراد تیز هوش بوده ولی در مدت تحصیل پیشرفتی نداشته اند و 150 نفر دیگر که از نظر موفقیت نسبت به سایر کودکان تیز هوش برجسته تر بوده اند، چنین نتیجه گرفته اند که افراد غیر موفق به طور کلی چهار صفت مشخص داشته اند، از این قرار: نداشتن اعتماد به نفس، ناتوانی در ادامه و انجام کاربه طور منظم یا نداشتن پشتکار، بی علاقگی به هدف ها و احساس حقارت.
باید توجه داشت، عقب ماندگی در تحصیل موضوعی اتفاقی و موقتی یا ناشی از وجود یک معلم ضعیف در یک سال تحصیلی نیست. بلکه این امر از مشکلات اجتماعی و ضعف های مربوط به شخصیت سرچشمه می گیرد. به همین علت، باید از همان سال های نخستین تحصیل، کودک را مورد توجه قرار داده و با شیوه های صحیح در رفع ضعف ها کوشید.
