مهارتهای پدری و مادری
مهارتهای پدری و مادری
برخی نکات طلایی پدری و مادری
کودکان، در زمان آشتی و آتشبس اغلب در حال بازی هستند. «جنگ بازی» «معلم و شاگرد بازی» «مامان بازی» اینها همه بازیهایی هستند که کودکان میتوانند به شکل نمادین درگیریهایشان را حین آنها حل کنند. اگر چه ممکن است این بازیها به دعوا بکشد اما شما فراموش نکنید که رابطه بین عشق و نفرت در نوسان است و بازی کمک میکند که نفرتها را پشت سر بگذارند. اگر شاهد کتک کاری یا فحشها و تحقیرهای خارج از قوانین خانه هستید نخستین قدمی که باید بردارید این است که بگویید «بسه! دیگه کافیه!» بهعبارتی مانع زیادهروی در فحش و کتککاری شوید. حتی اگر دور از چشم شما در اتاقشان مشغول تکه پاره کردن هم هستند، شما باید به آنجا بروید و متذکر شوید که «مثل اینکه خیلی از دست هم دلخور و عصبانی هستید، اما اجازه ندارید از این جور حرفهای زشت به هم بزنید». بچهها در این مواقع حد و حدود را درک میکنند و خواهند فهمید که چه جملات و کلمات و زد و خوردهایی خارج از قوانین است و باید به آن پایبند باشند. اگر با هم کتککاری میکنند، باید آنها را از هم جدا و کاری کنید که هر کسی به قلمرو خودش بازگردد. بازگشت به میان وسایل و دوستداشتنیها و بهاصطلاح قلمروشان به آنها امکان آرام شدن میدهد. باید مراقب باشید که هرکدام در این مواقع به قلمرو دیگری تجاوز نکند و حریم هم را رعایت کنند. وقتی آنها را از هم جدا کردید و آرام گرفتند، زمان حرف زدن فرامیرسد. بسته به عمق دعوا و میزان عصبانیت کودکان زمان آرام شدن آنها متفاوت است. ممکن است بعد از یکربع، یا یک ساعت و گاه یک روز کودکان آرامش خود را بازیابند. تشخیص این زمان با شماست. پس از آن، کار شما این است که مانند یک داور بیطرف به بچهها کمک کنید تا دعوا را تجزیه و تحلیل کنند و به آن مفهوم ببخشند. مراقب باشید که نباید طرف کسی را بگیرید. باید به نوبت و به اندازه به حرفهای طرفین گوش کنید و به هر دو طرف به اندازه کافی مهلت حرف زدن بدهید. در این زمان باید سؤالاتی را مطرح کنید که به تقویت ارتباط و ادراک میان طرفین دعوا کمک کند؛ «اسباب بازیت رو از دستت قاپید؟ درست، تو هم زدیش. اما حالا فکر کن ببین بهنظرت چرا اسباب بازیت رو از دستت قاپید؟» اینگونه صحبتها باید در حضور دوطرف دعوا باشد، در اغلب موارد سوا کردن کودکان و تنها صحبت کردن با آنها نتیجهای در پی ندارد، چرا که یکی فکر میکند حقش خوردهشده و دیگری غیبتش را کرده است. اگر با بچهای سرو کار دارید که به هر دلیلی حرف زدن برایش سخت است، از راههای دیگری با او ارتباط برقرار کنید؛ راههایی از قبیل نقاشی کردن. کودک از طریق نقاشی، نفرت، عصبانیت و حرفهای خود را به شکل نمادین عنوان خواهد کرد.
مهارتهای پدری و مادری
برخی نکات طلایی پدری و مادری
کودکان، در زمان آشتی و آتشبس اغلب در حال بازی هستند. «جنگ بازی» «معلم و شاگرد بازی» «مامان بازی» اینها همه بازیهایی هستند که کودکان میتوانند به شکل نمادین درگیریهایشان را حین آنها حل کنند. اگر چه ممکن است این بازیها به دعوا بکشد اما شما فراموش نکنید که رابطه بین عشق و نفرت در نوسان است و بازی کمک میکند که نفرتها را پشت سر بگذارند. اگر شاهد کتک کاری یا فحشها و تحقیرهای خارج از قوانین خانه هستید نخستین قدمی که باید بردارید این است که بگویید «بسه! دیگه کافیه!» بهعبارتی مانع زیادهروی در فحش و کتککاری شوید. حتی اگر دور از چشم شما در اتاقشان مشغول تکه پاره کردن هم هستند، شما باید به آنجا بروید و متذکر شوید که «مثل اینکه خیلی از دست هم دلخور و عصبانی هستید، اما اجازه ندارید از این جور حرفهای زشت به هم بزنید». بچهها در این مواقع حد و حدود را درک میکنند و خواهند فهمید که چه جملات و کلمات و زد و خوردهایی خارج از قوانین است و باید به آن پایبند باشند. اگر با هم کتککاری میکنند، باید آنها را از هم جدا و کاری کنید که هر کسی به قلمرو خودش بازگردد. بازگشت به میان وسایل و دوستداشتنیها و بهاصطلاح قلمروشان به آنها امکان آرام شدن میدهد. باید مراقب باشید که هرکدام در این مواقع به قلمرو دیگری تجاوز نکند و حریم هم را رعایت کنند. وقتی آنها را از هم جدا کردید و آرام گرفتند، زمان حرف زدن فرامیرسد. بسته به عمق دعوا و میزان عصبانیت کودکان زمان آرام شدن آنها متفاوت است. ممکن است بعد از یکربع، یا یک ساعت و گاه یک روز کودکان آرامش خود را بازیابند. تشخیص این زمان با شماست. پس از آن، کار شما این است که مانند یک داور بیطرف به بچهها کمک کنید تا دعوا را تجزیه و تحلیل کنند و به آن مفهوم ببخشند. مراقب باشید که نباید طرف کسی را بگیرید. باید به نوبت و به اندازه به حرفهای طرفین گوش کنید و به هر دو طرف به اندازه کافی مهلت حرف زدن بدهید. در این زمان باید سؤالاتی را مطرح کنید که به تقویت ارتباط و ادراک میان طرفین دعوا کمک کند؛ «اسباب بازیت رو از دستت قاپید؟ درست، تو هم زدیش. اما حالا فکر کن ببین بهنظرت چرا اسباب بازیت رو از دستت قاپید؟» اینگونه صحبتها باید در حضور دوطرف دعوا باشد، در اغلب موارد سوا کردن کودکان و تنها صحبت کردن با آنها نتیجهای در پی ندارد، چرا که یکی فکر میکند حقش خوردهشده و دیگری غیبتش را کرده است. اگر با بچهای سرو کار دارید که به هر دلیلی حرف زدن برایش سخت است، از راههای دیگری با او ارتباط برقرار کنید؛ راههایی از قبیل نقاشی کردن. کودک از طریق نقاشی، نفرت، عصبانیت و حرفهای خود را به شکل نمادین عنوان خواهد کرد.
گرداورنده : سارا گودرزی
دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا