چند نكته درباره مراقبت از كودك ديابتي برای والدین
1. پدر و مادر بايد آگاهي خود را در مورد بيماري قند افزايش دهند و تنها توصيه هاي پزشكان و افراد صلاحيت دار را اجرا كنند.
2. زياده روي در سخت گيري يا آزادي دادن بيش از حد ، در مورد كودك ديابتي درست نيست.
3. از تبعيض قائل شدن براي كودك ديابتي بايد پرهيز كرد.
4. يكي از ويژگيهاي ديابت كودكان اين است كه نشانه هاي آن ممكن است به سرعت و ناگهاني بروز كنند و به سرعت ولي موقتاً از بين بروند كه گاهي والدين با مشاهده اين وضع، تزريق انسولين را متوقف مي سازند. بايد توجه داشت كه اين دوران بهبود كه به آن ((ماه عسل)) بيماري مي گويند گذراست و به زودي نشانه هاي بيماري دوباره پديدار خواهند شد. اين حالت اغلب 2 ـ 1 ماه پس از شروع ديابت رخ مي دهد و معمولاً 2 ـ 1 ماه و گاهي يك سال طول ميكشد. در اين دوره وظيفه والدين اندازه گيري منظم قندخون و ادرار و كاهش تدريجي مقدار انسولين است.
5. همچنين اغماي ديابتي در كودكان زياد ديده مي شود.
6. وقتي كودك وارد مدرسه شد، بايد با اولياي مدرسه و معلم او در مورد بيماري اش صحبت شود تا آنها بدانند كه كودك در ساعات خاصي نياز به تغذيه و تزريق انسولين دارد و اگر دچار افت قند شد، چگونه به او كمك كنند.
7. گاهي مسائل جالب توجهي اتفاق مي افتد، مثلاً كودك ديابتي كه در درس حساب قوي بوده، ناگهان در اين درس افت شديد پيدا مي كند ولي بعدها معلوم مي شود كه زمان درس حساب قبل از ناهار يا پس از ساعت ورزش بوده است. در اين زمانها قند كودك درحد پايين است و تمركز و دقت ودرك او هم كاهش مي يابد.
8. مسائل رواني كودك اهميت زيادي دارند. كودك ديابتي حس مي كند با دوستانش فرق دارد به ويژه كه از خوردن بستني و نان خامه اي محروم است. بايد فضايي ايجاد گردد كه كودك غم ها و ناراحتي هايش را با والدين در ميان بگذارد. وقتي كودك به ميهماني، مسافرت و مي رود، سرنگ و شيشه انسولين و برنامه غذايي اش را نبايد فراموش كند
گردآورنده : سارا گودرزی
