عوامل مؤثر بر رشد و تكامل: جدايي و طلاق والدين
كودكان نيز ممكن است دچار فشار عاطفي شوند، مثلا به دليل جدا شدن از افرادي كه آنها را دوست دارند يا به آنها اعتماد دارند. البته كودكان بايد با تلخي جدايي آشنا شوند و اين امر جزئي از رشد سالم و طبيعي است، ولي جدايي مكرر فشار رواني بيش از حدي به كودك وارد مي سازد.
جدايي و طلاق والدين كودكان را هول زده مي كند زيرا آنها را مجبور مي سازد با جداييهاي مواجه شوند كه نمي بايستي تا سنين بالاتر يعني نوجواني يا جواني با آن روبرو شوند و بدين ترتيب باعث خروج زود رس آنها از عالم كودكي مي شود. جداييهاي ديگري كه مي توانند همين اثر را داشته باشند عبارت اند از : نقل مكان به خانه اي جديد، دوستان جديد و مدرسه جديد.
طلاق فشار رواني شديدي (علاوه بر مسائل مربوط به جدايي) بر كودك مي آورد، زيرا ممكن است از نظر انتخاب بين شما و همسرتان كه هر دو نيز سعي مي كنيد او را از ديگري بگيريد دچار مشكل شود. امروزه از آنجايي كه طلاق خيلي شايع است گاهي حتي احساس احتمال آن نيز سبب فشار رواني بر كودكان مي شود.
در طلاق تقريبا هميشه پسري كه از پدر خود جدا مي شود و دختري كه از مادر خود جدا مي شود بيشتر رنج مي برد تا كودكاني كه پس از طلاق با پدر يا مادر همجنس خود زندگي مي كنند. اگر پدر خانه را ترك كند، دختر هنوز مادري را دارد كه با او همسان سازي كند، ولي پسري كه پدر ندارد ممكن است هرگز روند همسان سازي را به درستي طي نكند و سرانجام تصور بسيار مغشوشي از نقش خود داشته و فاقد اعتماد و اطمينان به نفس باشد.
عوامل مؤثر بر رشد و تكامل: جدايي و طلاق والدين
همه كودكان پس از جدايي والدين در كوتاه مدت احساس درماندگي مي كنند. در دو سال اول پس از طلاق كودكان معمولا منفي تر، لجباز تر، افسرده تر، عصباني و پرخاشگر مي شوند. وضعيت تحصيلي آنها افت مي كند و ممكن است بيشتر بيمار شوند. اين وقفه ممكن است مدتي طول بكشد. در يك بررسي ديده شده است كه پنج سال پس از طلاق حدود يك سوم كودكان هنوز اختلالات چشمگيري مثل افسردگي را نشان مي دهند.
چگونه مي توانيد به كودك خود كمك كنيد؟
به نظر مي رسد آثار جدايي در پسرها، بخصوص در كوتاه مدت بيشتر باشد. پسرها هميشه درماندگي، رفتار منفي و انحرافي و مشكلات درسي بيشتري نسبت به دختران خانواده هاي مشابه دارند. با اين حال تمام مطلب به اين بدي نسيت. بر اساس تحقيقات به عمل آمده به نظر مي رسد در بعضي شرايط، تاثير جدايي روي كودكان كمتر يا زودگذر تر است. اگر والدين قبل از طلاق كمتر مشاجره آشكار داشته باشند و پس از آن هم مراعات ادب را نسبت به يكديگر بنمايد، ناراحتي كودكان در بلند مدت كمتر خواهد بود. توافق والدين در مورد تربيت و انضباط بچه ها پس از طلاق و امكان اينكه كودك، پدر و مادري را كه با او زندگي نمي كند به طور منظم ببيند و در نتيجه رابطه اي مثبت را با او حفظ كند، به اين امر كمك مي كند. به نظر مي رسد حفظ يك سبك زندگي پايدار از جنبه هاي مختلف، به سازگاري كودك با طلاق كمك مي كند. اين پايداري شامل حمايت و امنيت مالي و عاطفي براي پدر و يا مادري كه از كودك نگهداري مي كند (معمولا مادر) مي شود. همچنين ماندن در همان خانه و همان مدرسه، تا كودك مجبور نباشد همزمان با چند تغيير سازگار شود، بهتر است.
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
