چاقی کودکان یکی از مشکلاتی که والدین در جریان رشد کودکان با آن مواجه هستند
اگر وزن بدن 20 %بیشتر از مقداری باشد که در جداول وزن،قد استاندارد نشان داده شده،چاقی تلقی می شود. با افزایش تدریجی سن کودک،چاقی ممکن است به یک مشکل بهداشتی تبدیل شود.یکی از معایب واضح آن،انگ چاقی خوردن کودک در جامعه است.چون کودکان چاق معمولا به بزرگسالانی چاق تبدیل می شوند،چاقی کودک را باید در زمره ی مخاطرات بهداشتی آتی نیز بشمار آورد. نگرانی گسترده و افزایش یابنده ای در مورد اندازه ی بدن،اختلالات خوردن و رژیم گرفتن به وجود آمده است. روزنامه ها،مجلات،نوارهای تصویری و تلویزیون افراد جوان را با برنامه های ورزشی و رژیمی بمباران می کنند. این نگرانی ها قبلا در میان نوجوانان و بزرگسالان جوان شیوع داشتند،ولی اکنون در میان کودکان خردسال نیز روز به روز رواج بیشتری پیدا می کنند.یافته های مطالعات انجام شده،ما را به سوی این نتیجه گیری هدایت می کنند که انگیزه برای رژیم چندان ربطی به وزن واقعی فرد ندارد. بلکه،درک فرد از شکل بدن اش و نگرش های منفی او نسبت به برخی از ساختارهای آن در تصمیم او برای کاهش میزان غذای مصرفی نقش اصلی را ایفا می کند.این که درک فرد از بدن اش از اندازه ی واقعی بدن او اهمیت بیشتری دارد، در مطالعات انجام شده بر روی عزت نفس کودکان به وضوح نشان داده است.در گستره ی سنی 3 تا 12 سال، عدم همبستگی وزن واقعی بدن به عزت نفس کودک به اثبات رسیده است.در واقع،درک کودک از خودش به عنوان فردی چاق،وجود احساسات منفی درباره ی وضعیت ظاهری،یا اعتقاد آن مساله که والدین احساساتی منفی نسبت به اندازه ی بدن او دارند،عوامل پیش بینی کننده ی عزت نفس پایین در کودکان هستند.کلیشه ی فرهنگی (چاقی بد است) به رغم ساختار بدن خود کودک، در میان هر دو جنس نفوذ کرده است.چند عامل بر چاقی تاثیر دارند.یکی از آنها ارث است.اگر والدین چاق باشند،فرزندان هم معمولا چاق خواهند بود و این پدیده صرفا با یاد گیری بیش خواری از والدین توجیه نمی شود. کودکان چاق در قیاس با کودکان لاغر با سلول های چربی بیشتر و بزرگتر متولد می شوند، و اگر قبل از 12سالگی کودک به افزایش بی رویه ی وزن دچار شود،تعدادسلول های چربی افزایش بیشتری نیز می یابند.یافته ی دیگر نشان می دهد که افراد چاق روده ای دراز تر از افراد لاغر دارند، که جذب کالری بیشتر را امکان پذیر می کند.تردیدی نیست که اشتها نیز تا حدودی ارثی است. به نظر می رسد که برخی از کودکان، از همان زمان تولد اشتهایی سیری ناپذیر دارند.و علاقه ی برخی دیگر به غذا کمتر است.عامل دیگر در چاقی، عادات غذایی است.کودکان چاق الزاما غذای بیشتر نمی خورند، بلکه غذاهای پر کالری حاوی چربی،نشاسته، و قند را ترجیح می دهند.با تناول این غذاها،سطح انسولین آنان افزایش می یابد،که به نوبه ی خود،سبب گرسنگی و مصرف غذای بیشتر می شود.به عبارت دیگر،چرخه ای معیوب را پدید می آورد.
گردآورنده: سارا گودرزی
